The Hunteress

•6•

voorzichtig doe ik mijn ogen open. Ergens verwacht ik dat we nog altijd in de kamer van Amber staan. Dat blijkt niet zo te zijn.
Ik sta in een enorme ruimte. Echt enorm. Het dak wordt ondersteunt door enorme pilaren zoals die bij de Romeinen. Om me heen staan 12 gigantische tronen. Elk gemaakt van aparte materialen. Er is er een overwoekerd met planten, een versierd met wijnranken en er is ook een gouden en een zilveren. Opeens besef ik met een schok dat er mensen op de tronen zitten. Reusachtige mensen. En ze kijken allemaal naar mij. Verschrikt knijp ik nog harder in Ambers hand. Die giechelt alleen maar. Ik kijk haar aan. Zij kijkt terug met een grote grijns op haar gezicht. Toen zegt een stem plots: 'Amber wil je alsjeblieft hier komen staan?' Nog even kijkt ze mij grijnzend aan. Dan huppelt ze naar de troon waar een man met een lier op zit. Even buigt ze voor hem en dan gaat ze aan de linkerkant van zijn troon staan. Aan haar heb ik dus ook even niets. Ik slik en kijk nog eens voorzichtig naar de man waarvoor Amber boog. Dan krijg ik de schrik van mijn leven. Dat is hem! Dat is diegene uit mijn droom! Blijkbaar heeft bij door dat ik daar hem kijk want hij grijnst even en knikt naar mij. Dan kijk ik voorzichtig de cirkel rond. Tegen dag ik naar iedereen heb gekeken, denk ik dat ik echt ga flauwvallen. Ik ben gek geworden. Dat kan niet anders. Ik herken ze allemaal. Maar ik heb ze nog nooit gezien. Dan hoor ik een donderde stem zeggen: 'en wie ben jij?' Verschrikt draai ik me om. Naar de bron van het geluid toe. Het komt van de gouden troon helemaal aan de andere kant van de cirkel. Daarstraks was die nog leeg, maar nu zit er iemand op. Een man. Ik schrik er al niet meer van dat ik die herken. 'Nienke' zeg ik met onvaste stem. 'Wie heeft haar hier gebracht?' Vraagt de man. Hij kijkt de cirkel rond. 'Ik.' Zegt Amber terwijl ze naar mijn toeloopt en mijn hand pakt. Verbaast kijkt hij haar aan. 'Jij?' Zegt hij. 'En waarom als ik vragen mag?' 'Omdat ik iemand van de raad gevonden heb.' Zegt ze trots. 'Van de raad?' Vraagt hij. 'Dat kan niet. Iedereen die tot de raad behoort zit hier of slaapt.' 'Niet iedereen' zegt de man waarvoor Amber daarstraks boog. Ook de andere aanwezigen kijken mij plots aan alsof ik juist een mirakel verricht heb. 'Weet je wie je bent?' Vraagt de man. Natuurlijk weer ik dat. Wie weet dat nu niet? 'Nienke' zeg ik. Opeens begint de man te lachen. 'Ja en nee' zegt hij.' Je ouders hebben je Nienke genoemd maar eigenlijk ben je iemand anders.' Oké ... Dit wordt raarder en raarder. 'Je bent mijn zus' zegt hij. 'Je bent Arthemis' Nu wordt het me allemaal te veel. Mijn benen beginnen te trillen, de kamer begint te draaien en alles wordt zwart.

Heey lezers,

Sorry dat ik dinsdag niet update, maar ik had het echt veel te druk met mijn schoolwerk en met de examens enzo ... ik hoop dat jullie het me vergeven.

xxx Fiepien