Beautiful Tragic

Chapter 5

-Anne's-

"Si Kian? Naging kaklase ko yun nung second year. Ang weird nya nga dati. Ewan ko ba kung bakit ko nagustuhan yun eh hahaha. Pero Jane alam mo, mabait yun, matalino, responsible, may takot sa Diyos tsaka may paninindigan. Malay mo baling araw, lalapit kana lang sakin tapos may boyfriend kana ahahahaha."

"Hoy! Ayoko nga. Muna. Hahahaha. Dadating din naman sa point na yun pero maghihintay nalang ako."

"Hanep. Iba ka talaga haha. Girl, favor naman."

"Sure. Anything for you."

"Tamang-tama kasi yung pagkikita natin. Gusto ko sanang maging close kayo ni Kian. Sana maging friends kayo. Di ko kasi alam kung---"

"Kung?"

"Hindi ko alam kung hanggang kailan nalang yung itatagal ko. Ilang taon na kasi akong may sakit sa puso. Hindi ko sinasabi kay Kian kasi ayokong mag-alala sya. Ayokong matakot sya na mawala agad ako. Kaya hindi ko sinabi sakanya. Gusto ko kasing ienjoy naming yung meron kami habang nabubuhay pa ako. Last week, nagpacheck-up ako. Sabi ng doctor mahigit 2 months nalang yung natitira sakin. (sighs) Kapag nawala na ako Jane, ikaw na ang bahala sa kanya, ha? Kung pwede lang nga, ikaw sana yung piliin nya pag nawala nako. (slight smile)"

"Huy bes! Wag ka naman magbiro ng ganyan? Ano ba 'yan! Naiiyak tuloy ako."

"Wag ka mag-alala, matatapos din lahat ng paghihirap ko. Magiging ayos din ang lahat."

*2 Months after...

Pinakilala ko na nang maayos si Kian kay Jane isang araw pagkatapos naming magmeet. Nagkakasundo na nama sila somehow. Pag may gala kami ni Kian, laging thirdwheel si Jane. Yung babaeng yon kase hahaha. Dumating yung oras na pinakahihintay ko. Nakipagkita ulit ako kay Jane kasi may importante akong ibibigay.

Pagkadating namin sa café...

"Oh bes! Napapadalas yata gala natin ah. Namimiss mo naman agad ako. Joke! Hahahhahaaha. So ano na?"

"Jane. Naalala mo ba yung favor ko sa'yo? Pakigawa nun ha. Sobrang sasaya ako kapag nagawa mo yun. Tsaka eto nga pala---."

"---Bes seryoso ka ba? Grabe ka pinapakaba mo ako eh."

"Oo, seryoso ako. Alam kong kaya mo yan. Kakayanin nyo yan."

Inabot ko yung sulat para kay Kian. Hindi ko kasi sinabi sakanya yung sakit ko, tsaka yung malapit na akong mawala. Ilang lingo ang makalipas, nag-decide ako na mag-gala alone kasi gusto kong ienjoy na mabuti yung natitirang araw ko. Malungkot, pero kaya 'to. Nagpunta din ako sa simbahan para ipagdasal ang lahat ng maiiwan ko. Gabi na nang nakauwi ako kaya dumiretso na ako sa kusina kasi gutom na ako.

"Ate Nang! Pakidala naman po nung cellphone ko ditto sa kitchen. Salamat!"

"Sige po ma'am!"

Maya-maya ay nakaramdam ako ng hilo't sakit sa dibdib at biglang...

(blackout)

(Yaya) "Ma'am! Ma'am! Si Alice po nahimatay sa kwarto! Di ko po alam gagawin ko. Ma'am..."

(Alice) "Ipatawag mo yung driver! Sabihin mo sa ospital. Bilis!

Bigla akong nagising at nararamdaman kong nasa sasakyan ako. Hindi ko na kaya, eto na yata ang katapusan ko.

"Ma, naalala mo pa si... si Jane?"

"Oo anak,why?"

"Pakisabi sakanya gawin nya yung favor ko ha... Ma mahal na mahal ko kayo ni Papa. Si Kian ma, sabihin mo lumaban sya,ha? Ma... Ma..."

'"Anne? Anak? Lumaban ka anak! Gising! (sobs) Kuya! Pakibilisan naman! Anne gising!"

Paalam na. Mahal na mahal ko kayo. Sa wakas, tapos na ang kahirapan ko.