Να με προσέχεις #WSA18

Bleeding Love

Ιάσωνας

Τι περίεργο συναίσθημα που είναι ο έρωτας, δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει  και αυτό σε κάνει ευάλωτο τόσο στους άλλους όσο και στον ίδιο σου τον εαυτό. Το βράδυ δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου, περίμενα με τόση αγωνία να ξημερώσει. Η αλήθεια ήταν  ότι φοβόμουν αν θα με αναγνωρίσει, αν θα με δεχτεί, αν με θέλει έστω και στο ελάχιστο. Το ξέρω έκανα σαν δεκαπεντάχρονο που πρωτοερωτεύται αλλά ειλικρινά είναι η πρώτη φορά που είμαι αντιμέτωπος με κάτι τόσο δυνατό που με κάνει να νιώθω τόσο αδύναμος μπροστά του.  Είμαι 28 χρονών και πρώτη φορά νιώθω τα πάντα να χάνονται γύρω, οι άλλοι να προχωρούν και εγώ να μένω στάσιμος, χαμένος μέσα στο όνειρο μου από το οποίο φοβάμαι να βγω, γιατί  στην ουσία φοβάμαι την σκληρή πραγματικότητα και το συναίσθημα της απόρριψης.

Μόλις ξημέρωσε, σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα να κάνω ένα ντουζάκι να χαλαρώσω και να μου φύγει όλη αυτή η ένταση που με είχε κυριαρχήσει. Έπειτα διάλεξα ένα τζινάκι και ένα πουκάμισο μπλε και άρχισα να ετοιμάζομαι. Αφού ντύθηκα, ήπια μια γουλιά καφέ και έφυγα αμέσως για την σχολή της. Κατά την διάρκεια της διαδρομής είχα βάλει ραδιόφωνο για να χαλαρώσω και τότε ξαφνικά, λες και το είχαν προγραμματίσει αρχίζει και παίζει το feel του Robbie Williams, δηλώνοντας ακριβώς τα συναισθήματα που έχω μέσα μου.

Μόλις έφτασα στην σχολή, πάρκαρα  το αυτοκίνητο μου και το πρώτο πράγμα που έκανα, ήταν να πάω να χαιρετήσω τον Μιχάλη , άλλωστε αυτός ήταν  και η αφορμή  για να έρθω, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ήθελα να δω την Μαρία. Καθώς μπήκα μέσα στην σχολή, φοιτητές κάθε λογής προχωρούσαν στους διαδρόμους και ήταν τόσο δύσκολο να  εντοπίσω  την Μαρια, αν και ήμουν σίγουρος ότι θα ξεχώριζε, είναι τόσο όμορφη, τόσο μοναδική, τόσο ιδιαίτερη. Ρώτησα έπειτα  κάποιον φοιτητή  για το που θα βρω τον Πετρο και μόλις μου είπε, αμέσως  κατευθύνθηκα προς  την αίθουσα των καθηγητών.

Αφού χτύπησα την πόρτα, μπήκα μέσα και είδα δυο τρεις καθηγητές να κάθονται και να συζητούν και τότε εντόπισα τον Μιχάλη, ο οποίος μετά από τόσα χρόνια δεν είχε αλλάξει καθόλου. Κάθισα λιγάκι παράμερα, αφού μιλούσε με έναν φοιτητή  ή  φοιτήτρια θα σας γελάσω, ήταν τόσο δύσκολο να το ξεχωρίσω με αυτά που φορούσε. Φόραγε  μια μακριά, φαρδιά φόρμα, ένα φούτερ φαρδύ με μια  κουκούλα από πάνω που σχεδόν κάλυπτε το μισό πρόσωπο αν και λίγα μαλλιά ξεχώριζαν μέσα από την κουκούλα. Μα καλά αυτό το παιδί ταμένο το είχαν!!