Να με προσέχεις #WSA18

Μια μοναδική στιγμή..

Το επόμενο πρωί η Μαρία είχε ξυπνήσει πρώτη και όταν άνοιξε τα μάτια της και αντικρυσε το γαλήνιο πρόσωπο του Ιάσωνα, αμέσως ένα γλυκό χαμόγελο χαράκτηκε στο πρόσωπο της. Ήταν τόσο όμορφος, τόσο γλυκός, ένιωθε τόσο τυχερή που τον είχε στην ζωή της. Κάποια στιγμή σκέφτηκε το είχε κάνει και είχε καταφέρει να ζήσει και να έχει τόσο πραγνατα στην ζωή της. Είχε την δουλειά της, τις σπουδές της, την κολλητή της αλλά πάνω από όλα είχε τον Ιάσωνα, έναν όμορφο άντρα που την έχει στηρίξει και την σεβοταν στον απόλυτο βαθμό.

-Θα με ματιάσεις όπως με κοιτάς; είπε ο Ιάσωνας με έναν παιχνιδιαρικο τόνο, ξαφνιαζοντας την

-Με τρόμαξες καλέ! Ξύπνιος ήσουν τόση ώρα; ρώτησε και αμέσως ένα ελαφρύ κοκκίνισμα εμφανίστηκε στο πρόσωπο της από την ντροπή της.

-Έχω ξυπνήσει εδώ και ώρα αλλά έκανα πως κοιμάμαι για να σε πειράξω, είπε και την κοίταξε καλύτερα και είδε ότι είχε κοκκινισει. Αυτό άρεσε στον Ιάσωνα, ότι ήταν ένα γλυκό και αθώο πλάσμα και ήταν όλο δικό του..

-Έλα εδώ βρε ντροπαλό μου κοριτσάκι, είπε και άνοιξε τα χέρια του και η Μαρία χώθηκε στην αγκαλιά του.Η ζεστασιά και η ασφάλεια που ένιωθε στην αγκαλιά του, δεν την είχε ξανανιώσει ποτέ, αφού οι γονείς της σε όλη της την ζωή  δεν της πρόσφεραν τίποτα από τα δύο.

-Ιάσωνα ήθελα να σου πω ευχαριστώ για χθες το βράδυ, που με σεβάστηκες και δεν με πιεσες, είπε η Μαρία που ένιωθε τα μάγουλα της να φλεγονται από την ντροπή..

-Μαράκι μου δεν θα σε πίεζα ποτέ για ένα τέτοιο θέμα, οπότε θα είσαι έτοιμη θα γίνει και αυτό. Λοιπόν τι λες να σηκωθούμε να πάμε να φάμε ένα καλό πρωινό και να ανέβουμε έπειτα τα  εκατοντάδες σκαλια του Παλαμιδιου; ρώτησε ο Ιάσωνας κι η Μαρία γούρλωσε τα μάτια της..

-Αυτά ειναι πάρα πολλά πως θα τα ανέβουμε; ρώτησε με απορία η Μαρία..

-Έλα μην μου πεις ότι κουράζεσαι εύκολα μικρή; ρώτησε περιγελωντας την ο Ιάσωνας.

-Δεν ανησυχώ για εμενα αλλά για εσένα, εισαι και μεγάλος άνθρωπος πως θα αντέξεις τόσα σκαλια; ρώτησε πειράζοντας την.

-Με είπες γέρο ; Δεν ντρέπεσαι λιγάκι; είπε και τότε ορμησε κατά πάνω της και άρχισε να την γαργαλάει.

-Στ-σταματά καλέ, είπε με δυσκολία αφού δεν μπορούσε να αρθρωσει καλά τις λέξεις.

-Αν δεν ζητήσεις συγνώμη ποτέ, είπε και συνέχιζε να την γαργαλάει

-Δεν σου ζ-ζητάω τίποτα, είπε αλλά οι αντοχές της μειώνονταν..