introduction

35 0 0
                                    

As the brush touches the canvas, my tears fall into the ground. As the paint decreases its amount, the unfathomable grief also gradually decreases.

Sa bawat pagdampi ng pintura sa canvas ay sya ring paghugot ng emosyon mula sa aking puso.

Every line represents something, every curve, every shade and shadow.

Every little detail implies meaning.

It could be the pain that breaks or the bliss that comforts.

Lahat ng bagay may sinisimbolo.

Everything has something to tell.

Hindi ko namalayan ang pagkatulog ko katabi ang painting na natapos q ngayon. Isa na namang panibagong obra na bunga ng malikot kong imahinasyon.

Yes...indeed! Art is my life.

However, I am not an expert nor a professional. Art for me is my destined passion. It is my way of expressing myself, my experiences---- my whole life!! Nakapinta na ako ng madami daming paintings. But among those I've painted and drawn, there is one painting that is very worthy. Why? There is no anymore time to find out the reason why. Siguro kasi, yun yung kaisa-isang painting ng isang lalaking naiguhit q. I titled it as "xander" because xander means bravery. Yung mga panahon kasing iginuguhit q yun, naghahanap ako ng magpoprotekta sa akin at magpapahalaga sa kabila ng kahinaan ko't katangahan...someone who can save me from grievances, someone who can shield me against evil things disturbing my life.

And from then on, every time I was blue, I cried on it and even hug it.

Most of my paintings were flowers. Some are just abstract. Others were my ideal things in life. I am envious indeed!!. Buti pa kasi ang mga bulaklak sa painting ko, may magagandang kulay. Ang mga linya, may kalayaan. Sa pagpinta, kaya mong I control ang lahat----baguhin ang hugis at porma, palitan ang tunay na kulay ng isang bagay, balibaliin ang mga linya at kurba.

But in REAL life??? You can never change what is constant. You can never control an instance.

" KATARINA!!!! Tanghali na!!! nasa atic ka pa rin?! Wala ka talagang bata ka!bumaba ka na jan. bat ka kasi jan natulog?"

Aaaaaaaaaaahhhh!!!!! May pasok pa pala ako! Napasarap yata tulog q!

" opo ma.. pababa na po!"

Hay naku! Late na naman. Tsk.

I am katarina louise avellana. I am a third year student taking Bachelor of Science in Mathematics in Green Ville University. Ang totoo, ayaw ko talaga ng kurso kong ito. Pero NO CHOICE! Teacher education courses ang pwede sa scholarship grant na nakuha ko. Hindi naman kasi kami mapera. Sapat lang para mabuhay ng normal. In fact, I'm a product of a broken family. Hiwalay sina mama at papa. Pero ang malala eh.. kahit hiwalay sila, away at bangayan pa rin ang ginagawa nila. There is no such thing as the word PEACE pagdating sa kanilang dalawa. By the way, nag-aaway sila through phone calls lang. never sila naging together. Nakakatawa no? naghiwalay pero never naging together? Long story kasi. Malalate na q sa skul kung ikekwento q pa. Hahaha. Lumaki aq sa ganong scenario. Kay mama ako nakatira. And si papa?? I'm not in the mood para ikwento ngayon ang lahat ng nangyari.

"rina, aalis ako ngayon at baka gabihin ako. May aasikasuhin lang akong importanteng bagay. Bahala ka na muna dito sa bahay pag-uwi mo galing school. Matanda ka na naman. You can already handle yourself."

Importanteng bagay? Baka importanteng tao? Hayys. Sigurado naman akong kay rommie ang punta ni mama. Dun sa teenager nyang boyfriend. Ewan! Makapasok na nga lang!

AnimaWhere stories live. Discover now