Anima

Sky is my Mind

Kinabukasan. Thursdays na pala.
Nagising akong maaga. Kumain ng almusal. Naligo. At nakabihis na ng uniform sa GVU. Ngunit… ihakbang ko man ang aking mga paa papalabas ng bahay, eh mukang pinipigilan ito ng aking utak. Napaupo na lang ako sa may pintuan naming. Naghihintay na gumaan ang nararamdaman ko.

Unti unti kong itiningala ang aking ulo. Nakita ko ang langit na napupuno ng ulap.

Sky was covered by a cumulonimbus clouds.
Sky was not clear.
Sky was blue.
Sky is my mind.

Tumayo na ako para pumasok.

Sa GVU.

Dumiretso ako sa library para hiramin ang TC 7( The Calculus 7)  na book ni Liethold. May assignment kasi kami sa integral calculus. Tatapusin ko na yung 75 problems. Nagdecide din akong huwag ng pumasok sa first period namin. World literature naman yun.babawi na lang ako next time.

Umupo na ako sa katabi ng shelf for academic section at doon tinapos ang assignment ko.
Tiningnan ko ang orasan, 9:50 am na. kaya pumasok na rin ako sa second subject naming. Spherical Trigonometry. Pagdating ko sa room, may lima na akong classmates at isa dun ay si albert. Alam kong nasa pinto pa lamang ako ay nakatingin na siya.
Nang papaupo na rin ako ay tumingin na rin ako sa kanya. Hindi ko maipaliwanag ang mukha niya. May halong pag aalala, may halong pangangamba.
Hindi rin ako mapakaling ganun si albert kay nginitian ko na siya. Ngumiti ako hindi dahil wala na ang nararamdamang kong sakit kundi dahil ayokong mag-alala si albert.
Pagkangiti ko ay ngumiti na rin siya.
Sa kanyang pagngiti, gumaan ang pakiramdam ko.

Natapos ang second subject at may vacant kaming 40 minutes. Ngunit pinaiwan ni prof ang mga boys dahil may ipapagawa siya sa mga ito. May ipapabuhat siguro.

Naglalakad ako sa corridor nang biglang….
Totoot.. nag text si celin…

“kumusta ka? Bat di ka nag-attend ng first period sabi ni albert? Ok ka lang ba friend? Sabihin mo girl kung you have any problems ha.. we’re here ni albert…  ”

Tototoot.. nagtxt c albert..

“Rina…. Labas tayo!!! Labas tayo ng sama ng loob. San ka? Kita tayo? Kakamiss ka… first subject wala ka? Nag quiz tayo… wala akong napakopya….wui??? reply ka ha! Sayang ng load ko. Balance lang to.. haha, joke! Smile ka lang ha!”

Nagdulot ng ngiti sa aking mga labi ang mga salitang aking nabasa galing sa dalawang importanteng tao sa buhay ko ngayon, kahit papaano ay nararamdaman kong di ako nag iisa sa sakit na naramdaman ko. Andyan sila…

Papunta ako ngayon sa big pavilion, tiyak ko kasing wala ngayong tao doon sa mga oras na ito…. Habang naglalakad ay nakayuko ako at tanging tinitingnan lamang ay ang aking dinadaanan….hanggang…. may bumangga sa akin at nung pagkabangga niya ay niyakap ako ng bigla… dahil dun ay nataranta ako at naitulak ko sya….

Tumawa sya ng napakalakas…

“rinaaaaaaaaaaaaaa!!!!!! Hahahahhaha :D nakita rin kita!. Perfect nga pala ako kanina sa quiz! Sayang wala ka! Eh Di sana perfect ka din!!! Hahaha payakap nga ulit!”

C albert pala… niyakap nya ako ulit. Pero ngayon, d ko na sya tinulak… napakahigpit ng yakap nya na nakapagpagaan ng sobra sa sobrang bigat na nararamdaman ko,,, wala nga pala akong nabitiwang mga salita sa lahat ng sinabi nya kundi isang titig lamang…

“rina, kung pwede lang hatiin ang sakit at ishare, sana kumuha na ako ng share galing sayo, pero hindi pwede eh… SORRy…..”

pabulong nyang sinabi ang mga iyon sa aking mga tenga habang sya ay nakayakap pa rin… his words are very gentle.. his apology gives so much care.. I hugged him more tightly. That is the only time I felt so much cared. Pero bumitaw na ako after a while and then I wiped my little liquid burst from my eyes.. and I smiled at him telling him my gratefulness of having him as a friend.

“alam ko rina na hindi mo pa kayang sabihin sa akin ang lahat.. gaya ng hindi mo kayang sabihin sa akin ang sagot sa mga quizzes natin… pero alam ko may tamang panahon para jan… nandito lang ako//”

humarap na sya sa akin at sinabi nya yun habang nakapatong ang kanang kamay nya sa aking kaliwang balikat..

“gusto mo bang magkape?? Tara libre ko!!. Pero bayaran mo ako after 3 months. 10% interest compounded semi annually.. ok lang ba? Mura pa yun ha!”

Tumawa ako bigla.. ang swerte ko kay albert. Isang lokolokong kaibigan na hindi ka kailanman iiwan.
We went on a coffee shop.. tinxt na rin ni albert c celine…

Sa coffee shop…

“hay friendsssss!! Libre ba to ni albert? Am I having dream??? Haha are you sure albert? Libre mo?hahahah” biro ni celine kay albert… kuripot kasi c albert and this is the first time na magtitreat sya,,, nakakapanibago nga talaga.
“ grabe ka naman celine! Oo na kuripot na ako sa panglilibre… nanlibre ako kasi…… ah…… nakaperfect ako sa quiz na hindi komokopya!” hahaha 
“By the way guys, I just want to inform you about the up and coming family day sa GVU nxt day.. what is up on you both? Aattend kayo ng program?”
Honestly, upon hearing the news, I was slapped again by the big reality that I have no more family to be with in the up coming day.. kaya itinuon ko na lang sa pag inom ng kape instead of responding to her question..
“ owww. I am so sorry… I was so insensitive na naman.. I am not thiking na naman.. ano ba celine!!! Are yiou insane… nagbabaliwbaliwan na naman ako guys, don’t mind me.. hihi.. ano nga ang pinakamasarap na coffee ditto albert!!hihi..”
“ strawberry coffee… am.. rina, am ikaw.. gusto mong chocolate cake? Favorite mo yun di ba?..” alam kong dinadivert lang nila ang usapan sa kung saan malayo sa family day at sa kung ano mang bagay na makakapagpaalala sa kin sa mga nangyari…

“ ah.. ok na ako dito albert.. ”