Anima

the pain still felt

"That were all what happen in us.... By the way... c rio!!!! Nagcall sa akin.. d ko nasagot..Panu na kaya to??.....hayys. nakasilent na naman phone ko....
And you know what? lately, celine, honestly, di ko na sya maramdaman, parang nagbago sya.. almost a week ko na syang d nakakasama.. ni di na nga kami nag-meet this week... and now, bigla syang tumawag.. di ko nga lang nasagot. Sa tingin mo, may problema ba sya? O ako ang problema nya? Ayaw na nya kaya? Di nya lang kaya masabi? Celine??? D ko alam... huli nyang txt... "asan ka? Usap tayo." Is there something I should know about this kind of scenario? D q alam celine.. di ko alam..." sumisikip ang dibdib ko habang sinasabi ang lahat ng yun. Para bang habang nilalabas ko ang mga nararamdaman ko, pasikip nang pasikip ang dibdib ko..

"ayokong magconclude ng kahit ano friend. Let us wait for a valid reason na lang sa kanya. Malay natin. Worry not kat.. I will always be here naman. Just txt or call me." Sinabi nya yun while holding my right hand.

Three weeks later.

Nakita ko sya sa canteen. Pero umiwas lang sya. When I am about to move towards him, he immediately stand and went away. Anong problema?  

He left me hanging.

He left me for no reason.

He left me just a second.

All I know now... he left me for nothing..

-Sa bahay

"ma, andyan ka na ba???"

Walang sumagot.......

oo nga pala.. gagabihin nga pala c mama.

Nakakapagod naman o.. sunod sunod ang quiz plus sermon sa last period. Idagdag pa ang pahamak na silent phone q.

It was already 10 pm nang dumating c mama.

" o bat gising ka pa katarina?"

"am, hinantay lang po kita ma."

" ah. Cge matulog ka na at matutulog na rin aq..."

" ah ma, may itatanong lang po sana ako ma..."

" anu bayan? Tungkol saan..."

" ganu po ba kasakit ang iwanan??"

Biglang natigil c mama.. alam kong maling itanong.. pero gusto kong malaman... gusto kong ipagsigawan ang sakit at makahanap nang karamay....

"ah..eh... ano bang tanong yan katarina!!? Ano bang pinagkakaabalahan mong iba? Kung anoano ang pumapasok sa isip mo?? Matulog ka na!! pagod ako ngayon!!"

Biglang tumaas ang tono ni mama. Alam kong sa pagtanong kong iyon, maaaring maibalik ang sakit ng pag-iwan ni papa sa amin. Gusto ko lang namang malaman kung gaano kasakit at paano mawawala ito......tumalikod na si mama..ngunit pinigilan q sya at hinawakan ang kamay nya...

"Ma....."

"Tigilan mo ako sa kaartehan mong yan katarina! Pag-aaral ang atupagin mo!!" at binitiwan ko na ang kamay ni mama. Tama sya.

"Pero anak... ang sakit kahit anong gawin mo, di yan mawawala... Patuloy lang itong kokonti. Pero kailanman di ito mabubura... sa oras na maalala mo ito ulit, babalik din ang sakit. Ang dating sakit na mula sa simula."