♡Kalbimdeki Yabancı ♥Exo Fanfic| TAMAMLANDI

Bölüm 4 _ Utanca Aldırma!

Odama yorgun bir şekilde geri döndüm. Kimse yoktu ama çok güzel bir şekilde süslenmişti.

Eteğimi çıkarttım. Sonra gömleğimi. Ceketimi asmıştım zaten. İç çamaşırlarım ve çoraplarımla kalmıştım. Aynada kendime bakıyordum. Gözüme bir parlama çarptı, ardından kapı sesi (!?) Hemen kilitledim.

Kot taytımı ve gömleğimi giydim. Çantama kulaklığımı, telefonumu ve ödevlerimi aldım.

Odamdan çıktım. O arada zil çaldı. Tüm okul benim bulunduğum koridordaydı. Sadece o 12 yoktu. Herkes pürdikkat bana bakıyordu. Okulun gözlemevine çıkarken müdür karşımda belirdi. Hiç kimse nefes bile almıyordu.

" Biraz odama gel..."

Müdürün arkasından yürümeye başladım. Odasına geldiğimizde oturmamı söyledi. Beni sorgulayacağı her halinden belliydi.

" Çantanda neler var?"

" Ödevlerim,kulaklık ve telefon..."

Çantamı açıp gösterdim.

" Peki az önce ne yapıyordun...Odanda?"

" Giyiniyordum efendim..."

Telefonunu çıkardı. Birşeyler açıp bana gösterdi.

" Bu fotoğraf herkesin telefonunda ne arıyor?"

Kıpkırmızı olduğumdan eminim ama soğuk terler akıtıyordum. Dilim tutulmuştu. Ağlamaya başladı. Benim iç çamaşırlarımla ve çoraplarımla olan fotoğrafımdı. Bide yetmezmiş gibi herkesin elindeydi. Peki 12 kişinin?

Altındada bir not ekliydi:Bu akşam boş musun?

Ah Tanrım, Tam bir rezillik...

" Efendim lütfen affedin! Hiçbirşeyden haberim yoktu! Güvenlik kameralarına bakın lütfen..."

Biraz yumuşamış olmasını diliyordum.

" Odada kamera yok ama. koridordakine bakarız."

Kamera görüntülerine bakıyorduk. Net değildi ama herşey ortadaydı. Ben giriyorum beni takip eden 3 kişi fotoğrafımı çekip herkese mesaj atıyor ve ben çıkıyorum... Müdür yanıma oturdu. Ağlamam durmuştu.

" Sanırım seni sevmeyen daha doğrusu kıskanan birileri var. Annen en yakın arkadaşımdı ve aynı şeyi oda yaşadı. Sonra kafayı yedi. Seni anlayabiliyorum."

Gözyaşlarımı sildi.

" Sakın kimseye aldırma. Arkanda ben varım ama bu derslere çalışman gerçeğini değiştirmez..."

" Çok teşekkürler efendim. iyi günler..."

Yanından mutlu bir şekilde çıkmama rağmen dövülmüş gibi bir tipim olduğundan kesinlikle eminim.

Herkes kapının önüne dizilmişti. O 3ü yanıma geldi. yine en uzun olan konuşmayı başlattı. Mc en arkada korkarak bizi izliyordu. Güldüm.

" Birileri o kadar azmış ki dayak az gelmiş..."

Bana küçümser bir tavırla bakıyordu. Havasını söndürmek için harika bir fırsattı.

"Ah! Anlamıyorsun dimi? O kalın kafana şunu sok. Kimseye (Kendisine de değil kimseye) bulaşmasan iyi olur..."

Omzuna çarparak bahçe kapısına yöneldim. Arkamdan uğultular ( uiyyyy ona karşı çıktı, tarzında) geliyordu.

" Hey! Seni ukala! Bana bi baksana sen!"

Bakmadım. Yanıma geldi ve beni kendine bakıcağım bir şekilde çevirdi.

" Niye cevap vermiyorsun?"

Siniri bozulmuştu. Mc bana işaret yapıyordu. Sol tarafta dolapların orda 12 bizi izliyordu.Cevap verdim.

" Çünkü ben seninle aynı adı taşımıyorum!"

Bana çok sert bir tokat attı ve yere yapıştım. Mc koşarak yanıma geldi. Canım acımıyordu tam aksine mutluluktan 4 köşe olmuştum.

İşte melek 12 geldi. Birkaçı benimle ilgileniyordu ( Lay, Xiumin, D.O. ve Tao) Biri öne çıktı-Kris-

" Siz kendi boyunuzdakilere sataşın!!"

Bayılmış olmalıyım ki hiçbirşey hatırlamıyorum. Ama utanç savaşı bitmişti ve ben KAZANMIŞTIM!