♡Kalbimdeki Yabancı ♥Exo Fanfic| TAMAMLANDI

Sezon Finali Bölüm 14 _ Ölümün Kalbinde

Selammmm. Yorumları eksik etmeyin lütfen...  Hikayemin adının ne olacağına dair sadece 1 yorum var... Neyse.  2. sezonda görüşmek üzere. 3 hafta yokum T.T  İyi okumalar sizi çooook özleyeceğim.......

**** Yazarın Anlatımı ****

Kai herşeyden haberdar masumca mektubuna odaklanmıştı. Kaderinin getireceği olayları dört gözle bekliyordu.

Bütün bu olanları kendisi istemişti. Kendi geleceğinde ne olacağını bile bile.

Mektubundaki son noktayı gelen hemşire ile koydu.

" Buradaki odam ; bir demir yatak, yatağın yanında, küçük, demir bir  masa. İşte burada yazıyorum sana ilk mektubumu...

Yerde kırmızı halılar. Odamın rengini ,hastahane kıyafetlerini, Etrafımdaki eşyaları yadırgıyorum.

Odadan gündüz ışığıyla birlikte bana ait herşey çekiliyor. Evime ait hatıralar, kalabalıklar, sevdiklerimin sesleri, hayatımın parçaları, hayatın gürültüleri, sen... Her şey uzaklaşıyor benden. İçimde bir boşluk...

Karanlık bastı. Işığı açtım. Gayet zarif bir ışık... Ancak odamın büyük çizgilerini görebiliyorum. Seni beklerken. İyileşmeni... Ne kadar zaman geçti biliyor musun?

Sen yoğun bakımdayken. Can çekişirken Azrail ile yüzleşirken. Bu gün yine Dolunay var. Yılın ilk dolunayı.

Evet.  Yeni yıla burada girdin. Yeni yaşına da burada gireceksin. Hep birlikte. Başında kalp atışlarının, kalbinin, tüm derinliklerineki yaralarının kapanmasını beklerken...

Evet. Artık ameliyata gireceksin. Ben de asla seni yanlız bırakmayacağım.  
       
                         Sonsuza dek...

                                                          Kim Jongin. Kai... "

Kai'yi hemşire aldı. 12nin yanına gitti.  Öldüğünü söyledikleri ve Shina'ya olanlardan sonra çok kızmıştı. Hiç konuşmamıştı.

Şimdiye kadar. Artık konuşabilirdi. Onlar Kai'nin en iyi dostlarıydı.

Shina'nın odasına gitti. Son bir kez daha bırakmadı onu.

Yavaşça odaya girdi. Pencere tam yatağın karşısınsaydı ve Dolunay harika bir manzara yaratmıştı.

Hemşire ikisini yanlız bırakmak için gitti.  Shina uyanıktı ama büyük ve bir çok makineyle nefes alabiliyordu.

Kai onun yanına, yatağına oturunca kendini zorlayarak konuşmayı başardı.

" Niye. burdasın? Yoksa ben mi öldüm?"

Kai cevap veremedi. Bu gün Shina'nın doğum günüydü.

" Çocuklar sadece şaka mı yaptı yoksa? Çok başarılıydılar. Ama ben işleri berbat ettim... "

Kai onun bu şekilde kendini suçlayarak ölmesine izin veremedi.

" Hayır. Kendini suçlama. Bak bugün doğum günün neşelen. Hem kimin doğumgününde dolunay çıkarki?"

Kai teselli işini başarmışken içeri hemşire girdi. Kai'nin kulağına bir şeyler fısıldadı.

Shina hem merak hem korku içerisindeydi.

" Ne oldu ne dedi? Zaten ameliyata girince ölürüm söyle!"

Kai her ne kadar belli etmek istemesede konuyu değiştirmek için aklına sadece bir yol geliyordu.

Shina nın elini tutup kalbine götürdü. Kendi eliyle iyice bastırdı.

Shina'ya dolunaya bakmasını işaret eden Kai derin bir nefes aldı. İçinden şunları söylüyordu.

' Bak Shina... Hisset ve dinle. Dolunaya bak.  Kalbimin atışını anlayabiliyor musun? Ben seni seviyorum ve hep öyleydi.  Başkasını asla sevmedim....'

Shina Kai'nin dediklerini gerçekten hissetmişti. Gözünden düşen bir damla yaşı Kai sildi. Shina ilk defa bu kadar mutlu olmuştu.

" Bende seni seviyorum.  Evet kalbin atıyor. Hep atmıştı..."

Kai mutlulukla bu sözleri doğruladı. Ama içinde bir tereddüt vardı.

" Evet.  Tıpkı senin gibi..."

Kai başını Shina'ya yaklaştırdı.  Dudaklarının üstüne hafif bir öpücük kondurdu. Başını kaldırdı. Shina onun saçlarını okşuyordu.

Kai bir ara gözlerini kapatıp kendini huzura verdi.

Bu huzur uzun sürmedi.

Kai'nin elleri içindeki Shina'nın sıcak ellerinin soğuyup başının yana kaymasıyla bu huzur son buldu...