Eşimle evlendiğim zaman ablasi ve babasi ile yasayacagami biliyordum. Ve bu bana rahatlık veriyordu. Itfaiyeci bir kocam vardi. 24 saat iş 48 saat evde olmasi da ayri bir guzeldi. Kasimpasada eski bitisik bir apartmanin orta katinda kucuk ama sicak bir dairede yasıyorduk. Aralık ayının 14. gününde felaket bir tipi var iken kızımı dünyaya getirdim... Hamileliğim boyunca özel muaynanesi olan bir doktora götürüp getirdim.
Anne karnında duruşu iki kat olduğundan sezeryan olması gerektiğini söyledi doktor. Bizde ona göre hazırlandık. Hastaneye bana kalsa minibüsle bile giderdik ama eşim "doğuma gittiğimiz belli olsun" diyerek taksiyle götürdü.
Herseye ragmen çok sağlıklı idi, 52 santim boyu, 3 kilo 750 gram kilosu. Çok güzel bir bebekti kara kaş kara göz yeni doğmuş bir bebek gibi değildi. Hastanede yanıma getirdiklerinde kucağıma alıp emzirdiğim zaman hastaneyi inletirdi "cok cok" emme sesi ile..Muntazam olarak her ay bir çocuk doktoruna götürmeye başladık. Doğduğu andan itibaren aşıları, bakımı her ay düzenli olarak yapılıyordu. Ama ters giden bir şeyler vardı....
Diğer bebeklerle kıyasladığımızda oturması gereken ayda oturmuyordu. Bunu doktoruna söylediğimizde kilolu bir bebek olduğu için bunun normal olduğunu söylüyordu. Her ay kontrolde ısrarla oturmadığını söylüyordum ve doktorda her ay kilosunu bahane ediyordu. Destekli oturması gereken 5 - 6 ayında destekli bile oturmuyordu. 7. ayında yine doktoruna aynı şeyi söylediğimde yine normal olduğunu söyledi. 8 aylıkken doktora kontrole gittiğimizde bebek tartı cihazına yatırarak koyduğumda neden oturarak koymadığımı sorduğunda hala oturmadığını söylediğimde yine önemsemedi. Ama bana çok tersti bu tuhaf geliyordu. Onunla aynı ay doğan ona yakın bebeklerin oturuyor olmaları hatta sıralamaya başlamaları beni biraz üzüyordu. Endişe ediyordum. Ama doktora götürüyor olmakta beni biraz rahatlatıyordu.
Bebekler otururlar, sıralamaya başlarlar, emeklerler.. Bunların hiç birini yaşamadım. Yaşına gelmişti yine aynı şeyler devam ediyordu. Artık oturabiliyor fakat ayakta duramıyordu, emeklemiyordu, yürümüyordu, yürümeye hiç teşebbüs etmiyordu. 1 yaşını doldurduktan sonra artık daha fazla beklememin bir anlamı olmadığını başka bir doktor tercih etmemin gerekli olduğunu düşündüm. Ailemin de tavsiyesi üzerine başka bir doktora götürdüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşamın içinden
AdventureDiğer anne adaylarına ve annelere örnek olsun... Çocuklarını büyütürken bizim tecrübelerimizden faydalanmaları ve çocuklarını gözlemleyerek çocuklarının sağlıklarını daha yakından takip etmelerini amaçladık. Ve bu yüzden de yaşadıklarımızı kızımla...