Yaşamın içinden

Kara Geceler

Ameliyattan sonra kızımın uyku düzeni bozuldu... Geceler işkenceydi artık. Normalde akşam yatar, sabah kalkardı. Ama artık sabahlara kadar ne yapıyorsam da uyutamıyordum. Artık her şeyi araştırır olmuştum. Bunu da araştırdım. 

Cerrahpaşa Tıp Fakültesinde Uyku Bilimi adında bir bölüm olduğunu öğrendim. Durur muyum? Hemen kızımı aldığım gibi oraya gotürdüm... Gittim ve derdimi anlattım... 

Öyle büyük bir ilgi ile karşıladılar ki çok şaşırdım. Meğer o bölüme pek hasta gitmiyormuş. Bizi de görünce meslek aşkı ile birlikte çok ilgilendiler. Neyse yapılan araştırmalar sonucu Uyku Kayması teşhisi konuldu. 

Bu hastalık 3 şekilde tedavi ediliyormuş.Bize seçenekleri söylediler... 

İlki Hastaneye yatırmak ve kobay olarak bir takım çeşitli yöntemler denemek idi. Bunu seçmemi beklemiyorsunuz herhalde! 

İkinci seçenek İlaç ile uyutmak... 

Üçüncü ve son seçeneği seçtim çizelge ile uyutmak. Bu yöntem her gün 1 saat geç yatırıp, 1 saat erken uyandırmak idi. Akşam 9 sabah 8 olana kadar devam ettik. Öğle uykusu yoktu. Bunu da yaptık ve neyse ki kızımın uykusu düzene girdi. 

Bu arada kızım artık tamamen yürüyordu ama düşmekten çok korkuyordu. Hoplamak, zıplamak bunları yapamıyordu. Evde sandalyenin ayaklarına lastik geçirip ip atlatmaya çalışıyordum. Zıplayabilmek için... Oturduğumuz semtte olan bir camiinin avlusunda bulunan kare taşlarda kimseye aldırmadan kızımla birlikte sek sek oynuyorduk. O avludaki amcalar gülüyordu ama benim umurumda değildi. Söz konusu kızımın sağlığıydı. Atlaya bileceği yüksekliklerden elinden tutarak atlatıyordum. Merdivenlerden tek başına inemezdi. İnebilirsin dediğimde ise bilmiş bilmiş "Tek başıma ineyim de düşeyim mi?" derdi.  

Şimdi bunları anlatırken gülerek anlatıyorum ama o zamanlar gülmeyi unutmuştum. Kızım içinde çok zordu. Onun yaşında ki çocukların olduğu evler koşturup, zıplayan çocuk sesleriyle şenlenirdi. Biz bunlara hasrettik. Komşularım sizin evde hiç çocuk var gibi değil derdi. Bu tedaviler 7 yaşına kadar sürdü. Bu süreçte bana inanmayıp tedavinin para tuzağı olduğunu söyleyenler bazen moralimi bozsalar da ben hiç ümidimi kaybetmedim...