Doktor bana bu zamana kadar hiç doktora götürmediğimi sorduğunda düzenli olarak götürdüğümü her şeyin yolunda olduğunu söylediğini ifade ettim. Doktor bana inanmadı.
Daha sonrasında çekilen ultrason görüntüleri ve muayeneler sonrası, Kalça çıkığının değişik bir türü olan kalça gevşekliği teşhisi konuldu. Bunun için de tedavinin yurt dışından gelecek vitaminlerle, çift bez bağlayarak, onunla beraber kanguru denilen çocuk taşıma aparatında taşımamı önerdi doktor. Bunları harfiyen yerine getirdim, tabii zor bir süreçti. Sıkı bir kontrolle bir kaç ay sürdü.
Bir kaç ay sonra evet artık ayakta durabiliyordu, sıralamaya başlamıştı... 2 yaşına kadar sürdü bu tedavi 2 yaşına bir ay kala;
Kızımın yürümesine ne kadar önem verdiğimi herkes çok iyi biliyordu. Bir yakınımın cenazesine gitmek için kızımı arkadaşıma bırakmak zorunda kaldım. Kızımın CİCİ ANNE dediği bir yakınımızdı. Bıraktık gittik.
Akşam geldiğimizde kapıyı arkadaşımın kızı büyük bir keyifle açtı. " Biliyor musun? Kızın yürüdü... " dedi. Ve o gün ilk defa yürümüştü. Kasım ayıydı hiç unutmuyorum. Evet artık kızım yürüyordu. Bu beni çok mutlu etmişti. Tabii ki doktor kontrolleri devam ediyordu. Tedavisi de devam ediyordu. Doktoru bir ortopedistin görmesi gerektiğini çünkü basışında bir problem olabileceğini söyledi. Ekonomik olarak da çok zor dönemlerdi bunlar... İlaçlar çok pahalıydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşamın içinden
AdventureDiğer anne adaylarına ve annelere örnek olsun... Çocuklarını büyütürken bizim tecrübelerimizden faydalanmaları ve çocuklarını gözlemleyerek çocuklarının sağlıklarını daha yakından takip etmelerini amaçladık. Ve bu yüzden de yaşadıklarımızı kızımla...
