Gözü apayrı bir tedavi süreci idi... Gözünün birini kapatıp diğerini çalıştırıyorduk, tembellik kalmasın diye. Tetris, boyama gibi bir çok şeyi gözünü yormak için çalışması için yaptırıp eğlenceli hale getirdik. Kızım sıkıldıkça ben oynuyordum, ona seyrettiriyordum. Doktor ne derse onu yapıyorduk. Kapatma bir süre sonra zor olmaya başladı bu sefer gözü bulandıran bir damla kullanmaya başladık. Ama ben konu ile ilgili her türlü yazıyı okuyordum.
Bir gün gazetenin sağlık köşesinde tembellikle ilgili yeni bir tedavi olduğu yazı okudum. Kem tedavisi denilen bir tedaviden bahsediliyordu. Bu tedavinin bulunduğu hastaneleri araştırdım. Onu da buldum. En yakın akrabalarımın oturduğu semtte bulunan bir göz hastanesiydi randevu alıp gittim. Her gün 1 saat 10 gün boyunca sürüyordu. 10 gün ailemde kaldım. Bu yapılan tedavi şu şekildeydi altta dönen bir mekanizma üstünde cam noktalar var kızım bu noktaları birleştirip o camı boyuyordu.
Geri döndüğümde doktor hayretle ne yaptırdığımı sordu, bende anlattım. "Benim özel muaynehanemde yapılıyor, oraya gelseydiniz " dedi. Kızgınlıkla böyle bir tedavi vardı da niye söylemediniz dediğimde. "Yaptırmazsınız" diye dedi. Siz bana söyleseydiniz de biz yaptırıp yaptırmayacağımıza karar verseydik dedim.
Ne ilginç değil mi? Ben araştırmasaydım kızımın göz tembelliği sürüp gidecekti. Kalın camları inceltmeyi, cıvıl cıvıl gözlükleri ve aksesuarları hiç ihmal etmedik. Hala gözlük takmayı çok sever. Şuan gözlük numarası çok düşük. Nereden nerelere geldik. Tabii bu arada Kem tedavisini 6 ay arayla 10'ar günlük seanslarla 2 sene daha yaptırdık. Ta ki göz hastanesi yeter diyene kadar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşamın içinden
AdventureDiğer anne adaylarına ve annelere örnek olsun... Çocuklarını büyütürken bizim tecrübelerimizden faydalanmaları ve çocuklarını gözlemleyerek çocuklarının sağlıklarını daha yakından takip etmelerini amaçladık. Ve bu yüzden de yaşadıklarımızı kızımla...
