Ayak sağlığı merkezine ilk gittiğimizde ayak parmakları ile topuğu arasın da olan bir oyuntu vardı. Bu da kapanış bozukluğu yapıyordu. Tedavinin amacı bu boşluğu doldurmaktı ve o gün kontrole gittiğimizde fark inanılmazdı. O boşluk tamamen yok olmuş ve kızım çok düzgün bir biçimde yürüyebiliyordu. Orada ki doktorlar artık özel ayakkabı kullanmayı bırakabileceğini söylediğinde inanamadım. Tek önemli olan kısmı yetişkin olana kadar kesinlikle ortopedik ayakkabı giymesiydi.
O zamanlar bildiğimiz özel markalar gibi çok fazla bulunmayan bu ayakkabılar eczanelerde vardı.
İlk ev terliğini eczaneden, İlk ayakkabısını ise Beyoğlu'nda özel bir mağazadan almıştık. Çok net hatırlıyorum kırmızı bir ayakkabı beğenmişti ve hala hatırlıyor o ayakkabıları.
Eve getirdik o ayakkabıları, altında kocaman gözleri olan bir vitrinimiz vardı o vitrine götürüp koymuştu... İlk dışarı çıkacağız o ayakkabılarla "hadi kızım getir pabuçlarını" dediğim zaman inanamamıştı onunla dışarı çıkıp yürüyebileceğine.
Hiç rastgele ayakkabı almadık kızıma spor ayakkabı bile hep iyilerini ve ortopedik olanlarını seçmeye özen gösterdik. 8 yaşına kadar her şeyi normalleşti. Yürümesi, gözleri, oturması...
Bu sefer farklı şeyler gözlemlemeye başladım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşamın içinden
AdventureDiğer anne adaylarına ve annelere örnek olsun... Çocuklarını büyütürken bizim tecrübelerimizden faydalanmaları ve çocuklarını gözlemleyerek çocuklarının sağlıklarını daha yakından takip etmelerini amaçladık. Ve bu yüzden de yaşadıklarımızı kızımla...
