Efsane Dozu

Duman - Sizden Gelenler

26 Şubat saat 18:00 sularında işimden çıkmış sahilde tur atıyordum. Aslında bulunduğum ilçede yalnız kalmak aşırı zor bir şeydi çünkü burası bir nevi Texas benzeri bir bölge, kim kime dum dumaydi. Herkes bir sahte samimiyet ve çıkar içerisindeydi, ben bunlardan uzak kendimce yaşayıp giden 21 yaşında bir gencim.

O gün sahilde turlarken yerde bir çakmak buldum fakat öyle basit renkleri olan 1 tl lik çakmaklardan değil, namı değer zippolardan. Üstünde ‘Duman’ yazıyordu. Ben sigara kullanmam ama yazının şekli ve çakmak hoşuma gitmişti. Etrafıma utangaç bir kaç bakışın ardından çakmağı cebime attım. Saat akşam 21:00 civarı eve girdim ve duş almak için kıyafetlerimi çamaşır makinesinin üstüne koydum. Duşa girip çıktıktan sonra bir şey dikkatimi çekti. Kıyafetlerimden duman çıkıyordu. Hemen kıyafetlerimi inceledim. Hiçbir yerde yanık izi yoktu, biraz şaşkınlıkla yatak odama gittim. Yastığa başımı koyar koymaz uyuya dalmışım. Sabah kalktığımda zar zor nefes alıyor ve önümü göremiyordum. Çünkü oda tamamen duman kaplıydı. Hemen kapı pencere ne varsa açtım ve etrafı inceledim yine bir yanık belirtisi yoktu. Kafayı yediğimi düşünmeye başladım. Bir eczaneye gidip sakinleştirici almayı planladım. Ve bunu yaptım da. Ardından tekrar sahile çıktım. Yürürken çakmağı bulduğum yerde tekrar bir çakmak gördüm ve bu beni şoka soktu. Olduğum yere oturdum ve ağlamaya başladım elimi cebime attığımda çakmak yoktu yerdekini alıp cebime koydum gözlerim kipkirmizi eve döndüm.

……..

Berk Tiryaki adında biriydi bu çocuğu buldum ve olayı sordum. Kızın sigara kullanmadığına rağmen her gün çakmak taşıdığını ve evindeki dumandan şikayetçi olup komşularının yalan söylediğini iddia ettiği için bunalıma girip burada intihar ettiğini söyledi.

Çakmaği bulduğum yerde çocukla bunu konuşurken ona intihari nasıl gerçekleştirdiğini sordum o da çok fazla sakinleştirici aldığını söyledi elimi cebime atıp tamamı boş olan ilaç kapsullerine baktım ve çocukla göz göze geldim..