Forever Proud To Be Suplada [Proud To Be Suplada: Book 2]

Suplada 29

"What do you mean, Ana?" tanong ni CJ. "Of course we'll be happy together." sabi nya at nabigay ng Panyo sakin.

   "CJ. Its very complicated." punas ko sa luha ko.

"How? Just leave Richard if you dont love him." sabi ni CJ.

   "Hindi ganon kadali yun, CJ."

"Pano? Wag mo sabihing nahulog ka na sakanya?" naiinis na sabi nya

   "Hindi ganon. Hindi na tayo pwede CJ." naiiyak kong sabi.

    "Bakit nga? Sabihin mo sakin."

"CJ..." bumagsak ang mga luha ko.

"May anak kami CJ." sabi ng boses sa likod ko. Yung boses na yun, si Richard yun.

  Yung mukha ni CJ parang nahulog at Namutla. Napatingin sya sakin at napasapo nalang ang mukha ko sa kamay ko.

   "Matapos naming ikasal nabuntis ko kaagad si Ana. We have a family, CJ. Wag mo na kaming sirain."

   Lumuhod sya at hinawakan ako sa mukha. "Totoo ba yon, Ana?" iyak nya. "Please sabihin mong hindi."

   "Totoo, CJ. We do have a daughter. I'm so sorry CJ. I love you but I love my daughter more than anything."

 
    "I understand, Ana. I'll just talk to your dad, hindi na ko ang magha handle ng project na to." He sighed. "Babalik nalang ako sa ibang bansa at baka dun na mag migrate. I never want to see this place ever again."

     Yung sinabi nya na gusto nyang Mag migrate, it killed me. Straight to the mind.

  Hindi ko na sya makikita ulit. Never.

Bumalik sya sa school at nung naka layo na sya, bumagsak nalang lahat ng luha ko.

     Damn! Damn! Damn it!

Richard hugged me. "Richard, I'm so sorry. Alam kong nasasaktan ka sa inaasal ko ngayon pero kelangan ko ng kaibigan, I'm sorry."

   "Ano ka ba, Ana. It's fine. A friend to a friend. I know exactly what CJ feels, yung nasakanya na pero di pa rin talaga Pwede."

     Pinalo ko sya ng Mahina. "Ikaw naman eh! Wag mo naman ako ipa guilty. Hirap na nga ng sitwasyon ko dito eh." 

    "Oh Ana, you never learn from anything." he hugged me tighter and I let my tears fall.

   "Thank you for being there for me, Richard." I said. "Kahit na ang manhid manhid ko sayo, di ka Pa rin lumalayo. Sana ikaw nalang ang minahal ko Richard."

   "Pwede pa naman siguro, Ana. Aasa pa rin ako na sana dumating yung araw na makita mo ako na hindi lang kaibigan kundi ka-ibigan." he smiled. "Let's go back in Manila."
  

   I nodded, "Bakit ka pala nandito?" tanong ko.

   "Nalaman ko kase na wala na dito ang kuya mo, kaya bibisitahin sana kita."

   "Aww Salamat." ngiti ko.

Bumalik na kami sa hotel and wow, this has been a bust. Ang epic ng mga nangyare para sa school na ito.

   Nakita ko Wala si CJ dun pero andun pa ang mga gamit nya.

  
    "Are you ready to go, Ana?" tanong ni Richard.

   Tumango ako at Kinuha ang luggage ko. Sumakay na ako sa kotse ni Richard at umuwi na.

I wish it would've ended nicer. Sana nagawa man lang ang school na to para maalala ko sya.

    That guy is really special to me. He annoys me a lot but it's the reason why I keep on smiling.

   Lagi kong naalala ang mga kulitan namin dito and it could've had more kung kinaya ko lang sanang maging matapang.

    It's funny that I even think of this but I know it's my fault for why we can't be together.

    I keep on putting the blame to CJ but ngayon Tanggap ko na na kahit ano pang ginawa nya ako pa rin ang naging duwag at di sya pinaglaban.

   Ako Yung naging duwag at di ko pinahalagahan ang mga nangyare saamin. Naunahan ng takot ang lahat.

    Takot na baka pag nalaman nya, magalit Sya. Baka masaktan lang ako katulad ng dati pero doble.

   
     Kapag nalaman nya ang totoo baka lumala pa tong nangyayareng to.

      At alam kong sa huli may magiging problema parin.

   Alam kong sa huli hindi nya ko mapapatawad

   Alam kong sa huli Ano man ang mangyare di pa rin kami magsasama

------------------