Το Κορίτσι Του Ήλιου

2. Μέλανι.

02 Μαΐου 2006

Σήμερα ήταν απο τις πιο καταστροφικές ημέρες της ζωης μου.

Όλα ξεκίνησαν το πρωί όταν ξύπνησα στις δέκα και συνειδητοποίησα ότι είχα χάσει τη μισή μέρα του σχολείου και είχα κατωχυρωσει άλλες τρεις απουσίες. Εχω πολλές απουσίες, τώρα ειδικά που η χρόνια φτάνει στο τέλος της. Πολύς ύπνος ναι.

Πήγα τρέχοντας στο μπάνιο μιας και με καλούσε η φύση και έπειτα πήρα τα χάπια μου για την αλλεργία που εχω στη γύρη.
Βούρτσισα τα ακατάστατα μαλλιά μου και έφυγα με ρυθμό τζογκινγκ για το σχολείο.

Για να φανταστείτε, ήμουν τόσο κοιμισμένος που αντί να πάρω τα βιβλία που είχα στη ντουλάπα, απλα τράβηξα δυο-τρια τετράδια που ηταν πάνω στο γραφείο μου. Μαζί με αυτα και το ημερολόγιο.

Μπήκα στη τάξη και όλοι με κοίταξαν παράξενα και εκαναν νοήματα ο ένας στον αλλο γελώντας, γαμώτο. Η μόνη που δε γέλασε ηταν η Κλερ, που καθόταν στο βάθος. Πάντα κάθεται εκει πίσω, εκει που πέφτει ο ήλιος. Τα  καταπράσινα μάτια της φωτίζονται τόσο έντονα στο φως που διστάζω να την κοιτάξω, ειναι τόσο όμορφη.

Όταν χτύπησε κουδούνι για διάλειμμα όλοι βγήκαν εξω, μόνο η Κλερ έμεινε. Μετά απο λίγο σηκώθηκε και πλησίασε το θρανίο μου.

"Ευχαριστώ πολύ για προχθές. Με έσωσες." Της ειπα ότι δεν κανει τίποτα και ύστερα τη ρώτησα αν της συμβαίνει κάτι τελευταία.
Εκεινη  αρνήθηκε και μου ειπε ότι απλα έλειπε η μητέρα της απο το σπίτι και δεν ειχε μέρος να κοιμηθεί. Εντάξει, και εμενα μου εχει συμβεί, αλλα όταν πήγα στη γιαγιά μου να κοιμηθώ δεν έμοιαζα σαν να με κυνηγούσε ο μαχαιροβγάλτης.

"Α ναι, φοράς τη μπλούζα σου ανάποδα". Ειπε φεύγοντας απο την τάξη.

Φαντάζομαι έγινα κατακόκκινος.
Ετσι, έβγαλα τη μπλούζα για να την γυρισω στην κανονική της μεριά, αλλα αυτο έτυχε να γινει όταν μπήκε η Μέλανι μέσα στη τάξη.
Ουάου, δυο ντροπιαστικές σκηνές μέσα σε ένα λεπτό, αλλα δυστυχώς υπήρξαν και άλλες...

Στην ώρα της γυμναστικής, ο Χουάν με σταμάτησε στο τρέξιμο και με ρώτησε αν ειχα "βαρέσει" καμια ένεση γιατι φαινόμουν σαν πρεζάκι. Πριν προλάβω να απαντήσω με κοίταξε πονηρά και ειπε ότι του ήρθε μια φλασιά.

"Τι έγινε, χθες δεν πηδήξαμε;"
"Τι εννοεις;" ρώτησα άβολα.
"Όχι σε μένα αυτά ρε. Όλοι ξέρουν πως έχεις καψουρευτεί την Ρέϊ, την ειδα προχθές το βραδυ που ήρθε σπίτι σου. Πεινασμένη μαλάκα."
Ήμουν έτοιμος να τον βρίσω, αλλα
ηρθε ο κόουτς και με χτύπησε στη πλάτη λέγοντας μου να αρχίσω να κανω ραχιαίους για να "ξυπνήσω".