Το Κορίτσι Του Ήλιου

4. Χουάν.

04 Μαΐου 2006

Σίγουρα όλοι θα εχετε στο σχολείο σας ενα αγορι που όλα τα κορίτσια θέλουν και στη πραγματικότητα είναι ένας εγωπαθής βρωμιάρης.
Στο δικό μας, ονομάζεται Χουάν Φερνάντες.

Οχι, μη νομίζετε. Δεν ειναι καλός μου φίλος ή κάτι τέτοιο που μπορεί να εχω δείξει, ένας μαλάκας είναι.

Το πρωί πέρασε απ'το σπίτι μου για να πάμε μαζί σχολείο. Αναρωτιόμουν πως και πέρασε, ίσως ηθελε να υπερηφανευτεί για αλλη μια φορά στον ξενερωτο φίλο του, εμένα. "Έμαθα ότι η Κάθριν με γουστάρει τρελά" ή "Δεν απέδωσα καλά στο σεξ εχθές". Τι θα άκουγα άραγε σήμερα;

"Τζεϊκ, θελω να σου μιλήσω.."
Δεν είχα καμια όρεξη αλλα φαινόταν αγχωμένος όποτε τον ρώτησα τι συνέβη. "Εμ.. Εσυ λογικά θα ξέρεις από αυτά μιας και μένεις με την γιαγιά σου". Οκέι, αυτό ηταν περίεργο.

"Ο παππούς μου έπαθε εγκεφαλικό εχθές το βράδυ και ο πατέρας μου τον έτρεχε στα νοσοκομεία όλη νύχτα, μέχρι το πρωί". Αυτό όμως, ηταν ακομα πιο περίεργο. "Θα γίνει καλά; Τι λες;"

Πρώτη φορά έβλεπα τον Χουάν τόσο στεναχωρημένο για κάτι που δεν ειχε να κανει με εφηβικό χωρισμό ή ήττα στο μπέϊζμπολ. Αλλα εγώ ήμουν ακομα πιο απορριμμένος. Γιατί να του πει ψέματα ο πατέρας του;

"Πιστεύω θα γίνει καλά. Αλλα ειναι μεγάλος άνθρωπος, όποτε θα έπρεπε να περιμένεις τα πάντα". Απάντησα όσο "ορθότερα" μπορούσα.

Δεν ειπε τίποτα αλλο μέχρι να φτάσουμε. Απο την ημέρα που χαστούκισα τη Μέλανι Τζόνσον, όλα τα θηλυκά του σχολείο με κοιτάνε με μισό μάτι. Τις προάλλες μία κοπέλα με σταμάτησε, με κοίταξε έντονα και μετά απο τρία δευτερόλεπτα -ενώ ηταν έτοιμη να κλάψει- μου φώναξε "Δε ντρέπεσαι; Γουρούνι"

Δεν το πιστεύω ότι ενα απλό χαστούκι θα μου δημιουργούσε τόσο θεμα. Τουλάχιστον η σχολική χρόνια τελειώνει και το όλο θεμα θα ξεχαστεί μέσα στο καλοκαίρι.

Έστριψα χωρίς να μιλήσω και πήγα προς την τάξη και αυτόματα σταμάτησα όταν αντίκρισα την Κλαρίσσα. Καθόταν μόνη της σε ενα πεζούλι, απομακρυσμένο από το προαύλιο.

Είχε ενα τετράδιο στηριγμένο στα πόδια της και ζωγράφιζε. Το πήρα απόφαση και έπεισα τον εαυτό μου να πάω να της μιλήσω, να της πω κάτι, εστω να χαιρετήσω.

"Έϊ, γεια, τι ζωγραφίζεις;"
Με κοίταξε και σχηματίστηκε ένα χαμόγελο στα χείλη της, φαινόταν όμως ψεύτικο. "Να, τίποτα ιδιαίτερο". Μου έδειξε τη ζωγραφιά της.