Unfortunate Serendipity

Chapter 6

Maaga pa lang ay tinatahak na ni Lance ang tahimik na hallway sa kanilang paaralan. He was going to invite Gab over dinner to their house because it's his mom's birthday.

At ngayo'y hinahanap niya na si Gab. Dumaan na siya sa classroom nito pero wala siya roon.Now,he's on his way to the lockers,nagbabasakali siyang andun ito.

At hindi nga siya nagkamali dahil andun ito sa tapat ng mismong locker nito.Binilisan niya ang kqnuang paglakad at tinungo ang kinatatayuan ni Gab.

"Uy."pagtawag niya ng pansin kay Gab.

Matagal bago nakasagot si Gab sakanya kaya't napatanong siya ng " Okay ka lang?" na sinagot naman nito ng tango.

Piniling niya ang kanyang ulo para makita ang laman ng locker ni Gab.

May nakita siyang isang teddy bear na nakapaloob sa locker na may hawak na rosas at may nakalagay rin ritong isang nakatiklop na papel.

Bago paman siya mapigilan ni Gab ay naabot na niya ang nakatiklop na papel at tahimik na binasa ito. Hindi na nakaprotesta't napatanga nalang si Gab habang nakibasa sa nakasulat sa papel.

I never really thought I could see the brightest thing in the world aside from the sun ,and that is your smile. How I wish I'd be the reason for your brightest smile.

-A

Nairita si Lance sa kanyang nabasa kaya ay liningon niya nalang si Gab at nakitang napatulala ito habang nakatingin pa rin sa papel na hawak niya.

"Pakisabi sa Mama mo na sa amin nalang raw kayo magdidinner kasi birthday ni Mama." yun lang at tumalikod na si Lance at naglalad pabalik sa kanilang classroom.

Padabog na umupo si Lance sa kanyang upuan na napansin naman ni Alfred.

"Oh pare,okay ka lang?Galit ka ata?"

"Anong galit?Di ah."

"Asus,di daw.Kung makadabog ka naman parang sisirain mo na yung upuan mo ah."

"Wala 'to.Naiirita lang ako."

"Bakit?" ipinaharap ni Alfred ang upuang katabi ni Lance patungo sa direksyon nito't umupo roon.

"May nakita kasi akong sulat galing sa isang hindi nagpapakilalang tao para kay Gab. Binobola ata nun si Gab eh.Tang'na lang,sinabihan ba naman daw'ng maganda raw ngiti ni Gab,eh sa hindi naman ah.Bulag siguro yung gag-ng yun."sabi ni Lance kay Alfred.

Pilit ini-imagine ni Lance kung paano ngumiti si Gab at naisip nga niya'ng maganda itong ngumiti pero minsan rin nama'y parang timang itong ngumiti kapag nakaharap ito sa cellphone nito at nagbabasa ng mga kwento.

"Sus,irritated raw. Baka naman selos na 'yan bro?"pabirong sabi ni Alfred.

"Selos? At bakit naman ako magseselos? Takot ata yung nagpadala ng sulat na humarap kay Gab eh." sabi ni Lance habang nakakunot pa rin ang kanyang noo.

"Tsaka ang feeling nga nung lokong yun. Maypa-" How I wish I'd be the reason for your brightest smile." pang nalalaman,as if namang magiging totoo yun. Ni magpakita nga hindi niya kaya,maging dahilan pa kaya ng pagngiti ni Gab?Sus! Puro kwento sa Wattpad nga lang ang nakakapagpangiti run eh."

"Ewan ko sayo bro."sabi ni Alfred. Iniwan na ni Alfred si Lance dahil dumating na ang kanilang guro sa unang subject nila.

Lumipas ang isang oras at ni isang sinabi ng kanilang guro ay hindi naintindihan ni Lance.Ngayo'y naglalakad na siya pauwi ng tinawag siya ni Gab na sumusunod pala sa kanya pauwi.

"Bakit?" tanong ni Lance.

"Anong oras ba kami pupunta sa inyo?"

"7 pm siguro."

"Ah,sige.Nasabihan ko na pala si Mama.We'll be there."sabi ni Gab ng nakangiti.

"Oh,good.See you then."

"Sige,see you later nalang Lance." she waved goodbye and walked towards the direction of their house.

Once she was out of my sight,I hurriedly went inside our house. I changed my clothes and got ready to help my mom in preparing dinner.