Who Would Have Thought..

A Look At The Beginning..

**Πριν 5 Χρόνια**

Arya's POV

A- δν το πιστεύω οτι μ το κάνες αυτό!!
?- θα έπρεπε να το περιμένεις μετα απο όσα έγιναν..!!

Α- τα εχεις χασει Shawn!?? Τι σου έκανα? Αν κάποιος φταιει αυτός είσαι εσύ..!!. Πίστευα οτι οι άνθρωποι δν αλλάζουν απο την μια μέρα στη αλλη... Εσύ ήσουν όμως η ζωντανή απόδειξη οτι αυτό όντως ισχύει!! (Πρωτη φορά φωνάζω τόσο πολύ σε κάποιον..)

S- είσαι τόσο ηλίθια που ακόμα δν εχεις καταλάβει!! Σου αξίζει αυτό που σου εκανα..

Α- μα για πιο πράγμα μιλάς!??

S- σκασε! Γτ αλλιως..-

Α- ΤΙ!!?? ΤΙ ΑΛΛΙΩΣ?? γτ?? υπάρχει και κάτι χειροτερο π μπορεί να γίνει? Μ έχεις κατεστρεψει ήδη την ζωή!!

S- πίστεψε με.. Μπορεί να γίνει κ χειροτερο .. Και θα φροντισω εγώ προσωπικά για αυτό..!!! (Είπε με ενα πλάγιο χαμόγελο..)

Όταν άκουσα να λέει αυτές τις κουβέντες ο Shawn δν μπορεσα να συγκράτησω τα δάκρυα μ άλλο αλλά πρεπει... Μα πως τόλμησε!? Μετα απο ολα όσα περασαμε μαζί... Προσπαθούσα να συγκρατησω τα δάκρυα λίγο ακομα.. Αλλά δν μπορουσα άλλο... Εκει που τον κοιτουσα.. Πατησα τα κλάματα!! Όμως δν ήθελα να με δει να κλαίω.. Δν ήθελα να του δώσω την ευχαρίστηση οτι με πλήγωσε .. Για αυτό του γυρησα τη πλάτη κ αρχησα να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορω, χωρίς όμως να ξανά κοιτάξω πίσω... Αλλά τοτε ήταν π τα δάκρυα έγιναν πιο πολλά..... Γιατί κατάλαβα οτι οτι ειχα καποτε το έχω χασει, και ποτε δν θα το ξανά βρω ποτε...

**Σήμερα**

Γυρησα και τι να δω... Ο Shawn!! Δν πίστευα στα ματια μ...
Έμεινα παγωτό.. Κ αυτός το ίδιο. Πως άλλαξε έτσι.... μου χαμογέλασε και
αρχησε να περπατάει προς το μέρος μ... Τι ωραίος που είναι!! ΟΧΙ!! ΑRYA ξεκολα!! Να δεις που μόλις ανοίξει το στόμα του θα χαλάσει όλη αυτή την εικόνα που δημιούργησα τώρα.. Με πλησίασε και σταμάτησε σε απόσταση ενός βήματος...

S- πρεπει να σε αγκαλιασω τώρα? ( καιιι είχα δίκιο...)

Α- αν θέλεις...

S- μπαα, αστο καλύτερα

Α- Συμφωνώ..

Και έτσι άρχησε η αμηχανία... Αλλά έτσι όπως τον κοιτούσα... Τα θυμηθηκα όλα... Οτι είχα νιώσει ποτε για αυτον τον ανθρωπο.. Καλό κ κακό... Έτσι που με κοιτούσε, θυμηθηκα ποσά ειχαμε περάσει.. Πως μ συμπεριφέρθηκε, πως με στιγμάτισε κ πως με έκανε να κλιστω στον εαυτό μ... Όλα αυτά τα αισθήματα ήρθαν μέσα μ σαν αστραπή.. Ενιωσα τη καρδιά μ να ραγίζει... Όλες οι αναμνήσεις μας πέρασαν μπροστά απο τα ματια μ μέσα σ δευτερόλεπτα...
Το βλέμμα μ είχε κολλήσει πανω του... Ετσι όπως έβαλε τα χέρια στις τσέπες...να Δαγκωνει τα χίλια τ απο αμηχανία..