Sharlene's POV (Kira's Mom)
Kawawa naman ang anak kong si Kira. First love nya, naging first heart ache pa. Hindi naman namin alam kung anong dahilan ng paghihiwalay nila. Pero sana bumalik na ulit ang dati nyang sigla. Hindi kami sanay na ganito ang kalagayan nya.
Alam kong masakit sa simula,
Pero sana malampasan nya agad ito.
Hays. Henrix Reliega sana alam mo kung sino ang pinakawalan mo.
Minsan lang mag mahal ang anak ko at alam kong mahal talaga sya si Henrix dahil lagi syang masaya sa tuwing kasama nya ito.
Sa tuwing may free time ako tinatawagan ko sya para kamustahin sila ng kanyang nobyo, ramdam na ramdam ko ang pag mamahal nya sa bawat pagbigkas nito ng pangalan na 'Henrix'. Pero ngayong nangyari na ang ganito, mararamdaman mo naman ang lungkot sa bawat salita na binibigkas nya.
Alam kong nasaktan sya ng sobra at ganun din siguro si Henrix dahil wala nang hiwalayang magaganap kung walang rason sa kabila nito.
Sana magising na si Kira...
"Hon, magigising din si Kira. Masyado lang syang na-stress sa mga pinagdadaanan nya this past few days" sabi sakin ng asawa ko at humawak sa balikat ko.
"Babalik naman siguro agad sya sa dati nyang sigla diba?"
"Yes hon. Tutulungan natin syang sumigla ulit"
Shakira's POV
Unti-unti kong minulat ang aking mga mata. Anong oras na kaya?
"Salamat naman at nagising kana, anak. Gusto mo ba ng tubig?" sabi ni mommy nang makita nya akong gising na. Tumango naman ako bilang pag sang-ayon na gusto ko ng inumin.
"M-mom, A-anong oras n-na po?" Pautal-utal kong tanong sa kanya dahil medyo natutuyo na ang lalamunan ko.
"7pm na anak" sabi nya sa akin sabay abot ng tubig. Ininom ko naman agad yon upamg maibsan ang pagkatuyo ng lalamunan ko at pagka uhaw.
"Mom, nasaan po si daddy pati na rin po si Jiro?" Tanong kay mommy nang matapos akong uminom.
"Umalis sila saglit para bumili ng panghapunan natin. Kanina naman nung isinugod ka namin dito bumili si Jiro ng pagkain kaso napanis lang kaya bumili silang mag ama" mahabang sabi nito.
"Anak, pwede mo bang sabihin sa akin ang nangyari?" Tanong ni mom sakin.
Mommy ko sya at alam kong sya at sya lang ang makakatulong sa akin. Pero ang tanong...
Kaya ko na bang mag kwento sa kanya kahit na alam ko sa sarili ko na masakit alalahanin ang mga iniwang alala saakin ng lalaking iyon?
Hays. Wala naman patutunguhan ito e. Kaya i-kukwento ko nalang sa kanya ang nangyari nung huling araw ng magkikita namin.
"Mom. Kahit masakit isipin ang ala-ala na yon. Sasabihin ko sayo kasi nahihirapan na rin akong sarilihin ang nararamdaman ko. Mom... Nung araw na makipagkita ako aa kanya... Pinaghandaan ko talaga yon... Pero pag punta ko palang sa meeting place namin kinukutuban na ako ng masama... Hanggang sa nakita ko sya doon. Mom... Ansakit... Yun na pala yung sasabihin nya... Maghiwalay na raw kami... Mom... Wala sya ni isang paliwanag kung bakit kailangan naming mag-hiwalay... Mom... Wala... At sa tuwing iniisip ko na ganun ang nangyari, hindi ko mapigilang masaktan" sabi ko sa kanya at ang pinipigilan kong luha ay sunod-sunod nang nagsilabasan, "Mom... W-wala naman a-akong nagawang m-mali e-eh... W-wala naman a-akong nasabing m-masama s-sa k-kanya... M-mom... S-sabihin m-mo nga s-sa akin... K-kulang ba y-yung pa-pagmamahal n-na bi-binigay k-ko sa k-kanya? M-mom... Pi-pinaram--dam k-ko naman s-sa k-kanya na m-mahal n-na m-mahal ko s-sya... K-kulang p-pa ba yu-yun?" Sabi ko sa kanya kasabay ng mga hikbi.
Agad naman nya ako niyakap kaya niyakap ko din sya.
"Shh..." -mom
"M-mahal n-na m-mahal k-ko sya eh.... P-pero m-mom... B-bakit n-nya a-ako si--sinaktan? M-mom b-bakit?"
"Do you want me to talk to him?" Tanong sakin ni mom. Umiling naman ako sa kanya.
Siguro tama na yung sakit na binigay nya sa akin ngayon.
Kung ayaw man nyang sabihin ang rason kung bakit kailangan namin magkahiwalay, edi wag.
Pero wag na wag na syang lalapit sa akin kahit kailan para sabihing mahal nya ko, dahil wala na syang babalikan pa.
Mahal ko sya, oo. Mahal na mahal pa nga eh. Pero lilipas rin 'to at maipapamukha ko pa sa kanya na HINDI KO na sya MAHAL.
At siguro...
Pinagtagpo lang kami at hindi itinadhana.
Kakayanin ko naman sigurong mag move on...
Nandyan naman kasi si mommy, si daddy, si Jiro ay ang mga kaibigan ko.
And I belive that their is a reason behind this, and maybe yun ang dahilan kung bakit pinaghiwalay kami ng tadhana.
------------
4/28/17
Sorry sa late update.
Please vote and comment if you like this chapter.
BINABASA MO ANG
HINDI AKO BITTER
Short Story"Sorry pero kailangan ko nang umalis" Sa mga simpleng salitang yan. Magbabago ang lahat. at ang lahat ng kanyang iniwan? MANANATING ALA-ALA NALANG. date started: 4/4/17
