Kördüğüm

"Seni seviyorum.."

*3 gün sonra*

Üç gün oldu ve hala Kerem okula gelmedi.Aynı zamanda Ada'da.Beni sevdiğini söylemiş ve çekip gitmişti.Yalnız bırakmıştı.Çünkü o Kerem Sayer'di.Ellerimle oynamayı bıraktım.Melis dilini ıslatıp konuşmaya başladı.

"Üç gün oldu.Koca üç gün.Ama hala ses-seda yok.Ve sen hala burda böylece oturuyorsun,anlamıyorum Zeynep.Yani gerçekten anlamıyorum."

"Ne yapım Melis?Söyle bir şey onu yapayım.Gidip Kerem'e mi yalvarayım yoksa ona kızıp bağırayım mı?Hı ne yapayım."

"Zeynep Kerem'i sevdiğini biliyorum."

"Biliyorsun.."

"Evet,hem de çok iyi biliyorum."

"Kerem'e kızmak istiyorum,küsmek,bağırmak bunu bize nasıl yaptın demek istiyorum ama.."

"Ama?"

"Ama-ellerimle oynamaya başladım- aması yok işte."

"Kerem sana ne yaptı Zeynep?Okuldakinden başka."

"Ada'yla sevgili olması,Ada'yla birlikte olması,Ada'nın hamile kal-"

"Bir dakika bir dakika bunu sana kim söyledi?"

"Neyi?"

"Ada yok hamile kalmış falan."

"Aksel."

"Yalan söylemiş sana.Kerem hiçbir zaman Ada'yla çıkmadı,birlikte olmadı.Ne zaman olmuş bunlar?"

"Yaz."

"Yazın Kerem ben ve Barış birlikteydik."

"Efendim?"

"Kerem'in bunu yaptığına nasıl inanırsın Zeynep.Kerem ilk kez ilk kez birine karşı bu kadar yoğun şeyler hissederken sen nasıl buna inanırsın.Hem de Aksel gibi birine!"

"Ben bilmiyordum-"

"Bana değil Kerem'e anlat."dedi ve masadan kalktı.

Melis bana kızmıştı ve çok haklıydı.Buna sorgusuz sualsiz inanmıştım.Nasıl yapmıştım bunu bize?Gözüme o kadar çok perde inmiştiki.Şuan Kerem kimleydi,neredeydi.Okul öğle arasındayı.Sınıfa girdim ve çantamı alıp çıktım.

"Nereye?"dedi Aksel önüme çıkarak.

"Sen ne kadar adi ne kadar şerefsiz bir insansın."dedim ve sinirle çıktım okuldan.

Telefonumu aldım ve Barış'ı aradım.Bir iki kere çaldı daha sonra açtı.

"Kerem nerde?"

"Efendim."

"Kerem nerde bana yalan söyleme."

"Zeynep."

"Barış.Lütfen."

KEREM SAYER

Riva'daki evi alalı 1-2 hafta olmuştu.Tam anlamıyla kendi evimdi burası.Masadaki çizimlere baktım ve gözlerimi kapattım.Her yerde o vardı,sadece o.

Bir tek o.Gözlerimi kapattığımda o vardı,açtığımda o.Böyle biri olmamalıydım.Olamazdım.Çünkü ben Kerem Sayer'dim.Eskisi gibi kötü,hırçın,kendisinden başka kimseyi sevmeyen Kerem Sayer olmalıydım.

Denizle aramızda bir cam vardı.Camdan baktığımda deniz hırçın ve dalgalıydı.Çok hem de.Yerimden kıpırdandım ve kapıyı açıp denize doğru yürümeye başladım.

ZEYNEP YILMAZ

Barış'ın söylediği yere varınca taksiyi durdurdum ve taksiciye parasını uzattım.