Shy and Casanova (completed )

31

Pagpatuloy:

Habang busy ang ibang kaibigan ni Allen na pakinggan ang piliwanag ng kaibigan na si DOS siya naman ay lumayo.  Hindi niya kayang pakinggan ang mga paliwanag nito dahil labis siyang nasaktan nito simul noong umalis ito nang walang paalam.

Si Eurica naman ay kung saan na napunta upang hanapin ang lalaki.

Eurica POV:

Asan naman kaya napunta ang lalaking iyon. Tsk kainis naman oh. Hindi ako yung tipong naghahanap ng taong ayaw magpahanap ngunit ito ako. Searching someone. Pathetic me. Babalik na sana ako nang may nakita akong pigura ng taong nakaupo. I found my self walking towards to him. Para bang alam ng mga paa ko kung sino ang taong iyon.

What are you doing here? Lumingon siya sa akin. Tama nga ako si Allen ang taong iyon. Balak mo bang magpa umaga dito? Nakita ko sa mga mata ni Allen ang nasaktan.

Kung samahan mo ako why not?

Ha ha ha. Nag joke. Hindi mo ba talaga kakausapin si Dos? Or pakinggan man lang mga paliwanag niya.

Ayaw ko. Muna. Saka nalang pag kaya ko nang m control ang sarili ko.

Dati may kaibigan ako. Siya yung may kasalanan sa akin ngunit ako yung naghanap nang paraan para makausap siya ngunit siya yung lumayo. Magkaiba tayo diba? Ngayun yung kaibigan mo na ang humarap sa inyu hindi katulad noong kaibigan kung walang ginawa kung hindi ay ang paglaruan ako. Nakatingin lang siya sa akin habang sinasabi ko ang mga iyon. Hindi man parihas ang setwasyon namin dapat parin niyang harapin ito.

Saka na s------

Okay then. Sayang tsk tsk. Ngayun ko pa naman sana gustong sagutin ang pag-ibig mo. Tsk tsk sayang. Wala ng bukas. Tuluyan ko na siyang iniwan. Oo dapat sagutin ko na sana siya ngayun. Ngayun talaga ang plano ko, siguro paraan talaga ang pag sagot ko sa kanya para gawing dahilan upang harapin niya ang kaibigan niya.

Wait! Sabay hawak niya sa kamay ko. Napangiti ako sa kalooban ko. Blackmail naman yang sayo babe!

Nasa 'yo lang naman ang decision eh. Basta ang masasabi ko lang. Kapag maabutan ng bukas ito hindi na kita sasagutin. Sabay talikod kong sabi. Palihim akong ngumiti.

Eurica naman eh.

Ayaw mo pala eh. Ayos lang. Sabay alis ko. Ilang hakbang na ang nagawa ko ngunit wala paring sumusunod sa akin. Nalungkot ako, akala ko pa naman susundan niya ako yun pala hindi. Mas pinili pa niya ang galit niya sa kaibigan kaysa sa sagutin ko siya. Hindi ko nalang siya nilingun at tumuloy ako sa paglalakad, parang tutulo ang luha ko. Pangalawang pagkakataon na ito ang piliin nila ang iba kaysa akin.

Nagulat nalang ako nang may humawak sa bewang ko sabay hila at yakap sa akin

Ang lakas mo namang mag lakad. Hindi ko akalaing pwede kang maging walker hindi nga lang runner. May kasamang malalim na paghinga na sabi ni Allen. Halatang pagod ito. Natawa naman ako sa sinabi niyang Walker

Kainis ka huh. Walker talaga? May ganun ba?

Oo. Ngayun pa nga lang na imbinto dahil sayo. Parang pag mamahal lang na nararamdaman ko sayo. Ngayun lang naimbinto ang ganito ka tindi simula ng dumating ka sa buhay ko. Tiningnan niya ako sa mga mata ko nang sabihin niya ang mga katagang iyon. Hindi ko mapigilang mamula ang mukha ko

Che! May pa banat-banat ka pang nalalaman dyan huh.

Bakit corne ba?

Subra. Hindi ko maiwasang maramdaman ang mga paro-paro sa sikmura ko. Parang iwan ba. Na sa tuwing magkaka lapat ang mga katawan namin ni Allen ay tatalunin pa ng puso ko ang karera ng mga kabayo. At para bang lalabas ito ng kusa sa rib cage nito.