Shy and Casanova (completed )

26

"Ah mga walang kwenta. Tatlo nga lanh hindi niyo la matalo-talo!"  Sabi ng lalaki sabay sipa sa isang tauhan na inutusang tapusin ang Hunter Blood

"Magagawa naman sana namin yun bos Ngunit may dalawang dumating"  sagot nito habang hawak ang tyan at mukha dah sa mga sugat na natamo nito, hindi pa nga nag hilom ang sugat nito sa laban at ito na naman nakatanggapna naman siya ng mga sipa at suntok galing sa kanyang boss

"Ah walang kwentang dahilan!  Dalawa lang Tapos hindi niyo pa madali. Mga inutil! Sabay hataw nito sa lalaki. " umalis kayo sa harapan ko baka hindi ko kayo matanya at mapatay ko pa kayo! "

Paika ika ang lalaki habang lumalabas sa lugar kung asan ang boss nila. "Kailan ba mawala sa landas ko ang hunter blood na yan, lalo ka na Allen. Magtotoos pa tayo"  sabay tapon ng lalaki sa bat na hawak niya

Tristan POV;

Nasa mansion ako ngayun. Umuwi muna ako na miss ko rin ang lugar na ito. Ang dahilan kung bakit ayaw kong umuwi dito ay, naaalala ko lang ang mga magulang ko. Minsan hindi ko maiwasang mainggit sa mga kaibigan ko. They have their parents pero ako wala na. Sa idad kong ito wala na akong magulang. Malapit na pala ang birthday ko, Ngayung April na. Mag 21 na ako.

"Sir, nandito na po sila"  tawag sa akin ng katiwala ko sa mansion namin.

"Sige manang bababa na ako"  hinatid na naman ang anak ko. Ang sama kong ama kasi alam niyo iyong parang wala man lang akong pakialam sa anak ko. Hindi ko siya na miss gayong parang hindi ko rin siya mahal. Kainis diba. Ang sama kong ama.  Pag baba ko nakita ko ang anak kong palakad lakad na, minsan natanong ko sa sarili ko kung bakit hindi man lang ako excited na makita ang paglakad ng anak ko, Siguro dahil sa bata pa ako at hindi ko pa talaga alam ang tunay na damdamin ng isang ama.

"Dada"  Napatingin ako sa bata ng mag salita ito. Hinawakan ko siya dahil papapunta siya sa akin

"Yes baby?  Do you want to eat?"  Tanong ko sa kanya ng nakangiti.  Binuhan ko siya nang biglang tumunog ang phone ko, si Bella. Ayaw ko sanang sagutin Ngunit alam kong it's important dahil hindi siya tatawag sa ganitong panahon na galit siya sa akin kung hindi mahalaga.

"Manang!"  Tawag ko kay manang Fe. "Paki tawag sa yaya si baby please. Pakikuha kay baby"  binaba ko muna ang bata bago ko sinagot ang tawag at lumabas ako.  "Yes hello Zenia?"  Tanong ko sa kanya

"Nasa hospital kami ngayun. Narito sila James, Monarch at Zeke. St jude."  Walang gana nitong sabi sabay baba ng phone

"Wait, Zenia"  Ngunit hindi na siya nakinig. Pumasok ako sa loob agad kong kinuha ang jacket ko at susi ng kotse ko

"Wait, where are you going?"  Napatingin ako sa nag salita. Ang ina pala ng anak ko. Hindi ko alam na narito siya

"What are you doing here?"  Balik tanong ko sa kanya

"Huwag mong sagutin ng isang tanong ng Tanong ko Tristan Dale"  uminit ng ulo ko dahil sa sinabi niya

"Don't you dare call me that name again. Wala ka nang karapatan para Tawagin ako ng ganun. Bitch"  sabay talikod ko sa kanya "since narito ka naman din. Ikaw na mag bantay sa anak mo. May pupuntahan lang ako

"Anak natin Tristan"

"Whatever bitch"  tuloyan na akong lumabas. Wala ako sa Mood mikipag talo sa kanya

Allen POV:

Nasa hospital parin kami. Mga ilang minuto lang ang nakalipas noong lumabas ang doctor ni Ezekiel ay lumabas ng sabay ang nag asikaso kina James at Monarch.  Ayos naman na daw sila Ngunit Tulog parin ng mga ito. Nasa kwarto ako ni Monarch at James. Sa isang kwarto lang sila Balak din ni Tita Laka na isama na silang tatlo.  Papunta na rin daw si Tito Blake. Ang parents naman nila Monarch at James ay hindi maka punta kapwa nasa states kasi ang mga ito busy sa business nila.Pinagmasdan ko sina James at Monarch. Ang sakit makita silang nakahiga sa maputing kama na nakapikit at maraming pasa sa katawan, wal man lang akong nagawa para iligtas sila. "Kung sino man ang may gawa nito sinisiguro kong mananagot sila"  lang minuto ko silang pinagmasdan ng may kumatok.