DESTAN

Bölüm 5

Sessizce yanından geçtiğimiz arabaları ,insanları ,ağaçları izlerken kulağımda kulaklıklarım vardı. Dersim 30 dakika önce bitmiş ve kampüsün önünde arabaya yaslanmış beni bekleyen Çağrı yı fazla bekletmemek adına Eren e hızlı bir veda edip arabaya binmiştim. Çağrı arabada olduğumuz süre zarfında tek kelime etmemişti her zamanki gibi. Bende bir süre sonra sıkılıp kulaklıklarımı takmıştım.

Tabi bu sessizlik zihnimde yatan örtünün altına süpürülmüş düşüncelerin gün yüzüne çıkması için bir fırsat. Kulaklıklarımı çıkartıp kenara koyarken kendi kendime iç geçirdim. Hiçbir şey düşünmek istemiyordum ve sırf bunun için Çağrı nın bir tartışma çıkarmasını deli gibi istiyordum.

"Sorun mu var?" dedi hiç beklemediğim bir anda .

Bana bakmamasına rağmen omuzlarımı indirip kaldırdım "Yok"

"Ne düşünüyordun?" bakışlarını yoldan ayırmamıştı.

"Ne?" bakışlarımı tekrar cama çevirdim.

İç geçirdi "Dışarıya bakıp dalmıştın. Morelin bozuk gibi"

"Ne kadar mutlu olabilirim şu durumda ? Farkında değilsen söyleyeyim .Beni kaçırdın. Ve zorla evinde tutuyorsun dediklerini yaptırıyorsun." dedim ona bakmadan.

"Durumun bundan farklı olduğunu anlamış olmanı dilerdim güzelim. " dediğinde ona döndüm.

"Evet sen ilginç bir tipsin" dedim gözlerimi ona dikerek.

Bana yandan bir bakış atıp kurnazca gülümsedi.

"Ne sırıtıyorsun?Komik bir şey geçti de ben mi kaçırdım?" sinirle konuştum.

Dengesizdi bu ya bildiğin dengesiz yani başka bir açıklaması olamaz.

"Hayır geçmedi." dedi ve devam etti "Sen eski haline dönsene camdan bakmaya devam et sana dokunmaya gelmiyor hemen çenen açılıyor . Ne meraklısın benimle konuşmaya"

"İyi " dedim ve kollarımı göğsümde birleştirip cama döndüm.

Bir kaç dakika sonra Çağrı sessizlikten sıkılıp konuşmaya başladı "Ne düşünüyorsun?"

Taktımı takıyor bu çocukta ama .

"Babamı" dedim gözlerimi camdan ayırmadan.

Cevabım karşısında bir süre konuşmadı sonra devam etti "İyi adamdır . Baban yani"

Ona döndüm "Evet öyledir. " dedim

Bir süre sessizlik oldu Bende konuşmanın bittiğini anlayıp eski konumuma geri döndüm. Sonunda araba durduğunda başımı telefondan kaldırıp etrafa bakındım.

"Burası sizin ev değil" dedim aklımdan geçenleri kelimelere dökerek.

"Belki biraz konuşuruz diye düşünmüştüm." dedi arabadan inerken.

Kapıyı açıp arabadan indiğimde mükemmel boğaz manzarasının olduğu açık havadaki restauranta baktım. Ağaçlarla kaplı mekan çok güzel görünüyordu.

"Hadi" Çağrı ya döndüğümde merdivenlerin başında beni bekliyordu.

Beraber merdivenleri inip manzarayı tam gören bir masa seçip oturduk.

Garson gelip siparişlerimizi sorduğunda Çağrı " Ben demli bir çay alırım " dedi ve daha sonra bana döndü

"Salep " dedim kısaca.

"Birde salep olsun" dedi ve garson siparişleri yazıp gözden kayboldu.

"Aç değil misin? Burda güzel et yemekleri vardır. Tavsiye ederim" dedi bana bakarak.