adını sen koy zehra ömer

SENİ ÇOK ÖZLEDİM

Ömer yavaşça kapıya yöneldi kalbinde büyük bir kıpırtı vardı onu burda bulacak mis gibiydi ama Zehra onun kendini bulmasını istemiyordu acilen saklanması lazımdı ama sevdiği adamı 1 yıldır görmemisti sesini bir kez duymamıştı onu ne kadar özlediğini şimdi daha iyi anlıyordu gözlerinden yaşlar akmaya başladı son kez kafasını kapıya çevirip hızla bir odaya girdi göz yaşları çok hızlı şekilde akıyordu hickiriklarini omerin duymaması için bastırmaya çalıştı onu ne kadar da ozlemisti Ömer'in tek bir hayali vardı Kapıyı açtigi zaman Zehra'nın koltukta uyuya kalmış olduğunu görmek
Ömer'in ağzından
Kapıyı açacağım sirada heyecan artık doruktaydı hayalimin gerçek olmasına çok ihtiyacım vardı kapıyı açıp içeri heyeceanla baktım ama beklediğim şey orda yoktu büyük bir hayal kırıklığıyla karşı karşıya kalmıştım kanepe ye baktigimda aklıma film izledigimiz geldi ne kadar da mutluyduk şu an bu durumda olmamızın tek sebebi bendim ona olan davranislarimdi hayatımda gözlerimden yaşlar akıtmaya başladım ilk defa bu kadar içten ağlıyordum kanepeye oturdum her taraf sanki Zehra kokuyordu yastığa basimi gömüp gözlerimi kapattım cigerlerimi cıkartırcasına içime çektim o kokuyu ona sarılarak uyumak isterdim rüyamda gormek umuduyla gözlerimi kapattım
Zehra'nın ağzından
Onu ne kadar da ozlemisimtim odaya gidip boynuna sarılıp saatlerce aglamak isterdim ama bunu yapamazdim yapmamaliydim bu kadar dayandiktan sonra bunu yapamazdim içeriden gelen sesler kesildi gitmişti sevdiğim adam onun yüzüne bı kez olsun bakamamistim odanın kapısını açıp salona geçtim ve bir anda Ömer'i görmemle şok oldum kanepede o kadar masum gorunuyorduki yanına kadar gittim onundeki masaya oturup yuzune bakmaya başladım ne kadar da çökmüştü zayıflamıştı hem ona o kadar ihtiyacım vardı ki ama burdan gitmeliydi masanın üstüne koymuş olduğu telefonunu alıp odaya geçtim ve ekini aradım

-Buldun mu Ömer

-...........

-Ömer ses ver buldun mu zehrayı

-Ekin ben Zehra

Sesim çok boğuk çıkmıştı zaten kelimeleri çok zor söylüyordum

-Zehra gercekten senmisin seni çok merak ettim deli kız insan bı haber verir en azından bı arayıp iyiyim der

-Ekin senden bişey isteyecem

-iste

-Omeri ara ve oraya çağır burada olduğumu  görmesini istemiyorum

-Zehra sen ne saçmalıyorsun anlat hadi herşeyi

-Benim için bunu yap yeter sonra yemin ederim anlatacam herşeyi lütfen

-Tamam ama anlatacaksin söz mu

-Soz

Telefonu kapatıp eski yerine koydum ve son kez Ömer'in yüzüne baktım eğilip yanağına bi öpücük kondurdum

-Seni seviyorum

Odaya geçip biraz daha ağlamaya devam ettim
Ömer'in ağzından
Telefonun çalmasıyla uyandım arayan ekindi

-Efendim ekin

-Ömer nerdesin buldun mu zehrayı

-Bulamadım

-Nerdesin peki simdi

-Bizim dağ evindeyim gece burda kalacam

-Kardesim kalma orda gel biraz daha ararız zehrayı

-Bulamayacagiz nerde olduğuna dair en ufak bir kanıt bile yok

-Hemen ümitsizliğe kapılma buluruz en azından İstanbul'da olduğunu biliyoruz

-Tamam geliyorum ekin

Ekin telefonu kapattıktan sonra büyük bir vicdan azabı çekti ama en kısa zamanda zehradan olanları dinleyip sonrasında hatasını telafi edecekdi Ömer son bir kez arkasına baktı ve kapıyı çekip çıktı aslında zehrayı burda bulacağına emindi ama hayalleri suya düşmüştü