Whatsapp || Ft. Squad [voltooid]

~62~ real life~

P.o.v Link

Ik loop door het ziekenhuis en heb nogsteeds de hand van Terra vast. "Hallo, we komen voor Joost Bouhof" zegt Mira. "Kamer 365" zegt de vrouw. Ik loop snel door waardoor ik Terra bijna meetrek. Ze loopt snel met me mee. We komen in de wachtkamer en zien Jeremy en Romy zitten. Terra laat mijn hand los en rent naar Romy toe waar ze haar een knuffel geeft. "Jer" roept Mira achter ons. Jeremy kijkt op en rent dan naar Mira toe. Alles om me heen begint te draaien. Ik denk terug aan vroeger..

     -flashback-
"Ik haat je!" "Iedereen haat me! Niemand geeft om mij! Waarom zou ik hier nog zijn" schreeuw ik terug naar mijn nu ex-vriendin. "Waarom ben ik hier nog" mompel ik nu in mezelf. Ik loop diep in gedachten naar het dichtst bijzijnde meer. Ik loop over de steiger tot ik bij de rand ben. Ik kijk nog even naar het donkere, vieze water. Ik twijfel nog even. Ik heb mijn beslissing gemaakt. Ik laat me in het water vallen. Vaarwel wereld.. Vaarwel mensen die niet van me houden.. Vaarwel alles... Kort daarna werd alles zwart voor mijn ogen.
-einde flashback-

Ik open mijn ogen en alles om me heen draait. "Link gaat het wel" vraagt Terra bezorgd. Ze duwt me op een stoel. Ik krijg een flesje water in mijn handen geduwd. "Drink even wat" zegt Terra zacht. Ik draai langzaam de dop van het flesje en neem een slok. "Mogen we niet naar binnen" vraag ik. "Nee, de dokters onderzoeken hem nog" vertelt Jeremy. Ik neem nog een slokje. "Terra?" "Ja" zegt ze. "Ik hou van je" zeg ik. "Ik ook van jou.. Dat weet je toch" zegt ze en veegt een traan van mijn gezicht. "Wat was er nou" vraagt ze na een tijdje. "Ik dacht even terug aan een paar jaar geleden" zeg ik. Ik zie in mijn ooghoek dat Jeremy even verbaast naar me kijkt. Ik hoop echt dat ze niet verder gaat vragen want ik wil het echt niet uitleggen. Ze kijkt me even niet begrijpend aan en staat dan op. Ze loopt naar Sarah, Mira en Romy toe. Harm en Jeremy komen bij me zitten. "Je hebt haar dus nog niet verteld" vraagt Jeremy. Ik schud mijn hoofd. "Ik kan het niet" zucht ik. "Je kan het" zegt Harm die een hand op mijn schouder legt. "U kan per 2 naar binnen" zegt een dokter die de kamer van Joost uit komt lopen. "Romy en Link.. Gaan jullie maar" zegt Terra. "Ik kan het niet" zeg ik. "Je kan het. Ik weet het zeker" zegt Terra die weer bij me staat. Ik knik even. "Oke ik ga het proberen" zeg ik.  Ik sta op en loop de kamer in. Ik zie hem in zijn bed liggen. Het apparaat  waar hij aan ligt piept langzaam. Ik ga naast zijn bed op een stoel zitten. "Je wist het.. En toch deed je het, waarom" zeg ik zacht. "Jij redde mij. En ik had jou moeten redden, maar ik was er niet. Toen jij mij het meest nodig had, was ik er niet.. Het spijt me zo Joost. Ik ben een slechte vriend." "Je bent geen slechte vriend.. Je kan er niks aan doen" zegt Romy. "Jawel.. Ik had het moeten zien. Joost maakt nu het zelfde mee als ik ooit had. Ik weet precies hoe het voelt en precies wat je er tegen moet doen.., Maar ik zag het niet! Want ik ben een idioot" zeg ik en ik voel weer tranen over wangen stromen. Romy loopt naar Joost toe en geeft hem een kus op zijn wang. "Waarom" vraagt Romy. "Romy? Ken je dat gevoel dat je denkt dat je alleen bent?" Ze draait zich om naar mij. Ze knikt langzaam. "En wat nou als je denkt dat je dat altijd bent." "Dat was hij toch niet" zegt Romy. "Nee, maar dat met het probleem dat hij thuis heeft.. Dat breekt hem.. Dat maakt dat hij dit deed" zeg ik. Daarmee stop ik het gesprek en loop ik de kamer uit. Terra komt naar me toe. "En?" "Hij ligt daar. Hij doet niet meer" zeg ik en laat me weer op een stoel zakken. "Ik ben trots op je" zegt ze en geeft me een kus.

En een tweede deeltje.
En ik moet morgen om 11 uur hier weg zijn maar ik heb geen zin om te gaan slapen
Dus ja
Doei!