◇6 osobowości◇ Diabolik Lovers

Wiecznie zamyślona

♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤

Obudziłam się. Byłam w jakimś nie znanym pokoju. Pewnie wczoraj przyjechałam na miejsce. Wstać? Czy nie? Chce mi się spać. Ale chce mi się też jeść. Hmmm... bez spania umrę. Ale bez jedzenia też... Ale trochę spałam. Jadłam dawno, a spałam nie dawno. Więc idę zjeść! Na szczęście znalazłam jadalnię, a w niej było sześciu chłopaków. Usiadłam i zaczęłam jeść.

- jak się nazywasz? - zapytał czerwonowłosy

- czemu pytasz?

- dla pewności.  Nie wiem czy teraz stwierdzisz że jesteś Yui, a może dzisiaj masz ochotę stwierdzić że jesteś Akane czy kimś tam innym

- nie wierzysz że mam parę osobowości?...

- nie - powiedział - chyba.... - dodał cicho. Było widać że sam nie wiedział czy to kłamstwo czy prawda.

- Aoi - odpowiedziałam.

- za głośno... - powiedział blondyn i wstał by pójść gdzieś indziej.

- gdzie idziesz?

- nie wiem.

- a co będziesz robił?

- nic.

- jak to nic?

- nie wypytuj mnie tak!... - i sobie poszedł.

- co on na codzień robi? - zapytałam reszty chłopaków, gdy blondyna już nie było.

- śpi i słucha muzyki. Czyli nic. Czemu jesteś taka dziwna, i o co chodzi z tymi imionami? - zapytał ten w okularach

- aaa to... mam parę osobowości.

- to wiele wyjaśnia... będzie z tobą dużo kłopotów... - powiedział. Widać że był niezadowolony. Uwierzył mi? A kłopoty z tym są zawsze...

- więc przedstawię nas jeszcze raz- i wszystkich przedstawił. Potem skończyłam jeść i poszłam poszukać tego blondyna, Reiji mówił że nazywa się Shu. Znalazłam go na kanapie.

- ej Shu. Podobno cały dzień nic nie robisz. Nie wiem jaki sens jest ludzkiego życia... po co żyjemy?.... Ale sensem naszego życia napewno nie jest nic nie robienie! Niech twoje życie ma trochę sensu! Znajdźmy sens twojego życia! - Shu patrzył się na mnie jak na idiotkę. Popatrzył się trochę i zamknął oczy ignorując mnie.

- no mówię, znajdźmy sens twojego życia! Czemu mnie ignorujesz? - Shu nadal nie odpowiadał.

- co lubisz?

- muzykę i ciszę - wreszcie odpowiedział

- muzykę? Więc twórz muzykę!

- czasem trochę gram...

- więc rób to częściej!

- będę grał kiedy chce.

- Ale twoje życie nie ma sensu! - Shu znowu mnie ignorował. Chyba nie uda mi się znaleźć sensu jego życia... nagle zobaczyłam Subaru.

- a ty coś lubisz? - zapytałam

- nie.

- niczym się nie interesujesz!?

- nie.

- Ale naprawdę!?

- tak. - jego życie też nie ma sensu!

- za głośno... - Shu wyszedł z pokoju.

- to znajdźmy sens twojego życia! - Subaru tak samo jak Shu, patrzył się na mnie jak na idiotkę.