Vexatious Heartbreak

Chapter 6

I CAN'T TAKE IT ANYMORE

SKYLER'S POV

Andito ako ngayon sa isang sulok dito sa classroom.

Walang kinakausap, walang pinapansin, at walang pinapakinggan.

They say I'm the most stubborn lady on earth.

But they're wrong.

I'm literally the happiest child on earth lalo na kapag kasama ko si papa.

Nagiiba lang naman yung ugali ko kapag nakakasama ko na yung mga taong alam kong komportable akong makasama sila.

And that's why ang suplada ko ngayon.

Wala akong sa mood, binadtrip ako ni Lexis, so what did he expect? Magpapakasaya ako?

I just listened to different kinds of musics that are on my playlist, para di masyadong mabored.

So ngayon, totoong may pinapakinggan ako at talagang nakaconnect siya sa cellphone ko.

Wala kasi si Cean, wala tuloy akong makausap.

Tapos yung kilala ko lang na kaklase ko ay sina Alexis and friends.

"Arayy!"

Napasigaw nalang ako nun nung binang--- ay, hindi pala bangga, nung TINULAK nung babaeng yun yung upuan ko at yun ang ikina-dahilan ng pagkadapa ko sa sahig.

Halos lahat sa classroom nakatingin sakin dahil sa sigaw kong yun tapos nilapitan na rin ako nung apat para tanungin kung anong nangyare.

I saw those group of girls laughing at me. Nahihiya na ako.

"Agnes? Anong nangyare?" -Alexis

Hindi ko pinansin yung tanong niya, humarap nalang ako sa babaeng tinulak yung upuan ko so I can ask her 'PROPERLY'

"Anong problema niyo?"

I lowered my voice, ayaw ko naman talagang nakikipagaway dahil baka masira yung image ko dito sa school pero sinasagad talaga nila ako eh.

"Excuse me?" She said.

Pigilan niyo ko.

"Don't you dare excuse yourself. Alam mo kung ano ang ginawa mo, so don't play around. Anong purpose ng pagtulak mo ng upuan ko na ikinadahilan ng pagdapa ko sa sahig?"

"Uhm? Katangahan mo?"

Then they all laughed.

I simply smirked on them. Kahit na nahihiya na ako dahil sa kakatawa nila sa mga oras na yun.

I asked all the students inside that classroom.

"Nung pagpasok niyo, sino yung nakaupo dito?" Sabay tinuro ko yung likod ng upuan ko.

"Sila." Sagot ng mga taong yun. They pointed that group of girls.

"See? Do you think na malalaglag ako sa upuan na ito without any kind of force? Kahit sabihin nating tanga ako, kung matalino ka, alam mong hindi ako malalaglag diyan sa upuan na yan kung walang tutulak. And as the whole people in this classroom says, kayo pa lang naman ang umuupo dito sa likuran ko, which means kayo ang tumulak ng upuan ko. Your such a big asshole kapag ide-dineny niyo parin yun, eh nahuli ko na nga kayo?"

With my scientific explanation, they all shut their mouths up.

No one decided to speak until I do.

"I can't believe na may mga ganitong tao na napunta sa class A section."

Then I walked out.

ALEXIS' POV

Boom.

Halos lahat ng tao napanganga dito sa explanation ni Agnes!

Pwede ng maging abogada!

May pinaglalaban!

Kaso nakakahiya, hindi ko manlang siya tinulungang ipagtanggol yung sarili niya. Pano naman kasi? Hindi ko alam yung nangyare, kaya wala talaga akong masasabi.

But lemme try to ruin their silence.

"O ano? May masasabi pa kayo girls? Makapag-sinungaling kayo wagas! Tandaan niyo, insecurity kills you."

Nung pagsabi ko nun, imbis na magalit sila saakin parang kinilig pa?

I hear them saying...

"Omoooo! Phayne already talked to meeee!"

"Nakakamatay yung boses niyaaa!"

"Shet! Marry me Alexis Phayne!"

"Senpai already noticed me!!!"

Tss.

Stupid enough to be that kind of woman.

"Gang, let's get out of here. Sundan natin si Agnes."

So lumabas na kaming apat ng classroom. Sakto break time naman din pala, hindi kami sinulpot ng first three subjects namin! Hahaha! How lucky we are!

So I think you guys are wondering na kung bakit ang famous na namin agad dito eh kalalipat palang namin?

Diba na demolish na ang Delos Santos Highschool (DSHS)? So yung ibang mga estudyante dun, lumipat na rin dito. Kumalat ng kumalat yung pangalan namin galing sa mga ibang estudyante na taga DSHS kaya mabilis kaming sumikat dito.

At isa pa, matagal ng kilala dito si Dave dahil sa nanay niya na principal dito. Sa Epifa Highschool (EHS) lang talaga siya nag-aral para makasama kaming mga magkakatropa.

Habang naglalakbay, nakita namin ang isang secret place na kung saan walang tao and at peace kang makakapagisip. And that's were we find Agnes, nakasandal sa isang puno ng narra.

Pag sa mga secret hideout talaga, maaasahan mo kaming apat! Hahahaha!

Nung nilapitan namin, nakayuko siya kaya di niya alam na nandito na kami.

I'm not sure if she was crying.

"Skyler?" -Toni

When I saw her face, she was crying.

"Oh? Bakit ka umiiyak?" -Dave

"Layuan niyo nalang ako pls." -Agnes

Aalis na dapat siya at tatakbo ng...

Hinawakan ko yung kamay niya.

I hold her hand, sign na wag siyang umalis.

Ang masasabi ko lang ay...

Shet ang lambot ng kamay niya.

Ay, I mean wag siyang umalis.

"Let go." -Agnes

"I won't. Unless you start talking 'bout what's happening."

"Hindi niyo ba naiintindihan?"

Then she cries softly.

"Naiintindihan ang ano?"

"Naiintindihan na nagagalit na sila sakin dahil malapit ako sainyo. Nainggit na sila. Guys, nahihirapan na ako. Simula noon palang sa EHS marami nang nagagalit sakin. Hindi nila matanggap na kaibigan ko lang kayo. They called me many kinds of such hurtful names. Bitch, malandi, pokpok, 4-timmer, slut, hoe, and more. Dati pa ako nabubully nun, pero natututo na rin akong lumaban. But I can't handle any kinds of this situation anymore, kaya kailangan ko talagang lumayo sainyo."

Napayuko kami sa lahat ng sinabi niyang wala kaming kaalam-alam. Hindi naming alam na nabubully na siya noon pa, hindi naman siya nagsasabi. Minsan nagtataka nalang kami kung bakit may pasa siya, ang sasabihin lang naman niya ay dahil sa volleyball. Naguilty ako sa sarili ko.

Hindi ko manlang siya naipaglaban.

"Skyler..." -Toni

Napahinto si Agnes sa kakaiyak at hinintay ang sinabi ni Toni.

"Wag ka nang lumayo, wag ka naring mag-alala, ipagtatanggol ka na namin simula ngayon sa mga mang-aapi sayo."