HİLEON/PEKİ YA SEVERSEM SENİ

Bölüm:2 (Sarhoş)

-HİLAL-
Yazı yazmaya başlamıştım ki birden kapı sesi duydum.Annem ve babam yorgundu ve uyuyorlardı ablam ise kapyı sen aç dediği için kapıyı açmaya gittim.O an karşımda bir çocuk gördüm. Bana bir mektup uzattı.Mektubu açtığımda 'Seni akşam Kordelya da bekliycem.' yazıyordu. Kimden geldiğini bilmediğim için çok merak ediyordum. Ablama bir işim var diyip dışarı çıktım ve Kordelya ya vardım karşıda oturan kişi Leon du. Çok şaşırmıştım,neden beni çağırmıştı. Gel otur dedi. Beni neden çağırdın dedim. O ise "Seni gördüğüm o günden beri zor şeyler yaşadığının farkındayım Hilal,benim de burda tanıdığım kimse yok. Bazen kendimi çok yalnız hissediyorum ve yaşadıklarımı paylaşıcak birilerini arıyorum.Sen de benim gibi düşünüyorsan her mektup yazdığın zaman bu saatlerde seni bekliyor olucam." şaşırmıştım, ne diyeceğimi bilmiyorum. Sadece "bilmiyorum." demekle yetindim.Bana "eğer yunan veya asker olmam sıkıntıysa üniformamı çıkarıp başka biriymiş gibi gelirim." dedi. Ben de "biraz düşünmem gerek, sana mektup yazarım. "dedim ve ordan uzaklaştım.

-YAZARDAN-
Hilal tüm gece düşündü ve ablasına danışmak istedi. Ablası ise "bence kabul et sonuçta senin hayatını kurtardı.O kadarını da yap sana zarar vermez."dedi. Ama ablası Yıldız da Leon u çok merak ediyordu Hilal in tanıştırmasını da istiyordu.Hilal ise ilerde söz tanıştırıcam diyordu. Ve Leon a mektup yazdı "seni bu gün bekliyorum. " dedi.

-HİLAL-
Mektubu yazıp gönderdim onu bekliyecektim. Onunla tanışmak istiyorudum. Ama bir yandan Mehmet'e haksızlık ediyormuş gibi de hissediyorum. Ama eminim o da arkadaş edinmemi isterdi ve Kordelya ya gittim o da orda oturuyordu.konuşmaya başladık ona Mehmet'i, babamı(Cevdet Mustafa Kemal in adamı ama bunu Leon a anlatmıyor), Yıldızı, annemi kısacası hayatımı anlattım. Sonuçta arkadaş olmamız için tanışmamız gerekiyordu.O da bana kendi hayatını anlattı.Onun hayatı daha dramatikti.aBabasının zoruyla asker olmuştu o da benim gibi edebiyatı ve kitapları seviyordu. Aslında çok benzerdik.Dayanamayıp ona "hiç aşık oldun mu? " diye sordum.Şaşırdım çünkü hiç garipsemedi.Bana sadece "hayır." cevabını verdi.Konuşurken gözlerini gözlerimden ayırmıyordu.Onun kehribar rengi gözleriyle benim okyanus rengi gözlerim birleşiyordu. Hiç bilmediğim bir şekilde heycanlanıyordum.Bana "Mehmet'in mezarına götürür müsün."dedi.Gerçekten beni çok şaşırtıyordu. Ama bir kere gitmek istemişti tamam demiştim. Onu Mehmet'in mezarına götürdüm.Kendi dininde dua etti ve çok sağol dedi ve oradan kendi evlerimize gittik.
Ablam evde beni bekliyordu. Meraktan çatlamış ablam benim. Olanları anlattım. Gerçekten o da şaşırdı.Ben de yatağıma uzandım ama onu ve bıyılkarını düşünüyordum. Gerçekten kendi gibi bıyıkları da değişikti. Uykuya dalmıştım...

3 veya 4 gün sonra

3 veya 4 gündür Leon la Kordonda buluşuyorduk. Artık birbirimiz hakkında biraz da olsa bir şeyler biliyoruz. Onu tanıdıkça daha samimi buluyordum ama aramızda ki bir duvarı kaldıramıyorduk. Biraz da olsa Mehmet in sızısı geçmişti ama kalbimin hala en derinindeydi.Bu arada babaannem de hastaneden çıkmıştı. Her şey çok güzeldi ta ki o geceye kadar.
Leon dan mektup gelmişti "çabuk gel seni bekliyorum." diye.Korkmuştum ya bir şey olmuşsa diye. Kordelya ya gittim ama Leon un hareketleri çok değişikti. Ama bir yandan da çok komikti.Yalpalayarak yanıma geldi. "Merhaba küçük haaaanım." dedi. Gülmeye başladım. Neye gülüyorsunuz çok mu komik dedi. Lakin ben ise cevap veremiyordum. Oturdu ve beni de yanına çekti. "Biliyor musun ben çok sıkıldım. " dedi. O an bir duraksadım neyden bahsediyordu diye. Bana döndü ve "anlamadın dimi hemen söyliyim babamla yine kavga ettim.çok iyi anlaşıyoruz dimi baba-çocuk. " dedi. Sonra hemen ayağa fırladı ve bağırmaya başladı. "Hayat çok güzel dimi? "diye. Ve o an yere düştü ve kahkaha atmaya başladı ben de güldüm onun bu hallerine. Hemen yanına gittim kaldırmak için ama beni de çekti yere düştüm. İkimiz de kahka atmaya başladık. Onun saçları önüne düşmüştü ne yalan söyliyim çok tatlıydı bu haliyle. Ne diyorum ben ya! Diye düşündüm. Onu evine götürmem gerekiyordu. Bu sefer gerçekten hızla kaldırdım onu. Kolunun altına girdim ve yavaş yavaş onu evine doğru götürmeye başladım tabi ki de yolu bana o anlattı. Ve eve bıraktım içeri girdi. Oradan hızlıca uzaklaşmak isterken penceresine çıktı ve "görüşürüz küçük hanım. " diye bağırdı. Çok utanmıştım. Eve geldim. Kapıyı bilerek yavaşça açtım. Kimse uyanmasın diye. Ama ablam beni bekliyordu."nerdeydin? " dedi. Ben de olanları üstünkörü anlattım.Neyseki çok kızmadı ama annemlere 40 tane yalan söylemiş. ablamı bu yüzden çok seviyorum,hep yanımda.Odama çıktım ve olanları yazdım.Bu günü asla unutmıycaktım...
Sabah hastanede Leonla karşılaştım....

(Bölüm sonu.Bu bölüm için çok emek verdim.Yorumlarınızı bekliyorum.Lütfen görüşlerinizi ve votelerinizi bekliyorum canlarım 😙😘)