Forbidden Love (Ghost Suitor Love Story)

Chapter 1 : The Beginning

Ako si Patricia , isang hamak na istudyante , 2nd year ako nuon nung makilala ko siya. Simple lang ang buhay ko noon kaso nag iba nung nakilala ko si Paolo . Isa kasi siyang multo eh . Alam kong weird na may kaibigan akong isang multo , alam kong hindi rin kayo maniniwala na meron akong isang kaibigan na ganon. Pero dahil sa kanya nagulo ang mundo ko, nagkaroon ng saysay ang buhay ko, ang bawat pagbangon ko. Ikwento ko na lang kaya ? Sige na nga. 

~Isang ordinaryong araw ang nangyari sa school namin, isa akong simple at matalinong estudyante. Schoolmate ko nuong una si Paolo.

PAOLO : PATRICIAA .  I LOVE YOU PATRICIA . Ako nga pala si Paolo. *Gustong makipagshake hands kay Patricia*

~~ Hindi ko siya pinansin gawa ng ayokong mapansin. Gusto ko laging mapagisa kaso parang crush niya ako, basta ewan.

( Sa loob ng classroom )

TEACHER : So guys what do you call the outer layer of the cell ?

PATRICIA : *nagtaas ng kamay* Maa’m cell wall. 

TEACHER : Very good Patricia.

~~Natapos ang klase at halos hindi ko nakita si Paolo nuong uwian na, kaya napanatag ako. Dahil walang mangungulit sa akin that day. Pero mali pala ako, nandyon si Paolo sa kabila ng kalye at bigla siyang tumawid may hawak siyang roses at love letter sa kanang niyang kamay at bag. Saktong dumaan ang isang van at nabundol siya. 

PATRICIA : PAOLOO !!!!

~~Sinugod namin si Paolo sa pinakamalapit na ospital. Kaso dead on the spot siya. Pinanghinaan ako ng loob dahil sa harapan ko mismo namatay ang isang tao.Dali dali akong bumalik sa lugar ng pinangyarihan at kinuha ko ang roses at ang love letter at binasa at nagsasaad ito ng ..

Dear Patricia,

Alam kong hindi mo ako kilala. Pero gusto ko sanang maging syota ka. Sabihin mo ng martir ako 

dahil alam kong hindi mo ako kilala, super awkward nito. Pero mahal na mahal kita, simula pa 

lang nuong grade 6 tayo crush na kita, kahit magkaiba tayo ng section , hindi ko pa rin maisip kung bakit minahal kita kahit long distance at hindi mo ako kilala. Sana tanggapin mo ang pagmamahal ko sayo. Ito nga pala ang roses na tanda ng pagmamahal ko sayo.  

Nagmamahal,

Paolo 

~~Nuong pagkatapos kong basahin iyon naiyak na lang ako, naisip ko ako pala ang dahilan ng pagkakamatay ni Paolo. Umuwi ako ng bahay upang magpahinga at doon ako nagmukmok. Dala ko pa rin ang bulaklak na bigay ni Paolo, hindi ko naman siya mahal pero gusto ko pa rin itong itago. Ng biglang may kumatok sa pintuan ng bahay namin, magisa lang ako that day kase may trabaho ang mga magulang ko at wala naman akong kapatid. Nakailang katok ang narinig ko. Ng biglang may kumalabog sa kusina. Dali dali kong pinuntahan ang kusina upang tingnan kung ano ang nalaglag. Nakita ko ang isang bag, mukha kang siyang familiar at naalala ko ang bag na huling ginamit ni Paolo bago siya mabundol.Naging paranoid ako that hour kaya di ko maiwasang makapagbitaw ng mga salitang ..

PATRICIA : Paolo, alam kong nariyan ka, please wag mo naman akong multuhin.

~~Biglang lumabas ang isang lalake na nakaputi, si Paolo nga.

PATRICIA : Paolo. *natatakot at may ngatal sa bibig* Mahal rin kita, kaya please wag ka ng magmulto sakin. ( Kunyari lang )

PAOLO : Ha ? Mahal mo rin ako ? ( Natuwa )

PATRICIA : Nakakapagsalita ka ? *nagulat*

PAOLO : Oo naman, hindi naman ako multo no. 

PATRICIA : Uhmmmm. Uhmmm. Paolo, multo ka na po.

PAOLO : Hindi ah, wag ka ngang magbiro. Kanina nga nagkasalubong tayo eh . 

PATRICIA : Pero kanina lang rin, nabangga ka , remember ?

PAOLO : Hindi ah *Biglang lumabas ang isang flashback* Huh ? Ako patay na ??

PATRICIA : Oo.

PAOLO : Hindi maari. ( nagtataka )

PATRICIA : Now Paolo, please alis ka na dito. Please . Please

PAOLO : Eh saan ako pupunta ? 

PATRICIA : Ewan ko, sa bahay niyo , kahit saan, wag lang dito please.

PAOLO : Pero sabi mo mahal mo ako. 

PATRICIA : Jinojoke lang kita para makaalis ka na.

PAOLO : Wait, Wait, Ikaw ang dahilan ng pagkamatay ko. At hindi ka man lang magsosorry ?

PATRICIA : Bakit ako ? Eh ikaw ang tumawid doon eh. 

PAOLO : At dahil dyan, hindi ako aalis sa tabi mo  Bleehh.