DARK HOPES

Final

İyi Okumalar!

*Yakında Final 2 bölümü gelecek.!*

Masallar hep mutlu sonla biterdi değil mi? Yada izlediğimiz dizi veya filmlerde.. Uçsuz buçaksız mutluluk.. Keşke bir masal kahramanı olsaydım.. Diyeniniz vardır, değil mi? Kim demezdi ki.. Düşünsenize yaşanılan her şeye rağmen sonunda "Mutlu Son" denen fakat bir çok insanın hayallerinde kalan iki kelime hayatınız boyunca sizinle olacaktı.. Ama unuttuğumuz ve bize ağır gelen bir gerçek var... Masal kahramanları ve kurgusuda bir insanın hayal dünyasında oluşturup, kağıdın üzerine resimlerle beraber yazıya geçirdiği bir imkansızlıktı...

Peki biz insanlar? Acı gerçeklerle olan bir dünyada ne için yaşıyoruz? Öleceğimizi bildiğimiz halde her gün yaşıyoruz. Ama olması gereken bu değil mi? Bize verilen yaşama hakkını kullanmak.. Hep bu dünya için çabalıyoruz. Yemek yiyebilmek için, çalışıyoruz. Giyinmek için, çalışıyoruz. Kısacası yaşamak için çalışıyoruz.. Peki sahiden mutlu muyuz? Yoksa.. "Karanlık Umutlar" içinde yaşıyor muyuz? Cevap hangisi? Cevabı var mı bu soruların?
 
Peki ya Aşk?

Aşk.. 3 harfli bir kelime.. Yaşayabilene güzeldir, derler. Ama her aşk yaşanında iniş çıkışları yok mudur? Bu hayatta ne mükemmel ki? Ama bir gerçek vardır.. Aşk mutluluk getirmez hiç bir zaman. En güzel aşk onların dediğiniz çiftlerin bile sorunları.. Kısaca aşk yok. Sadece ardında bıraktığı; hayal kırıklığı, pişmanlık, acılarla dolu bir son bırakan bir gerçek vardır.

Bir de karşılıksız aşk yaşayanları unutmamak gerek değil mi ama? (!)

Benim gibi.. Karşılıksız sevenler ne yapsın? Sevdiğiniz insanı bir başkası ile gördünüz mü? Geceleri ağlayarak uyuduğunuz zamanlar oldu mu? Gerçek olmayacağını bildiğiniz halde... Hayaller kurdunuz mu? Kalbi başkası için çarpan birine umut bağladınız mı? 

Ben bağlandım.. Ben karşılıksız aşık oldum. Neleri yaşayacağımı bildiğim halde oldu. Evli bir erkeğe.. Karısını delicesine seven bir erkeğe. Onun gözlerinin içine bakarken güldüğünü bildiğim halde oldum. Hata yaptım, hatamın peşinde sürüklendim. Onu severken başkası ile oldum. Yakın arkadaşı ile. Amacım neydi sahi? Cevap beni tıkıyor. Kelimeler boğazımda tıkanıyor. Yutkunup, nefes almamı engelliyor. Hep bir umut bekledim.. Belki şans benden yana olur diye. Ama yanılmaktan başka bir şey geçmedi elime. Sonu ne oldu merak ediyor musunuz? Anlatayım..

Juliana bana hamile olduğunu söylediğinde resmen bütün dünya başıma yıkılmıştı. Nefessiz kalmıştım. Harry'in onunla bir çocuğu olacaktı. Ona minik bebek kıyafetleri alacak, onu beraber besleyecek ve beraber büyüteceklerdi. Dünyada ki em güzel duyguyu beraber tadacaklardı. Ve bunun tarifi yoktu.

Düşüncelerle boğuşurken Juliana beni odada yalnız bırakıp gitmişti. Olduğum yere dizlerimin üzerine düşmüştüm. Ne düşünüp, ne hissedeceğimi bilmiyordum. Yaz mevsiminde brnim için soğuk kar taneleri yağmıştı. Ve kar taneleri.. Üşütüyordu..

Sonrası ise karanlığa bıraktı yerine.. Gözlerimi hastane odasında, serumlarla açmıştım. Tekrar göz yaşlarına boğulmam ise saniyeler sürmüştü.

Toparlanmam 2 hafta sürmüştü. Eğer yaşadığım şey olmasaydı belki şimdiye kadar sürebilirdi. Çok mu abarttım sizce? Harry'i, ona olan aşkımı?

Ne yaşadığıma gelecek olursak eğer.. Odamdan tavanı izleyip, ağlamamak için zor tuttuğum bir zamandı. Kapının çalmasını, gelip gideni umursamıyordum. Ne olsa kapı zili çalıp, çalıp susuyordu. Hep öyle olmuştu ama o çalışı hariç..