Phase 8: Recovered Memory

3 2 0

ni xEilaTanx

ni xEilaTanx

Phase 8: Recovered Memory

"She has a good heart. Its just been broken. A lot."

Johanne's POV

"You figured it out too soon sons" She said as she flicked her fingers to cause a sound and then everything stopped, the place became totally silent.

Yung lady in red ay si —

"You're the deity?" Tanong ni Alex

"Yes my dear."

"But what are you doing here?" Tanong ko naman sa kanya

"Hmmm, because of Julia" simpleng pagsagot nya at sumandal sa fence

"Johanne anak, Julia's time is over... Lagi na syang sinusundan ng kamatayan. That's her fate for being a missing soul anak..." sabi ni deity, yung lady in red. Di ko alam kung ano itatawag sa kanya.

"BUT YOU SAVED JULIA AND HER MOTHER! PINAGTITRIPAN MO BA KAMI?! I SAW YOU SAVED BOTH OF THEM WITH MY OWN TWO EYES! YOU DISGUISED AS AN OLD WOMAN!" Sigaw ni Alex dun sa deity, mukhang galit ito. So ang babaeng ito ay yung matandang nakita ko noong 9 years old pa lang si Julia?

"I saved Julia para iligtas si Johanne— or should I say Gio?" Humarap samin si deity, at ngumiti sakin. Gio? Di ko gets...

"What?" Tanong ko sa kanya

"Habang sinasagip mo si Julia mas lalong palala ng palala yung magiging kamatayan nito. As you can see no one can't escape death. Hahanapin at hahanapin ka ng kamatayan. You must go ask for Julia's help to save yourself, reaper. Dahil pag namatay si Julia, you will lost your opportunity to die and you will become a reaper forever..." pag-eexplain nya at saka uminom naman ito ng margarita na hawak nya.

"Paano ba ko mamamatay? Pag ba namatay na ko mabubuhay si Julia?" Tanong ko sa kanya. Kasi hindi ko alam. Hindi ko din alam.

"The only way to kill a grim reaper is to kill someone precious to him. Julia must kill someone precious to you. Pag napatay na ni Julia iyon ay mabubuhay sya at mamatay ka. Pero kapag hindi nya napatay yun ay ikaw ang mabubuhay at sya ang mamamatay." So it's either ako o sya ang mamamatay o mabubuhay.

"Is there no other way?" Tanong ni Alex, muka itong natataranta na natatakot na di ko malaman

"Pasenya pero yun lang talaga ang tanging paraan."

"T@NG!N@!" Sigaw ni Alex, bat ba sya yung namomoblema?!

"Hanggang dito na lang ako mga anak" she said her farewell and flicked again his fingers and then everything went back to normal...

I was left in disbelief. Hindi ko alam kung ano yung iisipin ko. Walang pumapasok sa utak ko. Julia must kill someone precious to me in order for her to live?

Julia's POV

Kanina pa ko nandito sa kwarto... Iniisip ko Johanne. Sinadya ko talagang hawakan yung kamay nya kasi sabi nung ibang multo na makikita mo ang past life mo pag ginawa mo yun. Ginawa ko lang naman yun kasi may iba akong nararamdaman kay Johanne. Parang pakiramdam ko kasi kilala ko talaga sya matagal na. Pakiramdam ko isa syang malaking sagot sa question mark ng buhay ko. I know medyo OA pero ganun talaga yung nararamdaman ko. Kaya ayun, I ended up touching his hand when I got the chance.

So it turns out na poet pala ako before. Raised by a drunkard dad and a stripper mom. Namatay sila sa bar na pinagtatrabahuhan ng nanay ko. Hindi ko alam yung reason, sinabi na lang sakin that they were both killed. Tapos syempre downcast, may nameet ako sa park na violinist na nagcomfort sakin. And that violinist is none other than Johanne... goosebumps. He is Pietro Giovanni Guarneri, a well known violinist in classical era.

Wala akong mafeel. Parang namanhid yung buong pagkatao ko nung nalaman ko yung tungkol doon.

Ilang sandali muna akong humiga at tumitig sa kawalan, hinahanap ko kung nasaan nga ba ako. Hinahanap ko kung ano yung nararamdaman ko. Hinahanap ko kung nasaang sitwasyon ba ako. Hindi ko alam kung ano nga ba ang dapat kong maramdaman. Magulo. Magulo.

Hindi ko pa rin nakakalimutan na kailangan kong sagipin si Johanne. Kailangan nyang mamatay at tumawid sa kabilang buhay. Pero bakit gusto ko syang mabuhay? Bakit ganito? May hindi tama eh. Oo alam kong sinabi ko sa kanya na kailangan naming mahalin yung isa't isa para sa true love kagaya ng mga fairy tale. Pero sa tingin ko nahuhulog na nga ako...

A/N:

Sorry maikli lang yung chapter na to. Babawi po ako sa next chapter!