Hoca Hanım|Yarı Texting

ᴀʟʏᴀ|ᴇᴍɪʀ

✨️Alya'dan✨️

"Selamün aleyküm."

"Yine mi sen ya!?" Dedim on bininci kez karşıma çıkan adama

"Aleyküm selam der insan önce." Karşıma oturduğunda ayağa kalkmıştım ki bilegimi tutmasıyla refleks olarak kolumu çekmiş ve geri yerime oturmuştum

"Kaç gündür ağlıyorsun sebebini merak ettim sadece?"

"Ağabeyim ortada yok, yengem hamile ve durumu hiç iyiye gitmiyor."

"Nasıl, ortada yok derken?"

"Nikah günü ortadan kayboldu. Başına bir şey gelmese hayatta bırakmaz karısı ve bebegini."

"Evlilik gözünde büyümüş olamaz mı?"

"Olamaz onlar zaten evliler."

"Sinirlenme sadece tahmin yürütüyorum olur ya son dakika bir şey hissetmiş ve kimseye söyleyememiş olabilir." Ne zaman çattığımı bilmediğim kaşlarımı gevşettim, karşımda bilmiş bilmiş konuşurken sinirlerime hakim olamıyordum

"Ağabeyim öyle biri değil."

"Sevmedigini hissetmiş olabilir?"

"Ya kalkıp gider misin? Teselli mi veriyorsun daha beter olayım diye mi uğraşıyorsun belli değil! Ağabeyim öyle biri değil,o eşini çok sever."

"Umarım bulunur en kısa zamanda." Kalkıp hastaneye girmişti bende derin nefesler alıp vermeye başlamıştım bu adam sinirlerimi geriyordu. Yengem nihayet eve gelebilmişti durumu iyi olmasa da şuan evde olması iyiydi, kendimi odama atıp telefonumu elime aldım

Para kaynagım aranıyor...

Ağabeyimi kaçıncı arayışım bilmiyorum, telefon çalıyordu ama açan yoktu telefonu sinirle komodinin üzerine atıp, kafamı sertce yastıga bastırmıştım. Kimsenin dayanacak gücü kalmamıştı neredeydi bu ağabeyim! Kayınpederinin karısına neler yapacagını en iyi kendinin bilmesine rağmen nasıl böyle sorumsuz olabiliyordu? Gözlerim kapanırken sinirle soludum

Uyandıgımda yine bir ceset haberi ile karşılaşmıştım, üzerimi giyinip hemen babamla yola koyulmuştuk en son annem ve babam vefat ettiğinde gelmiştim morga, bu zamana kadar hiç bu kadar gelip gidecegim aklıma gelmezdi, Babam girip teşhis ettikten sonra ağabeyim olmadıgı için şükürler etmiştik. Ağabeyimin biricik kardeşinin bugün doğum günüydü ama ne kutlayacak kadar mutluyduk nede cenaze evi havasından kurtulabiliyorduk

"Baba sen git ben biraz hava alacagım."

"Tamam kızım, geç kalma olur mu?"

"Olur." Babam arabaya binerken bende hastanenin karşısında olan parka girmiştim banklardan birine oturup etraftaki insanları izlemeye koyulmuştum

"Oh yetişebildim sonunda." Yanıma oturan adamla bank'ın en ucuna kaymıştım normalde hayatta bir adamla aynı bank'a oturmam ama bu adam nereye gidersem gelecegi için dinleyip ondan sonra kovmaya karar vermiştim

"Seni morgtan çıkarken gördüm?"

"Evet, bulunan birileri olunca çagırıyorlar, teşhis için."

"Hm anladım...sormaya korkuyorum ama ağabeyin mi?"

"Hayır değil."

"İyi sevindim senin adına."

"Bende çok sevindim." Dedim haftalar sonra ilk defa gülümserken