Hoca Hanım|Yarı Texting

Aldatma

İki haftalık güzel bir tatilin sonuna gelmiştik, o akşam gelen bir çiftti Cansu ve Esat, birlikte kahve içmiştik numaralarımızı birbirimize verip istanbulda görüşmek için anlaşmıştık iki haftada da çok güzel vakit geçirmiştik

"Hazır mısın karıcıgım?" Çantamı alıp arabaya binmiştim

"Evfa vedalaşmadan gidilir mi?" Arabadan inip Cansu'ya sarılmıştım

"Cansu'm Allaha emanet ol."

"Sende canımın içi bebiş doğarsa haber et bize."

"Ederim tabi inşaAllah." Dedim gülümseyerek

"Hadi kardeşim Allaha emanetsiniz." Esat, Ahlas'a sarılırken Cansu ile vedalaşıp arabaya binmiştim, çok geçmeden Ahlas da binmişti

Yol boyu güle oynaya geçirmiştik, eve geldiğimizde arabadan indim

"Evfa nasılsın?" Karşıdan gelen Bekir'e başımı olumlu anlamda sallamıştım

"Hayırdır birader bu ara fazla buralardasın?" Ahlas'ın koluna tutunmuştum güzel bir tatilin ardından kavga görmek istemiyordum

"Neden seni bu kadar gerdim anlayamadım kardeş, sevdiğim kızla konuşuyorum." Ahlas kolunu kurtardıgı gibi Bekir'in üzerine yürümüştü

"Ne diyorsun lan sen?" Hızla Ahlas'ın yanına koşup kolunu tutmuştum

"Ahlas lütfen." Dedim kolunu sıkarken

"Senden önce Evfayı seven biri vardı elbet kardeş." Ahlas'ın kafasını Bekir'e vurmasıyla dudaklarımdan çığlık firar etmişti

"Ahlas nolur yapma." Dedim gözlerim dolarken

"Ulan seni gebertirim."

"Onu senden aldıgımda görüşürüz Ahlas efendi." Ahlas, Bekir'e yumruklarını sıralarken Bekir gülüyordu

"Babasından dayak yerken nerdeydin adi!" Duyduğum şeyle dona kalmıştım kulaklarım uğultuyla dolmuştu, sertce yutkundum sokak ortasında bunu demezdi değil mi? Ahlas beni ne kadar parçalayacagını bildiği halde bu cümleyi kurmazdı değil mi? Nefeslerim sıklaşırken olduğu yere çökmüştüm

"Evfa?"

"İyi misin hayatım?" Ahlas yanıma gelip beni yerden kaldırırken Bekir sadece bakıyordu dokunmasına izin vermeyecegimi bildiğinden

"İyi misin Evfa?" Duyduklarımı sindirmem zaman alacaktı, kolumu Ahlastan kurtarıp yavaş adımlarla eve çıkmaya başladım

"Bu ev bize iyi gelmiyor, bu ev bize huzur getirmiyor." Diyerek eve çıkmıştım, sırt çantamı kenara atıp yatak odasına ilerlemiştim Ahlas valizleri getirirken bende yataga uzanmıştım

"Evfa?" Adım seslerinin ardından odaya gelmişti

"Nasılsın? Sancın mı var? Birşey mi oldu?" Ruhsuz, ruhsuz karşımdaki duvara bakıyordum 'Babasından dayak yerken nerdeydin adi!' Demişti değil mi? Bunu da demişti, başıma kakmıştı sonunda işte

"Evfa özür dilerim o adama saldırmamalıydım ama dayanamadım." Gözlerimi yummuştum görmek istemiyordum en azından sinirim geçene kadar, Ahlas sinirle evden çıkarken göz yaşlarına boğulmuştum 'Babasından dayak yerken nerdeydin adi!' Unutmamak için defalarca tekrar etmiştim. Nefesim kesilene kadar ağladıktan sonra yataktan kalkıp dışarıya atmıştım kendimi

"Evfa dinler misin beni bi?"

"Bekir defol git!"

"Özür dilerim sana bunları yaşattıgım için ama bak eğer boşanırsan ben seni bebeğinle de kabul ederim ne olur bi dinle beni, seni çok seviyorum ben."