As Much As The Place Was Small (We Were Bound Together Tighter) PL

Rozdział 4: Seokjin

Minęły dwa miesiące odkąd obie hybrydy zostały oficjalnie jego; papierkowa robota została złożona doktorom, do których Hoseok zabrał ich na szczepienie i inne badania nieznane ludziom. Jesień skończyła się godzinami aportowania z Jiminem w parku, Yoongim leniuchującym śpiąco w ciepłym słońcu sączącym się z salonowych okien i wesołą akulturacją jego hybryd, jaką była delikatność szarlotki z waniliowymi lodami zapijaną kubkami żurawinowej herbaty.

Teraz była zima, ostatnie liście spadły z drzew w ogrodzie, skacząc nieprzekonanie przez przygnębionego Jimina, a przymrozek okrywał okna w nocy, kiedy Hoseok spał w swoim łóżku, a Yoongi i Jimin osobno na kanapach w salonie, przykryci wełną, polarem oraz bawełną.

Hoseok siedział przy kuchennym stole z zaspanym Yoongim i podekscytowanym Jiminem, kiedy pili ciepłą czekoladę po raz tzreci w ciągu dnia. Hosoek zaczynał nudzić się przesłodzonym napojem, jednak Jimin go uwielbiam, a Yoongi nie podjął żadnej decyzji na temat smaku, lecz zawsze widział jak kocia hybryda wypijała cały kubek, zlizując bitą śmietanę ze swoich różowych ust.

– Chłopcy, czy macie coś przeciwko mojemu przyjacielowi, właściwie to hyungowi, przychodzącemu później?

Yoongi wymijająco wzruszył ramionami kiedy Jimin–

– Przyjaciel!? Nowy hyung?! Jak ma na imię? Czy jest psią hybrydą tak jak ja? Yoongi-hyung! Yoongi-hyung! Czy hyung Hoseok-hyunga ze mną poaportuje?

Yoongi odepchnął psa, który przyczepił się do jego ramienia, a ogon Jimina przez przypadek przewrócił przesiewacze do soli i pieprzu.

– Yah! Jest zimno! Nikt, ani człowiek ani hybryda, nie będą z tobą aportowali w takiej pogodzie. A teraz sio!

Hoseok zaśmiał się widząc ten entuzjazm i poprawił przesiewacze, by zajęły swoje oryginalne pionowe pozycje.

– Nie, nie jest psią hybrydą. Właściwie to jest ludzkim hyungiem, z którym chodziłem do szkoły. Jesteśmy najlepszymi przyjaciółmi od lat. Tak naprawdę to dziwię się, że jeszcze go nie poznaliście, bo jesteśmy bardzo ze sobą związani.

Yoongi prychnął na myśl o kimś będącym tak blisko jego (i Jimina, ustąpi) Hoseoka. Tak, jakby potrzebował kogoś jeszcze do dzielenia uwagi człowieka.

– Cokolwiek. Kiedy przychodzi?

– Właściwie to teraz.

– TAK! – ze zniecierpliwieniem Jimin pobiegł do swojego żółtego pudełka z zabawkami, wyciągając swoje ulubione. – Pokażę mu tą, i tą, i, nie, nie tą, ta jest tylko na czas zabawy z Yoongim...

Jimin był naprawdę uroczy w swoim podekscytowaniu.

//

Seokjin był, z braku lepszego słowa, wysoki. Wyższy od Jimina i Yoongiego, a nawet od najwyższego z ich małej rodziny, Hoseoka.

Był także wyjątkowo piękny, a Yoongi już od razu wiedział, że nie może się doczekać jak ten Jin-hyung wróci tam, skąd przyszedł.

Za to Jimin polubił tego faceta i nie wahał się w pokazywaniu tego.

Jak tylko Seokjin przyszedł, a Hoseok usadowił ich przy kuchenny stole, ze świeżo zrobioną przez siebie herbatą i talerzem ciasteczek dostarczonym przez Seokjina, psia hybryda wdrapała się bokiem na kolana Hoseoka i zarzucił swoje ramiona dookoła szyi swojego pana, z głową schowaną w klatce piersiowej człowieka.

– Hoseok-hyung, czy mogę ciasteczko?

Hoseok przebiegł po jego włosach palcami, zatrzymując się by potrzeć długie ucho.