As Much As The Place Was Small (We Were Bound Together Tighter) PL

Rozdział 8: Rodzinne Wakacje

Hoseok zabrał ze sobą hybrydy na równo 3 wyjazdy i jeden warsztat, gdzie uczył poppingu grupę szukającą nowych materiałów, które mogliby uwzględnić w swoim własnym nauczaniu. Na każdym wydarzeniu hybrydy siedziały z przodu, Yoongi słuchał uważnie jednocześnie trzymając rękę na kolanie Jimina, aby psia hybryda nie zerwała się z miejsca i udzielała się w każdym tańcu.

Jimin uważał Hoseoka za fascynującego. Wszystko w jego życiu, włączając w to taniec, sprawiało, że hybrydzi puls przyspieszał, a jego stopy stukały o podłogę, kiedy ogarniała go wielka ochota by wiedzieć więcej, widzieć więcej, oglądać Hoseoka przedstawiającego kolejny nieskazitelny ruch, podczas upraszczania go tak, by inni nadążali i odtwarzali go na swój własny sposób.

Po ostatnim wyjeździe, gdzie Jimin niemal wstał z miejsca klaskając Hoseokowi za jego interpretację klasycznej hip-hopowej piosenki z współczesnym b-boyowym twistem, podbiegł do swojego hyunga i błagał o uczenie go jak tylko wrócą do domu.

A Hoseok promieniował z oczekiwania, krew wciąż skwierczała przez taniec, i powiedział mu, że jego pierwsza lekcja odbędzie się jutro o siódmej.

Zrobili miejsce w pokoju Jimina i powiesili jedno szerokie naścienne lustro, aby Jimin mógł monitorować swoje ruchy. Każdej nocy kiedy Hoseok wracał do domu rozciągali się w ogrodzie i rutynowo się rozgrzewali zanim udali się do pokoju Jimina, gdzie klimatyzator mógł zostać nakręcony, a bass głośników wstrząsał ścianą.

Tydzień po rozpoczęciu się lekcji Jimina Yoongi stał w przejściu obserwując swoich dwóch młodszych parterów z grymasem na twarzy. Poczekał, aż w muzyka przestanie grać, by potem zacząć się od początku.

– Ten rytm jest nie w porządku.

Podszedł bliżej i zatrzymał iPod'a, by spojrzeć na playlistę.

– Hoseok-ah, naprawdę myślisz, że ta piosenka najbardziej pasuje do Jimina? Nie chodzi mi o jego umiejętności – Nie wiedziałbym nawet jak poprawnie je skrytykować – ale do Jimina w ogóle. – Wyciągnął swój własny telefon i otworzył aplikację z muzyką. – Myślałem o tym przez chwilę, patrząc jak tańczycie i słuchając twoich różnych playlist. Jak czujesz się z tą piosenką?

I tak właśnie Yoongi do nich dołączył. Nigdy nie tańczył z nimi, mimo tego, że twierdził, iż nie jest nawet w połowie zły, tylko zdecydowanie cenił swoją energię na tyle, by nie tracić jej na taniec. Z wkładem Hoseoka i Jimina pracował przez parę następnych dni, by stworzyć idealną playlistę, która nie tylko będzie zawierała rytmy komplementujące styl tańca Jimina lecz – co ważniejsze – piosenki i słowa, które odzwierciedlały to, kim Jimin był jako osoba. Yoongi przeszukiwał muzyczne bazy danych dla piosenek, które złapały uwagę Jimina, dodawały mu energii bez męczenia się, wyciągały ciekawość psiej hybrydy i zmieniały to w cud. A Hoseok pomógł stworzyć spektakularną choreografię, która dobrze synchronizowała się z wysiłkami Yoongiego.

– Hej, Yoongi-hyung – zawołał Hoseok, kiedy oboje oglądali Jimina ćwiczącego układ już trzeci czas, z uśmiechem i energią tak wysoką, jak za pierwszym razem. – Wydaje mi się, że masz rękę do muzyki. – Yoongi ani nie potwierdził, ani nie zaprzeczył temu, kiwając głową by podziękować człowiekowi. – Naprawdę ją masz. J-Jeśli dałbym ci odpowiedni sprzęt – przygryzł nerwowo wargę, naprawdę chcąc, by Yoongi to przemyślał, – Myślisz, że mógłbyś zrobić to samo dla mnie? Na zajęcia i konkursy, może?

Yoongi myślał o tym przez chwilę, jego oczy śledziły figurę Jimina, kiedy ta przebiegła przez pokój i wygięła się w łuk. Jimin od razu się wyprostował i przygotował swoje ciało do obrotu na palcach, z ogonem z gracją podążającym za nim.