|| Łowcy Świtu 2: Pokolenie (KOREKTA) || D. H.

|| Prolog ||

"- Ale... Ja nie mogę! To twój zespół...
- Łowcy Świtu powstali tylko i wyłącznie dzięki Tobie..."

*****************************************

Sobotni Poranek

Obudziłam się z krzykiem cała zalana potem.

- Hej, Kotku. Jestem przy tobie. Co się stało?
- Miałam baaardzo dziwny sen.
- Znowu te sny?... Wiesz co? Ja też. Ale... Tym razem, był taki realistyczny... Myślałem, że to wydarzyło się naprawdę, ale im dłużej się nad tym zastanawiam, dociera do mnie że wczoraj za długo siedziałem przed komputerem...
- Tak. Ostatnio zbyt często zamęczasz się pracą. Może wziąłbyś sobie urlop, i na kilka dni poszlibyśmy sobie na wyprawę w góry?
- Wiesz co..? To jest świetny pomysł! Poza tym w teatrze za dużo ostatnio nie ma do roboty, to szef się na pewno zgodzi! Jedziemy za tydzień. Co ty na to?
- No oczywiście! Obudź dzieciaki, a ja zrobię śniadanie. Zjemy w ogrodzie. I życzę powodzenia!

*

- Kacper! Róża! Weronika! Chodźcie na ogród! Śniadanie!
- Już biegniemy!

-Werka! Pospiesz się! Mój tata woła na śniadanie, a ty ciągle czytasz tą swoją książkę!
- Już ci mówiłam, jaka ona jest wciągająca! Poza tym, główna bohaterka ma tak samo na imię jak ja!
- Dobra, rób jak chcesz. Ja...
- Hej dziewczyny! Jak się spało!?
- O! Cześć Kacper! Powiedz jej, żeby się pospieszyła! Ciebie zawsze posłucha!
- Weeerkaaa! Chodź! Po śniadaniu pójdziemy nad rzekę, jak chcesz!
- No dobra...

- Cześć mamo! Cześć tato!
- O cześć dzieci!
- Dzień dobry państwu.
- Witaj Weroniko! Proszę, siadajcie. Mamy wam coś do powiedzenia. Za tydzień planujemy wybrać się w góry na 7 dni.
- To świetnie! Mamo, czy Werka może iść z nami?
- Oczywiście! Jeśli jej mama się zgodzi... -
Werka zrobiła smutną minę.
- Eej! Nie smutaj! Mama na pewno się zgodzi!
- A właściwie, w które góry Niziny Srebrnej planujemy iść?
- Zastanawiamy się między Wschodnimi, a Wilczymi...
- Ja głosuję na Wilcze!
- Ja także.
- I ja!
- Więc postanowione! Heh. Jedzcie!