Yağmur yağdı en güzel geceme ve toprak örttü üstümüzü. Yıldızlar aydınlattı yolumuzu. Şehrin sokaklarını birbirine katan iki insandık o gece. Birlikteydik. Son gecemizdi. Sonrasında seni milyon kez gördüm. Ama o gece yağmurun altında ıslandığım kişiyle aynı kişi değildin. Gözlerin, yüzün, saçların, her şeyin aynıydı ama hayır, aynı kişi olduğunuza inanmıyorum.
Sıradan bir yaz akşamıydı. Her gün sergilenen bir tiyatro oyunu gibi, fakat bu sahne daha önce hiç oynanmamıştı.
Bunaltıcı temmuz sıcaklarını bilirsin, günün en güzel saatleri akşam saatleri olur. Hava serindir ve yıldızları izlemek için gökyüzü her zaman yaz mevsiminde daha uygun olmuştur. Bu yüzden o gece yine terasa çıktım ve yıldızları izlemek istedim. Bilirsin, yıldızlardan çok sevdiğim bir şey yoktur. Ay dışında.
Fakat ben o gece ayı göremedim.
Kapımda seni gördüm. Bir çocuk gibi gökyüzünde ararken ayı, yeryüzünde seni gördüm. Bana gülümsüyordun. Beni bekliyordun. Koştum sana. Yıldızlar yolumu aydınlattı ve ben sana koştum. Ayağım takıldı. Bir an bile duraksamadım, sana koştum. Kalbim duruyordu ya da o kadar hızlı atıyordu ki ben hissetmiyordum. Seninki de öyleydi. Kimse beni aksina inandıramaz. Sen bile.
O gece şehrin sokaklarında tek bir insan bile yoktu. Sen ve ben dışında. Nereye gittiğimizi söylemedik kimseye çünkü biz de bilmiyorduk. Sadece yürüdük ve yürüdük. Hiçbir şey yemedik ve içmedik. Ama sarhoştuk. Sen hatırlamazsın, güller serildi adım attığımız sokaklara. Açmamış güller. Kıpkırmızı güller. Uyuyakaldım kollarında. Bilseydim uyumazdım. O gecelerden birinin son gece olduğunu bilseydim asla uyumazdım. Daha sıkı tutardım ellerini ama asla bırakmazdım. Hatırlıyor musun, sana ne demiştim?
''Bu gece neden gökyüzünde ay yok?''
''Sahiden yok değil mi? Belki biz göremiyoruzdur.''
Bir çocuk gibi karşı çıkmıştım sana. ''Hayır! Olsa görürdük, yok işte.''
''Yerdeki gökyüzüne ay olurum.'' dedin fısıltıyla. Sessizce söylediğin bu cümle, kulaklarımı yakıp yüreğime doğru ilerlemişti.
Sana bildiğin şeyleri anlatmayacağım. Çünkü hepsini zaten biliyorsun. Bilmediğin şeyleri anlatmayacağım. Bilmen sadece canımı yakacak fakat şunu bilmeni gerçekten isterim ki, benim gökyüzümde aylardır ay yok. Benim yollarımdaki tüm çiçekler kurudu.
17.05.2017/03.16
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kafamın İçinde Uzay Var
Cerita Pendek"Kafamın içinde uzay var." dediğim zaman ne demek istediğimi anlamazlardı. Oysa bu mecazi cümle tanımlıyor ancak zihnimi. Kafamın içinde galaksiler var, gezegenler var. Karadelikler, yıldız kümeleri... Belki de ben her güne farklı biri olarak uyanı...
