One Shot (EXO)

Deli

İdol : Luhan

Tür : Romantik,Dram

İthaf :

"Hey Luhan.. Ben geldim." Kısık bir sesle ilk cümleyi kurmuştun bir buçuk sene sonra.

"Sen? Sen kimsin? Ben seni tanımıyorum. Sevgilim kızar git buradan. O çok kıskançtır. Git buradan."

Tedirgin hareketlerle seni kapıya doğru ittirmişti sevgilin.

"Luhan.. Benim. Hatırlamadın mı beni?"

"Git buradan git! Bak gelirse kavga çıkarır git!" Hala güçsüz bir şekilde odadan atmaya çalışıyordu seni.

"Luhan geldim işte!"

"Hayır hayır benim sevgilim bana hiç bağırmaz sen değilsin. Git defo.. Bak geldi."

Luhan'ın yüzünde belli belirsiz bir gülümseme oluşmuştu. Daha sonra arkasını dönüp duvara karşı konuşmaya başlamıştı. Senin sessizce onu dinlediğini farkında değildi.

"Evet... Hayır o da gidecekti....Gerçekten seni aldatmadım bir tanem.... Affettin mi beni?... Tamam bende seni seviyorum... Yine gel olur mu? Ben beklerim..."

Her cümlesinden sonra birinden cevap bekler gibi duraklıyordu konuşma arasında. Tekrar sana dönmesiyle bu sefer seni daha güçlü ittirmeye çalışmıştı.

"Senin yüzünden kavga ettik! Kimsin ki sen? Nereden geldiysen oraya geri git!"

Tek kelime etmeden odadan çıkıp kendini evinin yakınlarında bir parka attın. Bu park senin hayalindeki evin tam karşısıydı. Luhan ile beraber hep buraya gelir beraber o evde oturacağınız günün hayalini kurardınız. Bir gün yine bu parka gelmiştiniz. Kısa bir süre burada vakit geçirdikten sonra sana bir sürprizi olduğunu söyleyerek seni başka bir yere götürmek istemişti. Ama sen o sürprizi asla görememiştin. Beraber bir kaza geçirmiştiniz. İçi yüklü bir tır senin tarafından arabaya çarpmıştı. Luhan basit bir kol kırığı ve üç beş dikişle atlatırken sen kafanı çarpmıştın. Saatler süren bir ameliyattan sağ çıksan da haftalarca komada kalmıştın. Bu süre zarfında Luhan hep başında beklemişti. Her geçen gün içindeki suçluluk duygusu artıyordu ve bu onu delirtmek üzereydi. Aradan geçen 6 haftanın sonunda gerçekten delirmişti. Sanki telefonda sen arıyormuşsun gibi konuşup kapatmaya başlamıştı telefonu. Durumu gören arkadaşları onu senden uzak tutup bir rehabilitasyon merkezine yatırmıştı. Sen 6-7 ay kadar komada kalmıştın. Uyandıktan sonra da kasların zayıfladığı için bir süre fizik tedavi almıştın. Bir buçuk sene sonra hazırdın. Yani bugün tamamiyle iyileşmiş bir şekilde onun karşısına çıkmıştın. Hiçbir şey beklediğin gibi gitmemişti. Luhan çok daha kötü bir durumdaydı. Ama kararlıydın onu geri getirmeye. Kazadan bir kaç ay öncesine dönmüştü zihni. Ve sende o zamanki sendin onun aklında. Kısa saçların uzamıştı. Alnında da dikiş izi vardı. Daha da zayıflamıştın. Oturduğun çimerden kalkıp yavaşça eve gittin. Bu gün senin için böylece bitmişti.

Uzun bir süre her ziyaret saatini kaçırmadan Luhan'a gidiyordun. Her gidişinde bir anınızı anlatıyordun. Yada bir resim bir müzik... Size dair ne varsa ona tekrar hatırlatmaya çalışıyordun. Ama seninle konuşmuyordu. Hatta çoğu zaman tersleyip kovuyordu. Ama pes etmeyecektin. Belki sende delirirdin. Ama ona bile razıydın yanında olabilmek için. Bugünde yine tüm kararlılığın ile ona gidecektin. Bu sefer yanında evlenme teklifi ettiği güne dair fotoğraflar vardı. Sizin o anlarınıza bir fotoğrafçı da eşlik etmişti. O zaman Luhan'a kızsanda şimdi bunu yaptığı için ona dua ediyordun. Fotoğrafları da alıp evden çıktın. Arabana atlayıp bir müzik açtın. Vereceği tepkiden korksanda o fotoğrafları gösterecektin. Sen dalgın dalgın cümleleri kafanda toplamaya çalışırken yolun bittiğini farkında değildin. Derin bir nefes aldın ve arabadan inip yanına gittin. Kapıyı çalmıştın. Ama ses veren yoktu. Tekrar çaldın yine aynı sessizlik.. Bir bağırma sesi duyunca dayanamayarak içeri girdin. Luhan yerde oturmuş sessiz sedasız gözyaşı döküyordu. Çantanı bir kenara fırlattın. Koşup yanına çöktün. Bir elinle elini tutmak için uzanınca geri çekmişti kendini. Sende olduğun yerden onla konuşmaya karar verdin. Anlaşılan fotoğraflar için henüz uygun bir zaman değildi.