This chapter is for xyzswift na idol ko kahit feel kong galit sila! Huhu!
Short update ahead! Huhu, pero read!
~•~•~•~
Mal's Point of View
"G-gusto mong maging rebound?!" hindi makapaniwalang tanong ko dito.
"Hah! Ako?! Rebound?! Never!" he immediately reacted sa tinanong ko sa kanya earlier.
Umiling na lang ako at malungkot na ngumiti, "I can do it by myself."
He looked at me, "You know, Mal. Hindi masamang humingi ng tulong."
At doon naman ako napatingin sa kanya. Is he serious about helping me?
"I-ikaw bahala," ani ko na lang.
***
1 hour na kaming nakaupo dito sa puno. Aish, silence literally rules the place here.
"Hindi ka pa ba babalik?" he said.
Umiling ako at tumingin sa sapatos ko. "Ayoko na do'n."
"Mmm."
And again, another silence.
*beep*
Text message 'yan. Don't me. Aish.
From: Kuya S 👥
OY, MAL! NASA'N KA?! NAGPAKAMATAY KA NA BA? OH, ANYARE?! BASTA KUNG BUHAY KA PA, UMUWI NA TAYO! NILALAMOK NA AKO DITO, PUTCHA! BYE!
*processing*
"Pffft---BWAHAHAHAHAHA!"
Tawa lang ako nang tawa dahil sa kalokohan ng kapatid ko. BWAHAHA!
"Pssst, woi! Anong nangyari sa 'yo?" aniya, 'yung Zchent ajuju.
Umiling na lang ako at nagpigil ng tawa dahil nawi-weirduhan na 'to.
"Nevermind, pffft. By the way, aalis na ako, ah? Kelan ulit tayo magkikita?" saad ko at tumalon pababa.
"Gusto mong magkita ulit tayo?" he said while smirking, malisyoso amputs!
"Hmp! Syempre naman. Aba! Sabi mo, tutulungan mo ako," ako.
"Sa pagmu-move on mo?" he asked.
And I nodded. "Mukhang hindi ka naman broken, eh!" he said at tumawa.
I smiled at him, "Buti ganyan ang nakikita mo sa akin, akala ko mukha pa rin akong nasasaktan."
He zipped his lips at hindi na umimik.
"Oh, siya! Let's meet tomorrow sa Farron Café, 10 am sharp. Wear dress," he said at tumango na lang ako.
Tumakbo na ako papunta sa parking lot pero narinig ko ang huli niyang sinabi, "Happy birthday, Mal!"
At nawala siya sa dilim.
