En çok beni yaktı bu fırtına
Nedenini ikimizde iyi biliyoruz değil mi
Sen uzaklaştıkça daha da yer edindin kalbimin derinliklerinde
Ve kaldıkça zarar verdin fırtınana yakın olan her yere
En çok ben yara aldım bu yüzden
En çok beni yaktın buz gibi sularında belki de bilmeden
Diyorum ya gömmüştüm ruhuma özgürlüğümü
Çözemediğim bir tek yalnızlık düğümü
Başka gözlerde aramamdı çaresizce, bakışlarını
Bahardan çok yaşadım kışlarını
İçimde kuruttum ruhumun gözlerden akışlarını
En çok ben darbe yedim bu hayatta
En çok ben yıkıldım
Ama bildim nasıl kalkılacağını
Öğrendim düştüğünde yanında yalnız dostlarının kalacağını
En çok sana kapıldım
En çok ben parçalandım
Öğrendim sızıların bile umutla yok olacağını
Bildim defterin son sayfasının nasıl kapanacağını...
