Stalked ft. Niall Horan

Chapter 7

Okey sorry sorry Niall komt in het volgende hoofdstuk. Is het al een beetje spannend? xx Laat het me weten. Wie vind de combi tussen Jesse en Gina goed?

Ik ging in me bed liggen.

" Weltrusten mam. Duik net me bedje in xx ".

" Weltrusten honey xx je bent me beste vriendje "

" Truste Mar tot morgen xx "

Ik sloeg net de deken om me heen toen ik iets hoorde. Zacht gekraak. Ik schoot over eind. "Het kon zo maar een konijn zijn"  stelde ik mezelf gerust. Ik woonde aan het bosrand. En mijn buren waren 3 kilometer verder op. Echt veilig was ik niet. Weer hoorde ik een takje. Waarschijnlijk een hert. Geknarsp van gras. Ik lag stijf in me bed. Toen hoorde ik een metaal hol geluid. Het duurde even tot ik me kon bedenken wat het was. De regen pijp. Die einigde naast mijn kamer. Zonder na te denken sloeg ik het raam dicht. Niks meer... Ik maakte me bang om niks. Helemaal niks... Met een piep ging een deur open. Ik spitste mijn oren. De voor deur. Shit, die had ik afgesloten. Ik was dood. Zo mors dood. Wanneer zouden ze me vinden. Als mama thuis kwam. Of pas 's ochtends als er niemand op school kwam. Ik hield mijn adem in. Als of dat veel zin had. Gekraak. Het was de houten vloer van de trap. Weer... Gekraak. Toen het holle geluid van de overloop. " I see you ". Een zachte schore stem overviel me. Ik kon niet bewegen. Was het van angst? De angst om gevonden te worden? Of dood te gaan. " I hear you ". Zachtjes beet ik op mijn onderlip. Mijn deken trok ik over mijn hoofd. Mijn deur piepte open. Een hand streelde over mijn deken. " I feel you ". Ik wou gillen maar mijn stem liet het niet toe. De stappen verdwenen. Alles leek voorbij te zijn. Opeens sloegen de stoppen door. Dat gebeurde hier wel vaker. Maar nu er een mordenaar rond sloop, durfde ik niet naar beneden.  Van beneden hoorde ik niks meer. Zachtjes haalde ik de deken over mijn hoofd af. Trillend liep ik naar beneden. "Tel je ademhaling "moest ik telkens blijven bedenken. Stap voor stap voor stap liep ik de trap afn De laatste tredens sprong ik. Om sneller beneden te zijn. Ik liep naar de meter kast. Ik ging met mijn hand over de stoppen. Ééntje was heel warm. Snel verving ik die. Net voordat ik hem over kon halen werd ik naar achteren getrokken. Een kreet kwam los uit mijn keel. Ik voelde hoe er boeien om mijn handen werden geslagen en op de bank gedrukt werd. Het lijf kwam boven op mij zitten. Met al mijn kracht probeerde ik hem van mij af te duwen. Of te trappen. Een hand eindigde op mijn borst. Ik gilde 'NEE ALSJEBLIEFT LAAT ME GAAN '. Geen antwoord. De andere hand haalde mijn hoofd naar het zijne toe en we raakten lippen. Een zachte smaak viel me op. Zijn tong duwde mijn mond open. ' Je hebt straf ' siste hij. 'Je zal boeten'. Ik voelde hoe zijn hand naar me kont ging. En een paar keer heel har sloeg. Ik gilde het uit van de pijn. Een paar keer sloeg hij nog in mijn buik. Toen leek het klaar. Mijn handen waren losgemaakt en voordat ik er erg in had was de shakelaar overgehaald en was het licht aan. Met een zuur gezicht liep ik naar boven. Ik ben onder de douche gaan staan en heb tien duizend keer mijn tanden gepoetst. Ik liep terug naar mijn slaapkamer. Mijn telefoon lichtte op.

" Yara "

" Stiekem vond je het wel lekker vieze hoer. Nu weet je dus. Ik ben tot alles in staat. Alles. Onderschat mij niet en je krijgt weer straf. xxx "

Ik heb mezelf in slaap gehuild.