_20 EYLÜL 1998_
Gözlerimi büyüttüm.Hayır.Bu olamazdı,değil mi?Erkeklerle anlaşamadığımı bildiği halde,beni bir erkek çocuğuyla -üstelik 7 yaşında- tanışmaya zorlayamazdı, değil mi?
Alice- Anne,bunu istemiyorum.Erkekler...le anlaşamadığımı biliyorsun.
Maria- Alice,onunla iyi anlaşacaksın.İtiraz yok.
Annem istediğinde lafı ağzıma tıkmayı çok iyi başarıyordu.Tatlı tatlı gülümsedi.Bu "İtiraz edersen fena olur." anlamına geliyordu,bunu çok iyi biliyordum.O sırada kapı çaldı.Annem bana şöyle bir baktıktan sonra kapıyı açmaya gitti.Kapıda bir kadın ile 6-7 yaşlarında,etrafa maviş maviş bakan bir çocuk vardı.Gözleri benimkiler gibiydi.Renkleri.Sevmiştim.Ama çocuğu değil,gözlerini.
Maria- Teşekkürler Johanna. Ne zaman gelirsin?
Johanna- Saat 6 gibi. Umarım iyi anlaşırlar. Hoşçakal Lou.
Kadın eğilip çocuğu öptükten sonra dönüp gitti.Annem de başımızı okşadıktan sonra işine döndü.
Alice- Louis sensin herhalde.
Louis- Burada benden başka kimse olmadığına göre, o ben olmalyım, öyle değil mi?
Mavi gözlerini yüzüme dikmişti.Apaçıkbeni inceliyordu.Benim de ondan farkım yoktu aslında.Çizgili bir tişört giymişti.Saçları düz ve dağınıktı.Benseondan gerçekten farklıydım.Üzerimdeki tişört kalplerle doluydu.Saçlarımn kıvırcıktı ve arkadan düzgünce toplanmıştı.Ve gözlerim onunkilerin aksine muziplikle değil,bıkkınlıkla bakıyordu.
Louis- Sıkıldım.Boş boş durmayı sevmem.
Alice- Ben severim.
Anaşamayacaktık.Her yönden.Bu bariz bir şekilde belliydi.
----O-----
Sözümü geri alıyorum.Louis ile çok iyi anlaşmıştık.Hatta onu çok sevmiştim.İyi arkadaş olacaktık.Belki de olmuştuk bile.
Louis-Alice?Gelmiyormusun?
Alice-Nereye?
L- Söylemem.Hadi!
Bileğimden tutp arka bahçeye sürükledi.Evimizin arka tarafında orman vardı.Oraya yönelince ister istemez korkmuştum.Erkekti ve benden bir yaş büyüktü.
A- Louis! Nereye gidiyoruz?Ormana girmem yasak.
L- Yasakları sevmem.Neyse,şimdi gözlerini kapatmama izin verir misin?
A- Bana birşey yapmayacaksın,değilmi?
6 yaşındaki bir kızın klasik kkorkularıydı benimkiler de."Saçmalıyorsun." dercesine güldü.Elleriyle gözlerimi örtmesine izin verdim.Bir yere doğru yürüyorduk.Beni Louis yönlendiriyordu.Ayaklarımızın altında kuru yapraklar hışırdamaya başladığında ormana girdiğimizi anlamıştım.Biraz yürüdükten sonra bir yerde durduk.Hala gözlerimi açmamıştı.Ellerini tutup açmaya çalıştım ama başaramadım.
L- Buraya babamla daha önce birkaç kez gelmiştik.Kamp yapmaya.Ondan kalan bir hatıra bu.Dedikten sonra gözlerimi açtı.
Bir ağacın önünde duruyorduk.Anlamazca Louis'ye baktıktan sonra kafamı yukarı kaldırdım.Bu şey sadece bir ağaç değil,ağaç evdi.
L-Tırmanabilrimisin?
A-Beni hafife alıyorsun.
Ağaca yaklaştım.Merdiven yapılmamıştı.Biraz tırmandım.Kenardaki dala tutunmaya kalktığımda ayağım boşa geldi ve aşağı düştüm. Tam aşağıya.Louis'nin kucağına.
L-Evet,hafif değilmişsin.
Açık açık laf sokuyordu.Kollarından indim.Üstümü silkeledikten sonra tırmanmaya kalktım ama Louis beni durdurdu.
L-Bekle.Önce ben çıkayım,seni yukardan tutarım.
Başımla onayladım.Birkaç dakikada tırmanmıştı.Elini uzattı.
L-Hadi gel.
Tırmanmaya başladım.Farkettirmesem bile korkuyordum.Yükseklikte.Aşağı bakmak gibi bir hataya düştüğümde başım dönmeye başladı.Tam aşağı uçacaktım ki (ağaç çok yüksek değildi ama bu umurumda da değildi.) Louis elimden tutp beni yukarı çekti.
A-Teşekkürler.
L-Önemli değil.Ee?
A-Ee?
L-Ne düşünüyorsun?
İçi boş bir ağaç evdi burası.Yani bana göre.Ama anlaşılan burası Louis'nin anılarıyla doluydu.
A-Güzel bir yer.Buraya kaç kez gelmiştin?
L-3 veya 4.Birinde sadece annem ve babamla geldim.Genelde hep babamla gelirdim.Burada çok anım var.Benim için çok özel bir yer.
Özel mi? Bana gösterecek kadar değil demekki.
L-Buraya normalde kimseyi getirmem.Ama sen benim oyun arkadaşımsın.
A-Oyun arkadaşı mı? Oyun arkadaşları birbirlerine isimler takarlar.
L-Bana Lou diyebilirsin.Ben sana ne diyeceğim?
A-Benim diğer adım Elymra.Ell diyebilirsin.
L-Ama uyumlu değiller.
Suratını astı.Böyle yapınca çok tatlı oluyordu.Neyse.Haklıydı.Oyun arkadaşlarının isimleri uyumlu olurdu,değilmi?Ama bizimki uymasa da olurdu.
A-Hadi ama Lou, asma suratını.Uymak zorunda değil.Bizimki de farklı olur.
L-Olur,değil mi?Doğr.Neden olmasın ki? Lou.Ell.Tamam! Hadi oyun oynayalım.
---O---
_5 Haziran 2007_
L-Ell, kaçamazsın.
Ormanın içinde kovalamaca oynuyorduk.Büyümüştük.Ben 15,o 16 yaşındaydı ama yaşlar önemli değildi.Hala zaman zaman çocuklaşıyorduk.
A-Gelmem!
Kahkaha attım.Bir ağacın arkasına saklanıp onu izlemeye başladım.Sağa sola baktıktan sonra aklına birşey gelmiş gibi bir yöne doğru koşmaya başladı.Birkaç dakika sonra omzuma birinin dokunmasıyla çığlık attım.Arkama dönüp Lou'yu yumruklamaya başladım.Omzunayavaşça vuruyorum.Sonunda kafamı omzuna koydum.İkimiz de gülüyorduk.Bana sarıldı.
L-Korktun mu gerçekten?
A-Hayır Lou, taklit yaptım.
Gülümsedi.Gülünce çok tatlı oluyordu.Yüzünü asınca da.Korkunca da.Her haliyle tatlıydı.Evet,onu seviyordum. yaklaşık 4 yıldır.Ve bu kadar zamandır haberi yoktu.Nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum.Sonuçta biz 9 yıldır arkadaştık.Oyun arkadaşı.Kardeş.Sırdaş.Dost.Herşeydik.İyi günde de kötü günde de daima birbirimizin yanında olmuştuk.Şimdi de ona aşıktım.Ve ne yapacağım konusunda hiçbir fikrim yoktu.
Merhabaaa :-D bir hikaye daha. Önce Louis üzerine bir kurguydu gördüğünüz üzere, ama sonradan Niall'a çevirdim. Umarım beğenirsiniz :-)
