MUTLULUĞA ADIM ADIM

#9.bölüm#

Oraya vardığımda etrafıma bakındım.Baya kalabalıktı bir süre sonra gözlerim Berki buldu.Oda beni fark edince el salladı yanına doğru yürüdüm.

"Hoşgeldin Japoncum"diyerek bana sarıldı."Hoşbuldum Maviş"diyerek sarılmasına karşılık verdim.Ona Maviş demek hoşuma gitmişti.Gözleri o kadar güzel bir maviydiki sımsıcak bakıyordu.Bence bu gözleri gören her kız ona Aşık olabilirdi.

"Yarış ne zaman başlayacak"diye sordum.Saatine baktıktan sonra"birazdan başlar hadi gel sana arabamı göstereyim"kafamı onaylarcasına salladım ve arabasının yanına gittik.Herkes arabalarına yerleşiyordu bizde zaman kaybetmeden arabaya binip kemerlerimizi bağladık.Çok heyecanlıydım daha önce araba yarışlarını izlemiştim ama hiç yarışmamıştım.Bu benim ilkim olacaktı.Yine Berk sayesinde.

Herkes yerini almıştı.Yarış'ın başlama komutunu arabalarını çalıştırmış bekliyorlardı.Havaya aniden bir ateş atıldı ve ardından egzoz sesleri birbirine karıştı.Bu yarış'ın başlama komutuydu.

Berk o kadar hızlı gidiyorduki artık korktuğumu hissediyordum.Berk yarışa katılan başka arabaları sollarken hızını çok fazla arttırıyordu.En öne geçtiğimizde arkamızda bir çok araba vardı.Trafiğe kapalı ıssız bir sokağa girmiştik yarışın burdan devam ettiğini belli eden bariyerler vardı.Yol çok taşlı olduğundan araba titriyordu.

Berk bunu önemsemeden hızını dahada arttırıyordu.İçimde kötü bir his vardı.Arabanın tekerinin patladığını duyduk.Yollar çok taşlıydı ve hızıda arttırınca tekerlekler dayanamayıp patlamıştı.

Tekerlerin patlamasıyla Berk direksiyon hakimiyetini kaybetti ve bariyerlere çarptık.O sırada kafamı ön tarafa çarpmıştım.Beynim durmuştu sanki kendimi kontrol edemiyordum.Gözlerim çarpma etkisiyle kapanmıştı ama tekrar açamıyordum.

Bir yandan da Berkin nasıl olduğunu merak ediyordum.Fakat ne kadar çabalasamda gözlerim açılmıyordu.Kendimi çok halsiz hissettim.Ve gözlerimi karanlığa hapsettim.

Bayılmıştım galiba bir sesler duyuyordum.Ama cevap veremiyordum."Damla iyimisin lütfen aç gözlerini"diyerek ağlıyordu.Kim olduğunu algılayamıyordum."benim yüzümden,herşey benim yüzümden"diye söyleniyordu.

Nolmuştu bana neden gözlerimi açamıyordum?.Başımda ağlayan kişide kimdi?.

Kendimi zorlayarak gözlerimi açmayı başarmıştım.İlk başta biraz bulanık görsemde sonradan görüntü netleşmeye başlamıştı.Bir odadaydım.Hastane odasında, ne işim vardı ki benim burda?bana ne olmuştu?Hiç bir şey hatırlamıyordum.

Kafamı çevirip soluma baktığımda sarışın,mavi gözlü,bir çocuk vardı.Ama bu çocuğu tanımıyordum.Gözlerimi açtığımı fark ettiğinde bana sarıldı."Sana bir şey oldu diye çok korktum iyimisin"ne yani ben bu çocuğu tanıyormuydum.Tayıyorsam neden hatırlamıyorum.

"Afedersiniz sizi tanıyormuyum"

Diye sordum.Yüz ifadesi değişti.Şaşırmıştı.

"Beni hatırlamıyormusun?"

Diyerek soruma soruyla cevap verdi.

"Üzgünüm hatırlamıyorum"

Dediğimde aniden oturduğu yerden kalkıp"döneceğim"diyip odadan çıktı.

Bu çocuk benim neyim oluyorduki? adı neydi? Kafamda tonlarca soru vardı.

Yakışıklı çocuk içeri girdiğinde gelip yanıma oturdu.

"Damla ben Berk senin arkadaşınım ve beni hatırlamama nedeninde dün seninle kaza yaptık sende kafanı ön tarafa çarptın bu yüzden geçici hafıza kaybı yaşıyorsun lütfen üzülme hafızan geri dönecek herşeyi hatırlayacaksın bu sadece geçici bir durum"dedi ve başımı okşadı.