Lucius Malfoy ~ Polaroid

Proloog

Proloog

Oude kartonnen dozen vol stof, gescheurd canvas en oude kasten bedekt met spinnenwebben. Draco Malfoy zocht zijn afzondering op zijn pas ontdekte zolder. Deatheaters overspoelden zijn huis. Hij kon nergens heen, zonder zich schuldig te voelen over zijn Dark Mark. Totdat hij de zolder vond.

Hij baande zich een weg door de dozen en omgevallen meubels. Gisteren was hij gestopt bij de derde doos van zijn babyfoto's. Er waren vier dozen vol oude polaroidfoto's. De eerste drie dozen zaten vol met foto's van de leeftijd vier tot zestien jaar. De tijd die Draco nog goed kon herinneren. De laatste doos, de enige doos die nog dicht getapet was, bestond uit zijn babytijd. Hij was enigszins nieuwsgierig naar die tijd. De tijd toen alles nog goed was.

Met een zwaai van zijn staf opende hij de doos. Vergeelde foto's en een stoffige stank vulden de ruimte. Draco bekeek de eerste stapel foto's. Het was een familiepicknick. Hij zat samen met Lucius en Narcissa op een kleed in de achtertuin, terwijl de huiselfen op en neer renden om hun meester te verzorgen. Draco stopte de foto's weg en nam een nieuwe stapel. Op deze foto's kroop Draco rond in een luier. Hij zou nog niet eens één jaar oud zijn op deze foto's. Draco schudde zijn hoofd en beet op zijn lip. Waarom zou iemand hier foto's van maken?

Hij stopte de ene foto achter de ander. Een nieuw beeld verscheen op zijn netvlies. Baby Draco probeerde zijn eerste stapjes te zetten. Hij hield zich eerst stevig vast aan een been dat van zijn vader moest zijn geweest. Een vormloze, zwarte broekspijp met daaronder een chique lakschoen. Zijn vader was in dat opzicht niets veranderd. Baby Draco waggelde wat pasjes naar voren en een andere hand kwam in beeld. Gretig nam de baby de hand vast en giechelde. Hij werd opgetild en op een heup gezet.

Draco fronste zijn wenkbrauwen en streek stof van de foto. Dit was niet Narcissa. Dit was niet zijn moeder. De vrouw had in tegenstelling tot Narcissa lang donker haar. De foto stopte en begon weer van vooraf aan. Draco keek snel naar de volgende foto. Baby Draco probeerde naar de camera te grijpen vanuit de armen van de vreemde vrouw. Toen Draco in haar ogen keek, zag hij iets vreemds. Ze leken op die van hem. Maar had hij dan niet de ogen van zijn vaders kant geërfd? De typische Malfoy-blik noemden ze het.

Verward, en met de stapel foto's nog steeds in zijn hand, ging Draco naar beneden. Zijn vader zat alleen in zijn studeerkamer, aangezien de woonkamer en eetzaal bezet werd door de Dark Lord en zijn volgelingen.

'Vader?' vroeg hij terwijl hij de deur zacht open deed.

'Wat is er, Draco?' zei Lucius geïrriteerd. 'Zie je niet dat ik bezig ben?' Draco slikte en liep onuitgenodigd naar binnen.

'Ik kwam deze foto's tegen op zolder,' zei hij. Lucius keek geïnteresseerd op.

'Foto's?' herhaalde hij. Draco knikte en spreidde de stapel foto's op zijn vaders bureau uit. Lucius boog zich over de polaroids en bekeek ze goed. Zijn ogen vernauwden gedeeltelijk bij het zien van de vrouw. 'Hoe kom je hier aan?'

'Ze lagen op zolder,' antwoordde Draco. 'Wie is zij?'

In een beweging veegde Lucius alle foto's van tafel af en stopte ze weg.

'Weet je wel niet hoe gevaarlijk dit was?' zei hij tegen zijn zoon. 'Als de Dark Lord hierachter kwam dan...'

'Dan wat?' vroeg Draco eigenwijs. Lucius zuchtte en gebaarde tegen zijn zoon dat hij plaats moest nemen op de oude fauteuil tegenover hem.

'Die vrouw is...' begon hij. 'Ze is iemand van wie de Dark Lord denkt dat ze al jaren dood is.'

'Maar ze leeft? En waarom is ze zo belangrijk? En-'

'Draco,' onderbrak Lucius. 'Ik weet niet of ze leeft en dat maakt nu ook niets meer uit.'

'Als je me niet verteld wie ze is, ga ik zelf conclusies trekken,' dreigde Draco.

'Wie denk je dan dat ze is?' vroeg Lucius terwijl hij zijn ellebogen liet steunen op zijn bureau.

'Aangezien ik nogal wat op haar lijk...' begon hij. Hij dacht aan Narcissa, zijn moeder, en probeerde naar eigenschappen te zoeken die ze gemeenschappelijk hadden. 'Denk ik dat ze misschien...' Hij had nooit eerder ingezien, dat hij in niets op Narcissa leek. '...mijn moeder is.'

'Draco,' zuchtte Lucius. 'Laten we niet meteen-'

'Is het waar?' onderbrak Draco. Lucius beet op zijn lip.

'Ik zal het een en ander uit moeten leggen, vrees ik.'