Lucius Malfoy ~ Polaroid

Hoofdstuk 6

Hoofdstuk 6 ~ De date

Opgedragen aan beesiepower.

~*~*~Avalon POV ~*~*~

Totaal in paniek haalde ik mijn kledingkast door elkaar. Kledingstukken vlogen in het rond en landden op mijn bed of op de grond eromheen. Gefrustreerd ging ik met mijn handen door mijn haar. Waarom was het zo moeilijk om een leuke outfit te kiezen? Het is maar een simpele date.

Een simpele date met de Slytherin godheid...

Ik kon me mentaal voor mijn hoofd slaan en ik kroop steeds verder de kast in.

'Aha!' riep ik uit. 'Is dit iets?' Ik hield een simpel zwart jurkje met een wit kraagje voor mijn lichaam en wachtte op reacties van mijn kamergenootjes. Na wat instemmend geknik, wierp ik het jurkje op mijn bed en probeerde ik alle andere stukken kleding terug in de kast te duwen. Ik vluchtte naar de badkamer en begon mezelf klaar te maken.

'Met wie was de date ook alweer?' hoorde ik door de deur.

'Oh, gewoon iemand,' antwoordde ik vaag. 'Jullie kennen hem niet.' Het antwoord leek ze voor even rustig te houden. Ik bekeek mezelf in de spiegel en knikte goedkeurend. Ik ging de badkamer weer uit en trok mijn laarsjes aan. Ik zei gedag tegen mijn kamergenootjes, die in verbazing achterbleven, en rende naar de afgesproken plek. Het was een Hogsmeade weekend dus de meeste leerlingen zouden naar Hogsmeade gaan. Juist om die reden, wilde Lucius afspreken bij het Forbidden Forest. Ik zag hem al in de verte staan. Zijn blonde haar verraadde hem. Nonchalant leunde hij tegen een boom.

'Goedemiddag, Avalon,' zei hij grijnzend.

'Hoi, Lucius,' antwoordde ik.

'Ben je er klaar voor?'

'Waarvoor?' Lucius haalde zijn bezem tevoorschijn.

'We gaan een stukje vliegen,' antwoordde hij. Hij besteeg de bezem en keek over zijn schouder naar mij. 'Kom je?' Ik knikte en wilde achter Lucius gaan zitten.

'Nee, nee. Ik wil dat je voor me zit,' zei hij enkel. Ik keek verbaasd, maar sputterde niet tegen. Ik nam plaats op de bezem en was benieuwd hoe Lucius nu wilde sturen. Zijn arm passeerde mijn zij en hij greep de voorkant van de bezem vast. Met een simpele trap zette hij zich af van de grond. Ik probeerde mijn adem onder controle te houden. Zijn armen sloten me in en zijn hoofd rustte bijna op mijn schouder. Plots nam Lucius een scherpe bocht en vlogen we over het bos. Geen enkel moment voelde ik me onveilig. Hoewel we tientallen meters boven de grond vlogen, gaf hij me geen reden om angstig te zijn.

'Het uitzicht is prachtig,' zei ik om de stilte te breken.

'Niet zo prachtig als jij,' antwoordde hij. Ik voelde een rode kleur naar mijn wangen kruipen en draaide snel mijn hoofd van hem weg. Lucius grinnikte en maakte een diepe duik naar beneden. Ik slaakte een gil die overging in een schreeuw van vreugde. Een gevoel van vrijheid raasde door me heen.

Niet veel later daalden we neer op een open plek in het bos. Een wit tafelkleed bedekte het groene mos en een houten mandje stond precies in het midden. Naast het mandje lag een bos witte orchideeën. Lucius, die zijn bezem tegen een houten schuurtje aanzette, pakte het boeket op en gaf het aan mij.

'Lucius, heb je dit allemaal gedaan voor mij?' vroeg ik hem verbaasd.

'Natuurlijk. Ik heb te bewijzen dat Slytherins met mooie meisjes om kunnen gaan zonder ze te vermoorden.' Ik lachte zenuwachtig.

'Kijk jou nou eens. Je steekt ook daadwerkelijk iets op van de lessen,' lachte ik. 'Zo zal je het volgende examen vast halen.'

'Dat komt vast door mijn fantastische bijleslerares,' zei hij met een knipoog. Charmeur, dacht ik in mezelf. Lucius opende het mandje en haalde er eten van de keukens uit. De hele middag door praatten we over ons leven, dat zoveel verschilde van elkaar. Zijn leven bestond uit regels, traditie en gehoorzaamheid. Mijn leven bestond uit vrijheid om te doen wat je wilt.