Ünsiyet (kardeşlik)

Aşçı

                                                                                   3. Bölüm

Arabanın farları çukurlu ve oldukça bozuk olan yolu aydınlatmasından başka bir şey görünmüyordu. Oldukça karanlıktı kendini sanki korku filminde hissetmemesi için bir sebep yoktu. Far uzun bir çizgi halinde en fazla 2 metre ilerisini gösteriyordu. Çok fazla sis çökmüştü. Çok mu aradılar acaba burayı diye geçirdi içinden. Daha önce gelmişti fakat tek değildi. İlk defa tek geliyor bulabilir miyim diye düşünüyordu. Aracının saatine baktı 23.42 gösteriyordu. Daha sonra Navigasyonuna baktı. Varış noktasına üç dakika gösteriyordu. Sigara yakmak istedi fakat şuan yapılacak son şeydi. Araç çukurlara girdikçe kontrolü zorlaşıyordu. Yarın sanayiye gideriz diye geçirdi içinden. Birden uzunlarını yaktı gelmiş olmalıyım diye düşündü. Evin önünde iki aracın park halinde olduğunu gördün. Biri Furkan'ın Diğeri Ömer'indi. Doğru yer, demek ki ikisi de burada. Aracı kapattı ve aşağıya indiğinde dışarısının çok soğuk olduğunu klimalı arabada anlayamadı. Titredi üzerinde sadece gömlek ve ceketi vardı. Hızlı adımlarla eve yürüdü. Yerler çamurlu üzerine bulaşmaması için oldukça özen gösteriyordu. Zile bastı ve kapıyı Furkan açtı.

"Burayı çok mu aradınız" Dedi İsmet.

"Niye, kaçamak yapmak için çok güzel bir yer bence" imalı bir bakış attı Ömer.

"Bırak şimdi onu da yemekte ne var, Merve buraya geldiğimi duyunca aç bıraktı beni"

"Bizde Merve yemek yapar İsmetle beraber gönderir diye düşünüyorduk" dedi Furkan.

"Furkan da beni yemeğe çıkaracaktı ama elinde poşetlerle geldi eve" dedi Ömer ve Furkan'la göz göze geldiler.

"Tamam, bu akşam sen bize güzel yemek hazırla çünkü bende acıktım sonra seni bir gece çıkarırım yemeğe söz" dedi Furkan ve güldü.

Ömer içlerinde yemek yapmayı iyi bilen biriydi. Bu gurubun içinde Çok farklı bir yapıya sahipti. Sevdiği insanlara değer veren, içinde acıma duygusu olan ve her şeyi kafasına takan biri. En iyi anlaştığı, tüm her şeyini paylaştığı kişi Furkan'dı. O yüzden Furkan'la çok iyi anlaşır ve birbirlerine takılmaktan keyif duyarlardı. Kız arkadaşıyla sürekli kavga eder Furkan'a anlatır ne yapması gerektiğini Furkan ona söyler fakat o yine kendi bildiğini yapardı. Seven insan ne olursa olsun sevdiğini bırakmıyor, acısıyla tatlısıyla bir ömür sürmek için çare arıyorlardı. Bunun en güzel örneği Ömer ve Tuğçe'ydi.

Ömer yemek yapmak için mutfağa girdi. Furkan ve İsmet birer sigara yakıp şöminenin karşısına geçtiler. Televizyon hala açıktı. İsmet Furkan'a soru yöneltti.

"Şef ne dedi"

"Pek iç açıcı bir şey söylemedi"

"Nasıl yani bir şey yapmayacak mıyız?"

"Yapacağız elbette fakat bu sıra değil. Elimizde hiçbir bilgi yok. Sadece şu aşağıdaki adam var. Ne bildiğini tam anlamıyla öğrenmeliyiz"

"Aşağıda ki adam?

"Doğru senin haberin yok. Bugün Necmettin'i görmeye gittiğimizde Ömer takip edildiğimizi söyledi. Sonra ufak bir planla adamı sağ ele geçirdik fakat şuan uyuyor olmalı. Uyanmasını bekliyorduk o yüzden burada toplandık bu gece"

"Bunu bana şimdi mi haber veriyorsunuz" Biraz kızmıştı İsmet.

"Elbet gün içerisinde öğrenecektin zaten, Hastaneden sonra şefle görüşmeye gittim tamamen aklımdan çıkmış"