Siyah Ötesi

5 bölüm.

Deniz gözlerini açdığında odamdaydı....bir süre tavana baktı.Neler olup bitdiyini hatırlıyormu o bile şüpeliydi. Yavaşca doğruldu yataktan ve merdivenlere doğru yürüdü..

Çocuklar akşam bizi eve bırakmıştı. O kadar soru sormuşdumki ve bir o kadarda azar işitmişdim.
Gitmemeliydik biliyorum..  Net bir cevap alamamışdım. Ve soru sormakdan bıkmış susup oturmuşdum..

Deniz  aşağı indi... İyi görünüyordu ama şaşkındı uykulu haliyle koltuğa çökdü..."kötü bişey olmadı değil mi?". Denize  "her şey yolunda sakin ol her ne kadar durumu anlamasam bile takacak bir şey yok" dedim.

Biz Keremle depodan çıkarken Güneylerle karşılaşmışdık o gün.. Onlar zaten bizden hemen sonra gelmişdi. Rüzgarı ve Denizi zorda olsa  kurtarmışdık. Hep beraber topuklamışdık. Ki başka seçenek yoktu. Adamlar arkamızdan gelmeye çok meraklılardı. Rüzgardan olsa kaçarken dil bile çıkarırdı adamlara... Bu duruma alışıklar mıydı yoksa ilk kez mi kesdirememiştim.

Keremle Rüzgar  bizi getirdikden sonra çıkıp gitti.
Yine yoklar.. Artık bi hafta falan rahat dururlar umarım. Güneyler de biraz oturup gittiler. Deniz evi arayıp benle okula gideceğini haber verdi. Macide hanım ona biraz kızsada bir şekilde gerginlik sona etmişti.
İkimize de kahve hazırlayıp ardından salona geçtim.  Denizin hemen önündeki koltuğa oturdum. Kahvemi yudumlayıb “ Ya kızım dün olanlara hala inanamıyorum. Belki De hayatımda yaptığım en saçma şeydi. Ne işimiz vardı sanki orda?" dedim şaşkın bir biçimde.
Deniz “ ne bileyim ya o bir yana Rüzgarların ne işi olur o adamlarla ben asıl bunu anlamıyorum. Bu hiç hoş değil. Dağ başımı burası. Huzursuzum kanka. Dün akşamdan beri çok huzursuzum. Rüzgarın gözlerine bakıp huzur bulmaya çalışıyorum ama tam aksi oluyor.." dedi. Oldukça gergin görünüyordu. Ve haklıydı da.

                   ******

Okula geldik. Gül ve İremede bi sürü açıklama yaptık. Tüm günü kızlarla bu olayı tartıştık. Gül ve İrem şok geçiriyordu resmen. “hasta kızım bunlar" dedi İrem dudak kıvırarak..

Rüzgarla Kerem okula gelmişti.
Yüzleri pek de hoş görünmüyordu... Resmen çarşamba pazarı gibiydi. Sınıfa girer girmez bizim olduğumuz sıraya doğru geldiler. "Kızım manyak mısınız ne işiniz vardı orda!?" Kerem çok sinirlenmişti. Güneye “Lan kapat şu lanet kapıyı" diye bağırdı.. Sınıfta  diğer kızlar yoktu. Bir kaç çocuk da Keremin istemesi üzerine dışarı çıkmıştı. Gerçi Rüzgarda hiç farklı durmuyordu. Öfkeyle bize bakıyolardı. "Biz sadece sizi merak ettik" Deniz sakin bi ses tonuyla konuşuyodu.
"Sırf merakınız yüzünden canınızdan ola bilirdiniz" Rüzgarın siyah gözlerinden ateş çıkacaktı nerdeyse..."Hanım efendiler karışmasa olmazdı tabi!. Bizi merak etmenize gerek yok! Takip etmenizede! Bir şey olsada olmasada bunu size anlatmayacağız!" dedi öfkeli bir sesle.

"Allah allah ya iyiliklerini düşünmekte suç oldu" Deniz sözünü bitirir bitirmez gözlerini 'hadi sende bi şey söyle' der gibi bana dikti... Eee tabi kankam isterde yapmazmıyım. "Sakin olurmusunuz artık, sonuç olarak herkes iyi önemli olan bu"... Çağatay onaylarcasına kafasını salladı.... Rüzgar “bir daha sakın" dedi ve sıraya geçip oturdu. Bu gerginliyi hazım etmeye çalışıyordum. Zil çaldığı için yerlerimize oturduk.....
                *****

Tüm bu karışık olaylardan üç gün geçmişto herşey yolundaydı
Tabii Keremle hala iyi geçinmiyordum. Ama kötü zamanlarda hayat bizi birleşdiriyordu. Sinir ediyordu beni. Kıskançlığı tavan yapıyordu.. Her işime karışır ve hayatımı düzenlemeye çalışıyordu. Sevgilimmiş gibi davranıyordu qıcık!...

Akşam bir kafede  buluştuk, maksat farklılık olsun diye...Yine çocuklara bi sürü soru sorasım gelsede çekindim. Ama onlar çok rahatdı. Espiri gülme falan. Belkide bize belli etmiyorlardı....
Çünkü yaşanan olayların ağırlığı sürüyordu... Sohbet ederken dikkatimi sürekli Rüzgarın Denize olan bakışları çekti.
Görünmeyecek gibi değildi... Uzun bi sessizlik oluştu  Güney telefonunu kurcalıyordu.  Bi süre sonra kalkıp gitdi. İşi olduğunu belirtmişti. Arkasından bizde ayaklandık.

Rüzgar "Deniz sen kal ben seni eve bırakırım" dedi. Deniz  "tamam olur" dedi. Heyecanını görmemek ne mümkün. Belli ki bir şey konuşacaktı ve yalnız olmak istiyordu.

Artık her kes evine doğru yol almıştı.Rüzgar ve Deniz ise biraz sahilde yürümek istemişlerdi.bi sessizlik vardı ikisinde de. Bu sükutu Rüzgar bozdu
"Deniz..." Deniz ne söyleyeceğini merak ediyordu." Sana artık bazı şeyleri söylemem gerekiyor. Seni gördüğümde hızlanan kalbime dur diyemiyorum...Bak Deniz, Tamam bir çok kızla gezdim tozdum evet.. Hafif bir iç çekip devam etti  "Ama aşık olmak bam başka birşey. Kalbinin kapısı açıyorsun.. Evet o kadın sensin. Aşk kelimesi seninle girdi hayatıma.."

Deniz hiç beklemediği anda duymuştu bu itirafı, çok şaşkındı bir o kadarda heyecanlı. Kalbi yerinden çıkacakmış gibi hisediyordu. Sessizce dinliyor bazen gülümsüyor gözlerini kaçırıyordu.... Konuşamıyordu bile. Belki de ne diyeceğini bilmiyordu.

Deniz şok geçiriyodu.Resmen içinde kelebekler savaş çıkarıyordu...Gülümsedi sadece. Cevap vermek zorunda değildi. Çünkü hayat herşeyi yoluna sokuyordu...

Elini tuttu..Rüzgarın  gözleri parladı birden... Cevabı almış kadar olmuştu...Ve derindi herşey.. Sevgi saygı herşey derin... İkisininde kaybolacağı kadar derin...

Hemen teslim olmak  istemiyordu Deniz bu aşka..  Ama gözler... Lanet olası gözler insanı ele veriyor her seferinde... İkisininde gözleri bağırıyordu aşkı resmen.

O akşam sahilde uzunca bir dolaştılar. Rüzgar farklıydı. O ne düşünür ne yapar anlamak zordu...Susmak aslında ne çok şey ifade ediyordu bu çift için.
"Susalım ve sevelim.. Çünkü konuşmak basitleşdirir yorar incitir.. Sadece gözlerimiz konuşsun. Yalan olmasın kalp kırılmasın.. Acılar bile susarak yaşansın.." Rüzgar Denizin gözlerinin içine bakarak dinliyordu aşık olduğu kadını. Birde bu, Denizin dedikleri... Susalım ve sevelim demişti. Kalp kalbe karşıymış işte....

Bundan sonra ne olacaktı? Bu insan mutlu edecek mi? Hayal ettiği gibi sevecek mi? Bu insan doğru insan mı?

Deniz o gece hep bunları düşündü. Ama bütün belasıyla yalnışıyla hatasıyla sevmişdi Rüzgarı ve bu böylede devam edecekdi..