Fall For Me

Chapter 3

Chapter 3

Nagising ako ng umaga na hindi ko alam if masaya or malungkot. Well, a morning that is pretty fine but I bet not that fun. My phone suddenly beeps hoping it's from V.

Nung buksan ko message, it says cut na ang unlimited texts ko. Hopia naman ako dun. Wala man lang good morning text sakin si V since 9 in the morning na. Inisip ko na lang na baka maaga silang umalis to go to Batangas so, baka nasa byahe sila or whatever.

Biglang may kumatok sa pinto ng kwarto ko at bumukas. Si Mama pala.

"Anak, pakisuyo naman oh?", pakiusap ni Mama.

"Ano po yun?", sagot ko sabay kusot ng mata at hikab.

"Nagpagawa kasi Tita Mina mo ng isang bilao ng palabok at puto, ngayon na deliver nito. Pwede bang dalhin mo sa Bayan?", sabi ni Mama. Yung Bayan is pangalan ng lugar kung saan doon located ang simbahan at palengke na pinuntahan ko.

"Sure Ma. Maliligo lang po ako at i-deliver ko na yan.", sagot ko at kumilos na.

Habang nasa jeep, ang daming natatakam sakin. I mean sa dala kong bilao ng puto at palabok na specialty ni Mama. Naku makapagbenta nga ng magkapera.

"Miss magkano yan?", tanong sakin ng lalaking katabi ko. Analyzing him, he's like the same as my age, having piercing on his ears, gray hair and yeah I admit he has the looks.

"Ay hindi ko ito binebenta. Am just delivering this to a relative.", explain ko. Tumango-tango siya.

"By the way, di ba ikaw yung girlfriend ni Vincent Montego?", follow up question ni Mr. Gray hair.

"Know him?", pagtataka ko.

"Yeah we're neighbors. So.. I guess it's a yes? Are you coming with him to the party tonight?", tanong niya that made me wonder. Oh well..

"In Batangas?", I questioned.

"Oh? He's not going to Batangas. We have get together party tonight. With highschool friends.",

"Where?", agad kong tanong.

"On a friends house, a village just near our place.",

"Staying there till morning?", tanong ko pa. My heart starts to shatter the fact that he lied. Or maybe... He's gonna say it later? I guess.

"Yeah and that would be fun. Hmm.. I think you know nothing at all?", tumango na lang ako to answer him at tumahimik na lang analyzing what might happen and how I feel about knowing nothing.

Nginitian ko na lang siya bago ako bumaba since nandito na ako sa dapat kong pupuntahan. Binagtas ko na naman ang covered court sa plaza.

Naalala ko yung embarrassing moment ko while passing by the court. Few minutes of walking, nakarating na ako sa bahay ng Tita Mina ko at nag-doorbell. Bumungad sakin ang middle aged kong Tita na nakangiti akong pinagbuksan ng gate.

"Hi Jane.",

"Hi Tita Mina. Ito po yung pinabibigay ni Mama. Hope you like this po.", then I smiled.

"Oo naman Jane, halika kumain ka muna sa loob saglit. May sweets sa loob.", anyaya ni Tita.

"Naku Tita, need ko po na umuwi agad eh. Maybe next time?", sabi ko. Isa pa, I'm not in the mood to eat nor be truly happy today.

"Aasahan ko yan huh? Okay then, ingat ka sa pag-uwi Jane.", then we waved hands with each other.

Habang naglalakad papuntang sakayan, I keep on looking at my phone hoping it beeps.. hoping a message from V.. hoping that he will say about the party.. hoping that he isn't lying or something.

Sa di inaasahang pangyayari, may nakabangga ako at nalaglag ang phone ko, after reaching my phone, a drop of tears fell on the screen. Damn it I'm crying now.

"Okay ka lang po?", tanong nung nakabangga sakin. I looked at him and I was a bit shock.

"Ikaw?/Ikaw!?", sabay naming nasabi. Medyo naiinis pa ako kasi siya na naman nakita ko dito. Yung tumulong sakin nung na-out of balance ako dito sa lugar na ito. Siya na naman. He's still on a basketball attire.

Napatulala ako nung pinahid niya yung luha sa pisngi ko. Napaiwas ako ng tingin. Masyado talaga siyang hindi nag-iisip sa mga kilos niya.

"Mukhang nasagot na yung tanong ko.", mahina niyang sinabi. Napatingin ako sa kaniya.

"Anong tanong?", pagtataka ko at napakunot.

"Tanong kung okay ka lang.. Syempre hindi kasi umiiyak ka.", mahinahon niyang sagot.

"Wala ka ng pakeelam dun.", pagtataray ko at nagsimulang maglakad palayo pero ilang hakbang lang, I feel his hand holding may wrist trying to stop me.

"Let go of me! I don't even know you!", sigaw ko catching attention of few people. What's surprising is when his other hand covered my mouth para di ako makasigaw. Pinalo-palo ko yung braso niya.

"Hoy boy ano yan?", sita nung manong na akmang tutulungan ako.

"Ano ka ba Mahal! Wala akong iba ikaw lang mahal ko. Ikaw naman grabe ka magtampo.", sabi niya sakin while still covering my mouth.

Anak ng teteng! Why is he pretending he's my boyfriend? The heck I don't know him infact!! Tinignan ko siya ng sobrang sama at pinagpapalo siya. Pero parang sisiw lang na nadala niya ako sa isang corner ng park at iniupo ako sa bench. Gladly, tinanggal na niya pagkakatakip sa bibig ko.

Hahampasin ko siya ng kanang kamay ko pero nasalag niya, sinunod ko yung kaliwang kamay ko pero nasalag na naman niya. Napatili na lang ako sa inis!

"Damn! You're pissing me off!", I yell.

"English ka ng english nasa Pinas ka hoy!", sabi niya at nanlaki mata ko nung may hinugot siya sa bulsa niya na manipis na tali then wrapped it around both of my wrist.

"Hoy lalaki what are trying to do!", sigaw ko at nagpupumiglas para hindi noya matali yung dalawang kamay ko pero sisiw lang sa kaniya na naipulupot yung tali.

"Unang buhol para sa pagtataray sakin...", sabi niya habang ibinuhol yung tali matapos masikip na maipulupot yun sa wrist ko.

"Pangalawang buhol para sa pagsigaw sakin. Pangatlo sa pagmura mo sakin at pang-apat...",

"Hoy tama na! This is too much!! I don't even know you! Are you going to kidnap me??", sigaw ko sa kaniya.

"Alam mo I changed my mind! Ang ingay mo eh.", sabi niya at humugot na naman ng isa pang tali at sa paa ko naman itinali.

"Oh man how dare you! Unclog these!", pilit ko. Nakapamewang siyang nakatayo sa harap ko.

"Mag-english ka pa Miss hindi ko talaga yan tatanggalin!", banta niya. Tumahimik na lang ako. Pagbibigyan ko itong stranger na ito. I just feel nawalan na ako ng power to argue.

"Pinagplanuhan mo to noh? Stalker ba kita? Kung kidnap for ransom to, back off. Wala kaming kayamanan.", sabi ko.

"Tss. Bakit naman ako magkakainteres sayo? Sa ngayon, ayokong maging problema sa isang simpleng babae na umiiyak.", sabi niya then lean closer to my face and my eyes met his